Archief Etcetera

727 document(en) met "JE WEG" • Resultaten 621 tot 640 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 73, Januari 2000 • Hugo Haeghens • Het in kaart brengen van het efemere
Hugo Haeghens over The Mapping of Canada van Alexander Baervoets & David Hernandez Wanneer je de zaal verlaat en de relatie met de scène hebt verbroken, begint het nog feller tot je door te...dringen dat je werd verplaatst naar een andere (mentale) ruimte, voel je intuïtief dat The Mapping of Canada vragen zal blijven oproepen, dat de 'voorstelling' je met terugwerkende kracht besluipt en bevraagt...Het dringt tot je door dat wat je hebt gezien en meegemaakt, zich nooit meer op een gelijkaardige manier zal herhalen

Nr. 73, Januari 2000 • Marleen Baeten • Het gedachtenisgehalte van ruis
Hoe stel je als danser het lijden van de concentratiekampen aanwezig...Toch hebben zijn bewegingen, mede door de naar binnen gerichte concentratie, meer weg van een opwarming of een zoekend repetitieproces dan van een voorstelling...Hoe geef je betekenis aan een huiveringwekkend verleden dat je niet zelf beleefd hebt

Nr. 73, Januari 2000 • Loek Zonneveld • Een voorstel in plaats van iets definitiefs
komt dat je het publiek niet al te veel wilt hinderen, in de zin van dat je de voorstelling als jouw eigendom beschouwt, misschien heb ik dat in het begin wel gedaan...Je voelt ook dat het net is alsof je in een muziekstuk staat waarin je vals speelt, als je net het foute ritme hebt, als je er niet in komt of je te moe bent soms of niet geconcentreerd of weet ik...toeschouwer ook geneigd letterlijk iets terug te roepen, in de trant van: laat nou zien wat je bedoelt, wat je wilt, waar je naartoe gaat met dat stuk, die scène, die tekst

Nr. 73, Januari 2000 • Rudi Laermans • Het lichaam als medium
Indien je al die verschillende scènes bij elkaar zou kunnen nemen in één enkele totaalvoorstelling, zou je op een voor Stuarts werk beslissend inzicht stoten...De getoonde 'herinneringsbeelden' van eerdere momenten van de voorstelling naast de live-interventies zegden als het ware: 'pas op, je ziet niet wat je denkt te zien; je ziet lichaamsbeelden, ook al...kan je het lichaam van de performer naast je welhaast ruiken

Nr. 73, Januari 2000 • Gerald Siegmund • Het geheugen van ballet
Je heft me op...De ballerina kijkt naar de jonge man en draait zich weg...De vrouw in het historisch kostuum onderbreekt hem met 'Herinner je me nog

Nr. 73, Januari 2000 • Gabriel García Márquez • HOE VERTEL JE EEN MASSAMOORD?
Die ene minuut krijg je van ons cadeau...De trein voerde geen licht, zelfs niet de rode en groene rangeerlampjes, en gleed met geruisloze nachtsnelheid weg

Nr. 73, Januari 2000 • Tone Brulin • TERUG NAAR DE BRON
Hij heeft soms een fijngesneden pak uit Parijs aan, maar trek zijn hemd uit en op zijn blote borst zal je amuletten van een voorvaderlijk bijgeloof ontdekken...Ze liepen spotlachend weg...Pas je aan of sterf

Nr. 73, Januari 2000 • Sarah Vanagt • EEN ONMOGELIJKE RECONSTRUCTIE VIA EEN BRIEFWISSELING
Natuurlijk, wat in de eerste plaats telt is hoe je na de genocide verder leeft, in een nieuw land, zonder enig spoor van je kunnen, zonder referenties...Kan je zoiets doen...Ik herhaal nog maar eens dat ik het me niet kan voorstellen, waarop zij nog maar eens herhaalt dat er zoveel is dat je je niet kan voorstellen

Nr. 73, Januari 2000 • Luc Vandeweyer • 'DE GROTE ZUIVERINGSDAG BREKE AAN IN AL...
Dat nationalisme moet 'etnisch' zijn want je hebt nood aan criteria die toelaten een deel van de bevolking daarvan uit te sluiten, zijnde de 'volksvreemden'. Je hebt ook macht nodig, véél macht...Je moet kunnen rekenen op een leger of op gewapende milities...Weg met alle franskiljons... Weg met allen die ons weerstaan

Nr. 73, Januari 2000 • Erwin Jans • 'I HAVE THIS GRIEF AND I DON'T...
Je ne dors pas, je ne suis pas en paix...Misschien zou je iedere keer dat je in een boek leest, er de datum moeten inschrijven...zichzelf verliest, dat de weg kwijt raakt

Nr. 73, Januari 2000 • Peter Anthonissen, Marianne Van Kerkhoven • 'ALS IK DIT OVERLEEF, BESTEED IK DE...
MARIE-FRANCE COLLARD: Het collectieve gegeven werd misschien ook door het onderwerp afgedwongen: met zo'n onderwerp kan je niet op je eentje eender wat doen...Zo dood je enkel een rat: je houdt niet op als je haar één of twee keer gemist hebt, neen, je zou haar tien keer na elkaar kunnen doden...Pas als je al die pistes samenbrengt, krijg je een beeld van de berg

Nr. 74, December 2000 • Jacques Vincent • Twee stukken op één dag - het...
Verder ben ik met de auto nog niet geweest omdat ik het dan moeilijk vind de weg terug te vinden...Ik heb de schouwburgen opgedeeld in die waar je zonder probleem op de eerste rij kunt zitten en die waar je met je knieën tegen het podium stoot...Ik ondervind dat acteurs je sneller leren kennen als je daar zit

Nr. 74, December 2000 • Bernard Dort • Het boek in het theater
Je bent daar toch om je te verliezen in de scène, om je door haar te laten absorberen...Je moet je overgeven...Het papier nog meer: het schuift weg, het valt op de grond, je trapt erop of je moet je in onmogelijke bochten wringen om het op te rapen tussen de rijen, met het risico de voorstelling te storen

Nr. 74, December 2000 • Bart Van Wamzeele • Voor het verdwijnt en daarna
Els Leysen). Wanneer de deuren sluiten, de spots in de zaal met lichte gradaties uitdoven, je het geroezemoes stil hoort wegebben en je alleen nog de contouren van de kruin van je voorste...Voor je het weet loop je misschien met je ogen wijd open in de meest wrange gevoelens of struikel je zonder pardon in de psychologische diepten van het benauwend exhibitionisme dat het toneel kan zijn...je identiteit muteert, je wordt verplaatst naar een andere wereld en je wordt één van hen: een figurant

Nr. 74, December 2000 • Sara De Bosschere • Ik kijk altijd vanuit mijn vak
Wanneer je op de Transformatorzolder naar Maatschappij Discordia gaat kijken, krijg je voor de voorstelling een glas uitgeschonken door de mensen die je even later op het toneel ziet staan...Zonder dat je je ervan bewust bent, word je als toeschouwer in het werk ontvangen...Wanneer je je concentreert, kan je herinneringen een plaats geven in je hoofd

Nr. 74, December 2000 • Annemie Vanackere • Theatersensaties delen
dan nog niet in je eigen zaal), hoe ga ik na afloop met de spelers spreken die zo graag naar Rotterdam willen komen... Het is duidelijk: mijn 'job' stond mijn 'hobby' in de weg...en zei fijntjes: moet je mij nu niet vragen, morgen bij het ontbijt...Welk soort toeschouwer je ook bent, het bezinksel van een voorstelling is wellicht een veel belangrijkere graadmeter voor de kracht of impact ervan dan de directe sensatie - en al helemaal als je

Nr. 74, December 2000 • Luk Van den Dries • Over het samenspel van kijken en weten
Je zou kunnen zeggen dat ze schichtig zijn, maar schichtig associeer je met ogen die bang wegkijken en die hebben ze juist niet...Ook in deSingel ervaar ik diezelfde architecturale explicietheid: de lange weg door de labyrintische gangen laat duidelijk merken dat je een spelonk binnendringt...Soms is de intimiteit te groot en blik je verlegen weg

Nr. 74, December 2000 • Jac Heijer • Toneelkijken, een lust
Vaak volsta je met de informatie in het programmablad, dat soms zeer goed is samengesteld (bij de Haagse Comedie, Publieksteater, toneelgroep Theater, toneelgroep Centrum). Als je je goed hebt...Welke woorden kies je, welke goede zaken zijn het belangrijkste, wat wil je scherp stellen, wat wil je verdoezelen, hoe is je relatie met de spelers of met de groep, wat is het belang van de opvoering...Uiteindelijk maak je je keuze; je laat vaak dingen onvermeld omdat je tegen de klok werkt

Nr. 74, December 2000 • Hugo Haeghens • Programmeren in de periferie
Een voorstelling dient je eveneens te verplaatsen in ruimte en tijd, naar een tussengebied waar je verbeelding wordt geprikkeld, waarbij er een interactie ontstaat tussen je waarneming en je reflectie...Een voorstelling zal je tegelijkertijd dan ook 'ontregelen', je 'zekerheden', je manier van kijken en beleven in vraag stellen, door elkaar schudden...Goede voorstellingen bevragen je ook met terugwerkende kracht: zij kijken vanuit een bepaalde hoek naar je terug en achtervolgen je, omdat ze reeds op het ogenblik dat ze zich ontrollen in de

Nr. 74, December 2000 • Griet Vandeplas, Piet Van Hecke • Recht voor je neus
Als je het oordeel van andere mensen hebt gehoord, kun je stukken meer appreciëren...Die voorstelling leek opgedeeld in stukken waarbij je geboeid moest zitten luisteren en stukken waarbij je moest lachen...Je probeert toch je eigen leven op het toneel te projecteren