Hoe gewaagd het is een Fransen tooneelstuk te willen overzetten in het Nederlandsen blijkt weer uit dit werk. Ons trager spreektempo en de taalstructuur zelf vermogen niet zieh bij het zuidelijk aksent aan te passen, en in zonderheid was dit merkbaar bij Mev. de Coen, die in haar poging naar loslippigheid over den tekst struikelde.

Het gegeven en zijn dramatische ontwikkeling is anders wel merkwaardig. Een oude gouvernante redt haar kweekelinge van de oneer en zal voortaan voor het uit dezer misstap geboren kind een zorgzame moeder zijn.

De rol van Mademoiselle zat in handen van Mevr. Loosveldt en ofschoon er heel wat verdienstelijks aan deze prestatie zat, komt het toch ongewoon voor een zulke gouvernante uit de voorname Parijzer kringen, gekleed te zien als een boersche bovenomeid.

Ook de heer R. Angenot als advokaat Galvoisier had den juisten toon niet beet en deed te houterig.

Mevr. Van Camp speelde de rol van de schuldige dochter Christine, en zij deed dit met ongemeen veel, temperament. De overigen vulden de bijbezetting in prettig samenspel aan.

Op de tooneelschikking van den heer Charles Gilhuys hebben wij dit aan te merken, dat zij precies niet uitmuntte door de natuurgetrouwe weergave van een Parijzer interieur. Zelfs voor die kringen, waar men stijlgevoel nu eenmaal niet ontdekt, was het vrijwel smakeloos gehouden

De bijval was hartelijk en verdiend.

V.J.B.