259 document(en) met "en pas-de-deux" • Resultaten 41 tot 60 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Als het licht van een uitgedoofde ster:... • 1 juni 1991
Het is een schema dat trouwens, zoals Verschaffel opmerkt, ook doorwerkt ind e 19e eeuwse roman: "de auteur konstrueert en doorziet een wereld en zijn personages, zoals de vorst tegelijk het hof als...theater konstrueert en in de diepte kijkt - en zijn hovelingen doorziet...Ook het werk van iemand als Fabre verwijst, en dan nog wel zeer rechtstreeks, naar deze vergeten hoftraditie, met de grandioze symmetrieën en perspektieven

Julien Schoenaerts volgt Samuel Beckett nauwgezet • 1 oktober 1991
Toch "werkt" het niet, en daar zijn twee redenen voor, die elk op hun manier te maken hebben met een veranderde kijkhouding...Er zitten fouten in Schoenaerts illusie; je merkt aan details en vergetelheden (bij het voorlezen een woord zeggen dat pas op de volgende bladzijde te lezen staat, stram naar achter lopen en met...Je zou zelfs kunnen argumenteren dat die dubbelzinnigheid, dat de akteur nooit met zijn tekst samenvalt en hem dus altijd wel op een of andere manier reduceert, "stukleest", een biezondere

De keuzen van een festival • 11 oktober 1991
Klapstuk wil niet alleen gevestigde waarden, maar ook nieuw jong talent tonen en koesteren...Toen ik vorige editie namen zocht, ontdekte ik bij de generatie die opkwam in het zog van Childs, Brown en Paxton weinig oorspronkelijk talent en veel epigonisme...Alsof De Herdt zich haar eigen voorstelling pas na die tijd eigen maakte, erin was gaan wonen

Royaal Lyrisch • 1 januari 1992
Paul Gilling helpt het prinsesje zelfs weer haar torentje in, maar - en hier heb je nog eens de tweespalt tussen de situatie voor en na de eerste scène - zelf raakt hij er niet in. En ook het...De zaken staan er definitief anders voor, en dat wordt pas goed duidelijk als ook twee andere prinsen ten tonele verschijnen...Eerst waren er twee figuren, een prins en een prinses, en twee objecten, de pompoen en de toren, alle bekleed met een heel precieze plaats in een onwrikbaar, onomkeerbaar proces, waar geen greintje

Op zoek naar nieuwe verbanden: Rosas danst... • 1 januari 1992
hij geïntimideerd door wat zich onder zijn ogen (de dansvoorstelling) aan het afspelen is. Pas als hij begint te praten, een overigens onverstaanbaar verhaal, komt er leven in zijn uitdrukking, en...De sprongen zijn veel forser en wijdser, er wordt veel bruusker gevallen en opgeveerd, het ziet er allemaal veel springeriger en minder beheerst uit...De Erts die in Brussel te zien was, was boeiend, interessant, bijzonder rijk aan bewegingsmateriaal en emotionele inhoud, maar de volledige potentialiteit van het werk zal waarschijnlijk pas bij

Konijn, puntmuts en taal • 20 maart 1992
Pas dan neemt Van Overmeir ook de konijnekop weg en begint hij met de tekst...Alle kontradikties, het gewonde brandweerkonijn in zijn vrije uren, de man aan de tafel, en de tekst lijken bijna niet meer in een voorstelling samen te persen...Tegelijk is Fabre bezig met een verregaand experiment in ontregeld spreken, in "autentiek gestamel". En dat in één en dezelfde beweging

Goede voorstelling is nooit "af": Anne Teresa... • 1 april 1992
Ondanks alle twijfels en vragen om met Rosas opnieuw binnen een grotere organizatie te gaan werken, nadat we pas onafhankelijk waren geworden van het Kaaiteater, was het vooral met dat laatste...De evolutie van mijn stukken heeft grotendeels te maken met het ritmisch en struktureel verder en beter ineenpassen van de puzzle...Deze dansers hadden het kreatieproces niet doorgemaakt, en dan pas voel je hoe cruciaal het is hoe mensen in relatie tot anderen op een scène staan

De lucht is zwanger van onuitgesproken verlangens • 1 april 1992
Toch blijft de vraag of het opportuun was om de voorstelling te vertonen terwijl ze nog niet echt af is, en het gezelschap klaarblijkelijk volop aan het evolueren is qua bezetting en middelen...De alerte blik tussendoor op het effect dat ze sorteert, verraadt doortraptheid en onschuld, verlangen en afstandelijkheid tegelijk...Als ze dan een na een verdwijnen, en Van Wissen alleen achterblijft, vallen je pas de witte schoentjes en kousen op

Intrigerende momenten in flauw verhaal • 23 mei 1992
Vreemd genoeg is wellicht niet die duidelijkheid, maar de briljante en bizarre bewegingstechniek, en meer algemeen het geraffineerde estetisme van de voorstelling de oorzaak van de grote impact ervan...Als scenario is dit soort expressie-dans nogal patetisch: door te veel te willen zeggen, door een diepere waarheid te willen belichamen over de samenleving, mis je natuurlijk elke specifieke, en dus...Maar waar sentimentaliteit en patetiek bij ons al snel samenvallen met wat gemeenlijk ook slechte smaak wordt genoemd, zie je hier een biezonder geraffineerde estetiek van beelden en bewegingen, met

Bij de dood (van een broer) • 21 november 1992
Pas achteraf wordt duidelijk dat die spontaneïteit, dat "voor-de-vuist-weg"-karakter een illuzie is die ontstaat uit het samengaan van een uitgekiende spreekwijze en een op het eerste gehoor biezonder...Dat Jansen zelf nooit zo'n wonderlijk dier als een koningssalamander bezat, met een groene rug en een lichtgevende rode buik, en zich tevreden moest, stellen met twee padden en wandelende takjes wordt...Dat wordt op een persoonlijke manier verteld, en naar aanleiding van een persoonlijk gebeuren, de dood van zijn broer Louis -- ze komt pas na een hele tijd echt ter sprake -- brengt een

Virtuoos met boodschap • 26 november 1992
Continuous Replay en Another history of collage komt bovenop de koreografie een politieke betekenislaag die rechtstreeks verwijst naar Jones' engagement, als zwarte en als homoseksueel...Groot en klein, zwaar-log en vederlicht: al die types zijn aanwezig...Odile Reine-Adelaide en Maya Saffrin zorgen vaak met een Balanchine-achtige snelheid en sierlijkheid voor een suggestie van vloeiendheid, met een lichte onderhuidse erotiek

Anne Teresa De Keersmaeker: 'Veel van wat... • 1 december 1992
Het orkest dat achter op het podium zit is uiteraard niet het orkest van Francis Bay, maar de situatie met zang, dans en orkest heeft er soms toch wel iets van weg, en dat hoefje niet per se uit de...ATDK: Je hebt altijd opzetten, maar vaak kom je er pas al doende achter wat die opzet dan precies is. Je moet de dingen soms laten komen, en dan wijzen bepaalde materialen zich uit...kunst toch te pas en te onpas

Guy Cassiers tussen kunst en schijnwereld: "Het... • 16 januari 1993
De ironie van de tekst, die haarfijn uiteenzet wat het werkelijke verhaal van de schipbreuk was en hoe Géricault dat manipuleert, wordt door Wijs en Roofthooft op een amusante manier alle recht...Carly Wijs en Dirk Roofthooft geven hier aan Kate en Keefman een zeldzame overtuigingskracht mee, omdat ze helemaal niet handelen alsof ze gekken voorstellen, maar juist heel ernstig vertellen hoe hun...Nog te zien in Kaaitheater, O.L.Vrouw-van-Vaakstraat 83 te 1000 Brussel op 16 januari en verder op 22, 23, 24, 29, 30 en 31 januari, telkens om 20 u. 30

Rosa, Erts en Mozart: driemaal Rosas • 5 februari 1993
Pas door de beperking van het camerastandpunt wordt de impact van montage, kadrering, herhaling en vertraging van fragmenten, snijden van algemeen beeld naar close-up, richten van de blik naar een...De grote struktuur van de voorstelling, met enerzijds muziek van Schnittke, Webern, Beethoven en Berio en anderzijds fragmenten uit Williams' A streetcar named desire, vertolkt door Vincent Dunoyer en...Dat reveleert een merkwaardige eigenschap van het stuk: op een of andere manier heeft het een struktuur die oneindige variatie en nuancering toelaat, en toch hetzelfde gevoel nalaat

Mannetjesputters onder elkaar: "De meid slaan" van... • 19 februari 1993
Als Tom Jansen en Josse De Pauw precies zo'n avondje op scène zetten, zonder al te veel opsmuk of stilering, dan kom je af en toe niet meer bij van het lachen...Maar -- en dat maakt de voorstelling zeer genietbaar -- De Pauw en Jansen vergrijpen zich allerminst aan wezenloze sentimentalisering...Integendeel, juist de scherpe kanten en de onhebbelijkheden blijken het zout in de pap van hun relatie te zijn

Maguy Marin aan herbronning toe • 5 maart 1993
De tien dansers, vijf mannen en vijf vrouwen, zijn helemaal witgekalkt en gehuld in lompen, met gekromde ruggen, verkrampte handen en schouders...Hun individualiteit en hun sekse gaat bijna volledig verloren in de manier waarop ze mechanisch en in blok voortsjokken...De illuzie van de voorstelling is dat er een ultieme, en dus woordeloze, betekenis van Beckett s werk bestaat

Geen superlatieven voor start lente-dansfestival in Le... • 19 maart 1993
Het bevreemdende van de voorstellingen lijkt ook op hen overgeslagen: ze bewegen en handelen op een eigenaardige manier, met priegelige, en tegelijk nogal mechanische bewegingen, en een blik alsof ze...Pas op het einde van de voorstelling treden ze buiten hun kaders en worden ze weer mensen van vlees en bloed...Bonté verbindt hier echter de gedachte aan dat deze voorstelling de onvermijdelijke afstand tussen een akteur en zijn scenische aanwezigheid, of zelfs tussen de mens en zijn bestaan, exploreert

Jan Fabre vat zichzelf samen in jongste... • 26 april 1993
De armen komen in een boog boven het hoofd, worden voor het lichaam gebracht, een pas wordt gezet, en dan weer van voren af aan hetzelfde...De dansers schreeuwen, huilen, krijsen, brullen slogans; donderpreken en waanzinnige profetieën weerklinken, en plots ook regelrechte politieke teksten...Als hij in het eerste deel de goddelijke koning is, en eenheid en rust oplegt, dan is hij in het tweede deel de baarlijke duivel, die met genoegen de menselijke zwakheid en wreedheid exploiteert

Hoe Fabriaanse landschappen ontstaan • 26 juni 1993
Maar als de film vordert en je langzaam de uiteindelijke beelden ziet ontstaan, stap voor stap en vooral detail per detail, gebaar per gebaar, begin je te beseffen dat Fabre al van bij de aanvang zeer...doelbewust naar iets toe aan het werken was en op een dwingende manier zijn gedachtengang heeft weten in te planten bij zijn zangers en dansers...Die gevaarlijke, konfrontatie tussen mens en dier, waar geen trucage aan te pas lijkt te komen, suggereert op een beslissende manier dat je hier toch wel getuige bent van wat anders dan een beetje

De Parade ontleedt begeert: "Journalistiek Werk": repertoire-opbouw... • 19 augustus 1993
Vanaf 1991 kreeg het gezelschap een vaste struktuur met regisseur Rudi Meulemans en akteur Willem Carpentier, afgestudeerd aan de Studio in Antwerpen, als artistieke leiders, en Arthur Van Langenhof...Een mogelijke kandidaat wordt eerst uitgenodigd op een voorstelling, er volgen gesprekken en een werkweek, en pas dan valt de beslissing...Meulemans en Carpentier hadden trouwens nog enkele andere projekten klaarliggen, over andere tema's, en dat kunnen ze nu door de subsidie doorzetten