Archief Etcetera

727 document(en) met "JE WEG" • Resultaten 661 tot 680 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 76, Maart 2001 • Marianne Buyck • Kazungu, de metis
Est-ce que je devais le détester...Bien sûr que je l’ai aimé...Misschien moeten we ons afvragen wat er gebeurt als we de politieke implicaties van multiculturalisme omarmen in plaats van ze uit de weg te gaan

Nr. 76, Maart 2001 • Pé Vermeersch • Dood van een Butohdansmarietje
Zonder een liefst grensverleggende fantasie – zoiets als ‘als je danst kan je je alles inbeelden wat je in het dagelijkse leven niet zou doen’ (Kasai) – lijkt mij de butohdanser een vogel voor de kat...Dat betekent dat als je je wil herinneren wat er zich in je longen heeft ingeschreven, dan moet je stoppen met ademen...Als je dat niet kan ontdekken, doet het er niet toe hoe hard je je lichaam traint

Nr. 76, Maart 2001 • Marianne Buyck • 'Het is alsof je als performer moet...
Het is mogelijk om dieper te gaan, zoals gebeurt met westerse hedendaagse dans, je kan de bewegingen bestuderen, je kan onderzoeken waar ze vandaan komen in de geschiedenis en in het lichaam en wat...Als performer of danser voel je je altijd in de val, het is alsof je moet bewijzen dat je Afrikaan bent, veel meer dan dat je kan uitwerken waar je mee bezig bent...Als je wat bewegingen uit de klassieke dans combineert met bewegingen uit de Afrikaanse dans, ben je dan een ‘postmoderne Afrikaanse danser’? Dans moet altijd aan een standaard beantwoorden, maar wie

Nr. 75, Maart 2001 • Marleen Baeten • 'Eén uur omhelzen, één uur is mij...
De heks zei: “Ik kan het doen op één voorwaarde: dat je je stem afgeeft...meer hetzelfde is, want dat er intussen van alles gebeurd is. Hiermee raakte ze een belangrijk punt: tijdens het kijken (en luisteren) naar De kleine zeemeermin word je voortdurend uitgenodigd om...je perceptie bij te stellen en dat maakt de voorstelling – áls voorstelling – spannend

Nr. 75, Maart 2001 • Rudi Laermans • Verflensend rood
Eén stap naar voren, en weg was zij...Je krijgt dezer dagen trouwens wel vaker op een theaterpodium dingen te zien die in het domein van de beeldende kunst al twee of drie decennia geleden werden vertoond...Niet zelden ben je als toeschouwer beter af met een beetje kennis van de geschiedenis van de beeldende kunst dan met een gedegen dans- of theaterbagage

Nr. 75, Maart 2001 • Loek Zonneveld • Het lange sterven
Al was het alleen maar door die indringende vragen die steeds onder haar producties jeuken: ‘Kijk, heb je dat gezien, kijk nog eens goed, heb je het écht gezien...en zo ja, wat krijg je dan: is dat nog een mens, is dat nog een ‘zelf’, wat is het zelf, waar blijf je als je gedachten in onderdelen naar een computer worden overgebracht...Weten de medebewoners wel wat zij doen, terwijl wij Clifford A. Pickover teksten zien tikken als ‘Dying is a team sport’ of ‘Als je je leven hebt geleefd als een terrific slob (luilak, knoeier

Nr. 75, Maart 2001 • Jan Bosteels • De Nachten durven niet mere te durven
De gangen zijn dan ook constant even druk bevolkt als de vier zalen en je kan je zelfs niet van de indruk ontdoen dat er in de zalen meer verloop is dan in de gangen...Als je haar columns in stilte leest, hoor je natuurlijk haar West-Vlaamse klanken niet...En als je pu­bliekelijk voorleest over je brandende kut, moet je al uit erg goed hout gesneden zijn om niet roemloos ten onder te gaan

Nr. 75, Maart 2001 • Hugo Haeghens • De tragiek van het kijken
Je voelt dat je kijken naar deze zich steeds weer herhalende bewegende lichamen, je dwingt te kijken naar je eigen kijken...Het is op dat ogenblik dat je het gevoel besluipt dat je naar je eigen dood zit te kijken, je eigen sterven waartoe niemand ooit enige toegang kan hebben, dat voor ieder van ons altijd aporetisch zal...het off scène/obsceen worden van Baervoets en Hernandez ervaar je de oneigenlijkheid – en daardoor ontoegankelijkheid – van je eigen dood

Nr. 75, Maart 2001 • Loek Zonneveld • De Onttovering
De grauwsluiers zijn weg, net als de tempelachtige plechtigheid en de deftige stemming onder het bedienend personeel...aan de orde komen, en zonder ook maar één moment in de valkuilen van parodie of plat sarcasme te vervallen (godzijdank, als Duitsers cabaret gaan spelen, berg je dan maar...Voor de Berlijnse enscenering werd een neutrale betonnen ruimte ontworpen, met slechts wat karig metalen meubilair, het soort bankjes dat je in Berlijn aantreft op de stations van de U- en de S-Bahn

Nr. 75, Maart 2001 • Marleen Baeten • Het Litteken Lip
acteurs, en naar het schijnt is het niet erg als je niet alles begrijpt...Pas wanneer je doorkrijgt waar het hem om te doen is, ontdek je waar een zin als ‘Het werkwoord “zijn” kwam er niet in voor’ voor staat...Pieter De Buysser heeft een vernuftige tekst geschreven, waarvan je in eerste instantie geniet omwille van de zinnelijke en vrolijke poëzie, maar die je naderhand nog heel wat intellectueel plezier

Nr. 75, Maart 2001 • Pieter De Buysser • Een kleine doortocht buiten verdenking
ZEVEN Je gaat door Er is geen weg Maar je gaat door Wat voor je ligt weet je niet Wat je niet weet loopt door, er is geen weg...Er is gegoochel met een derde weg, De weg van de staart tussen de benen, Je gaat door, arbeiders parkeren op de borduur, en je wandelt als een airhostess over...De wind gooit je haren weg, en voor je het weet ben je tot over je oren verhoord

Nr. 75, Maart 2001 • Clara Van den Broek • Een Waaslandwolf in Toneelland
Agamemnon nog eens: ‘Als het (de liefdesdaad) achter de rug is,/ maak dan dat je er zo snel mogelijk vandoor gaat, want voor je het weet ga je je eraan hechten...Julia naar het einde toe: ‘Pas later kom je erachter/ […] dat het geluk dat je voelt/ alleen maar veroorzaakt wordt door een tekort aan zuurstof/ in je hersenen...En als je zelf de indruk hebt dat je je lichaam binnenstebuiten staat te spelen (die verdomde lichaamsdramaturgie indachtig), heeft het publiek daar meestal weinig van gezien

Nr. 75, Maart 2001 • Dirk Pauwels • Het theater als artistieke pleister op de...
Dat er nooit eens werk van wordt gemaakt om ook de bijhorende oplossingen te presenteren (voor de realisatie ervan staan we graag zelf in), neemt niet weg dat het er altijd buitengewoon interessant...Praktisch, economisch en efficiënt, en in feite, als je er goed over nadenkt, alweer een zegen voor de democratie, en wel op verschillende fronten

Nr. 75, Maart 2001 • Peter Brook • Op zoek naar honger
Er is op het ogenblik een heel behoorlijke mogelijkheid een grote verscheidenheid van stukken heel behoorlijk te spelen – maar als je eerlijk bent tegenover jezelf, weet je diep in je hart dat wat je...De mensen die het meeste geld verdienen weten intuïtief dat de aanschaf van dure materiële dingen niet erg interessant is, maar dat je een heel goeie gooi doet als je prestige kunt kopen voor je geld...Je krijgt een vreemde gewaarwording als je in Mexico komt nadat je in New York bent geweest, waar het toneelbezoek een van de duurste en theoretisch althans meest felbegeerde maatschappelijke

Nr. 75, Maart 2001 • Marianne Van Kerkhoven • Belangrijke kunst gooi je toch niet weg...
Maar in een regio bestaan zoveel voorwaarden; je voelt je gedwongen bepaalde dingen te doen, terwijl je je afvraagt: moet dat allemaal wel zo...Je zou je als gezelschap kunnen beperken tot de producties die je per jaar moet maken en tot het vervullen van je plaatselijke functies – wat al vaak onvoldoende gebeurt – en dat je er daarnaast sàmen...Als je zo’n repertoire-vereniging zou hebben, zou je in al die steden waar je je repertoire zou willen brengen gebouwen kunnen neerzetten die dan eigendom van die vereniging zijn en waar het hele jaar

Nr. 75, Maart 2001 • 
Jan Joris Lamers: Belangrijke kunst gooi je toch niet weg wanneer ze niet nieuw meer is? Marianne Van Kerkhoven sprak met Jan Joris Lamers

Nr. 77, Juni 2001 • Pieter T'Jonck • Het lichaam zonder het lichaam
Een van de 'charmes' van theater is namelijk dat je kan gluren naar een gebeuren dat je intiemste gedachten blootlegt, zelfs speciaal voor jou gemaakt lijkt, terwijl je je verschuilt in het duister...Pas dan betaalde je voor wat je gezien, gedaan en gedronken had...Kon je dit werk nog vrijelijk 'monsteren, in Davis Freemans performance Reflection werd je vergast op een persoonlijk samenzijn met de kunstenaar, die voor de gelegenheid een foto van je eigen gelaat

Nr. 77, Juni 2001 • Erwin Jans • Gezocht: Aïsja, mosl., vr.
Gemeenschap Als je een theatervoorstelling voor een bepaalde 'gemeenschap' wil maken, dan is een aantal vragen nodig: om welke gemeenschap gaat het...Dat zou betekenen dat wij hen beter kennen dan zij zichzelf, dat wij hen de weg naar hun eigen identiteit (hun 'gezicht') kunnen tonen, alsof hun zelfbegrip in onze handen ligt

Nr. 77, Juni 2001 • Loek Zonneveld • 'En toch beweegt ze'
steen valt als je hem loslaat, waarom hij door de lucht buitelt als je hem omhoog gooit...Ik leerde je wetenschap en ontkende de waarheid...En: 'Als er obstakels zijn is de kortste weg tussen twee punten soms een omweg

Nr. 77, Juni 2001 • Wouter Hillaert • In bad met Macbeth
Ze betrapt je voortdurend op je neiging mee te heulen met diegene die op dat moment de macht heeft: eerst neem je een sigaret aan van Macbeth en lach je met zijn grappen en daarna nagel je hem op...Als je een aha hebt, dan ga je daarvoor...Alsof men met Lady Macbeths woorden 'hier is nog een vlek, weg, vervloekte vlek, weg zeg ik' zo hard op de voorstelling heeft willen schrobben dat plots ook alle spanning en gruwel met het badwater