In "de Noordstar" te Brussel

Over dit stuk dat met Putman's "Stille Huis" den eersten prijs verwierf in den Prijskamp voor Tooneelletterkunde, door "de Noordstar" uitgeschreven, liet de jury zich als volgt uit:

"De Klapperbeentjes" is een spel vol geest en leven, vol van den echten humor, die niet door den schrijver in zijn werk gelegd wordt, maar uit het leven zelf komt en juist daardoor soms een wrang bijsmaakje heeft. Ook heel wat menschenkennis ligt er in het vertoon van al die tribulatien die de dichter en de toondichter van de operette "De Klapperbeentjes" beleven. Wel deden enkele leden opmerken dat de tooneelschikking en sommige tooneelen van het 2de bedrijf eenigzins deden denken aan "Zaza" of andere tooneelstukken, die ons het tooneelleven achter de schermen schilderen, maar anderen lieten uitschijnen, dat die overeenkomsten maar uiterlijk waren en meer lagen in de milieuschildering dan in de handeling zelf. Met meer algemeenheid oordeelde men dat het laatste bedrijf niet op de hoogte was van de voorgaande. Het lijkt wel overbodig door een soort van hervatting van het eerste bedrijf aan te toonen dat de ongelukkige operetten-librettist na al zijn wederwaardigheden, opnieuw en nog erger dan te voren onder de plak van zijn Xantipe zal vallen.

Tot daar het oordeel der jury. Dit stuk kwam Dinsdag avond voor het eerst op de planken in den Vlaamschen Schouwburg. De vertolking welke de Kon. Tooneelmaatschappij er van gaf verdient allen lof, en gerust mag gezegd dat regisseur, dekorschilder en spelers, de volle maat hunner krachten hebben gegeven om al het pittige en het leuke van Ern. W. Schmidt's vroolijke fantazie naar voren te brengen. De auteur heet zijn stuk "eene vroolijke fantazie die niets gemeens heeft met de werkelijkheid".

Dit is eene fijne streek te meer van hem, want deze fantazie speelt zich af in een heel reël wereldje, dat wij allen goed kennen. Zij is eene ironische, bijwijlen bijtend-sarcastische kantteekening bij het leven onzer regisseurs, tooneelstarretjes, tooneelcritici en dies meer, die allen over denzelfden kam geschoren zijn, en door den knappen menschenkenner Schmidt niet malsch behandeld worden. Onder dit oogpunt is vooral het tweede bedrijf teekenend, en het dunkt ons dat de gaven van Schmidt, als daar zijn vlot dialoog, radde handeling, snedige spot, behendige en sobere typeering van karakters, hier het best aan het daglicht komen. Scherf van reliëf, als een tekening van wit krijt op zwarten achtergrond, komt hier onder den luchtigen toon der conversatie de voosheid bloot van dit wereldje vol intrigues, kruiperijen, blanketsel.

Dit wereldje naakt voor ons te zetten, is dan ook wel werkelijk de bedoeling geweest van den schrijver, en hij deed het flink. Daargelaten het langdradige, eenigzins eentonige van het eerste bedrijf, en den indruk van overbodigheid dien het laatste bedrijf inderdaad werkt, - benevens het opzettelijk aandikken van sommige toestanden en karakters, hetwelk natuurlijk in 's schrijvers plan lag, - is ons oordeel dat ons tooneelrepertorium met "De Klapperbeentjes" een degelijk en springlevend stuk rijker is geworden. De opvoering, wij zegden het hooger, verdient allen lof. De auteur die de première zijner "vroolijke fantazie" bijwoonde werd hartelijk toegejuicht door eene bomvolle zaal.

Cr.