Archief Etcetera

554 document(en) met "Ik-figuur Nodig" • Resultaten 361 tot 380 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 63, Maart 1998 • Ritsaert ten Cate • Als het niet stuk is, probeer het...
Ik kan me niet herinneren wanneer ik het voor het eerst gelezen of hoe vaak ik het herlezen heb...Er is in elk geval een periode geweest dat ik heimelijk droomde Howard Roark te zijn, maar naarmate ik volwassener werd leerde ik ook mijn eigen normen te formuleren en ermee te leven...Die momenten waarop het allemaal vlot liep maakten mij rusteloos en wantrouwig, en als vanzelfsprekend begon ik het wiel opnieuw uit te vinden, ook al leek dat misschien helemaal niet nodig

Nr. 63, Maart 1998 • Dirk Pauwels • Manifest: Ze zien er zo gelukkig uit
Mijn eerste cultuurschok kreeg ik toen het tot mij doordrong dat alle oude kompanen uit 'het echte theater' waar ik vroeger zo veel mee te maken had en waar ik zowel liefde als jaloezie mee deelde...Ik heb natuurlijk gemakkelijk praten: Victoria is een gesubsidieerd jeugdtheater en toch heb ik alles wat kindjes betreft subiet als een appendix weggeopereerd...En ook die culturele centra met een drukke schoolprogrammering zie ik niet onmiddellijk applaudisseren voor wat ik hier neerschrijf

Nr. 64, Juni 1998 • Jef Aerts • Voorbij het tellen van verschillen
Om eerlijk te zijn: aanvankelijk stond ik nogal sceptisch tegenover de samentrekking globaal/lokaal...Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan de strijd voor blijvende erkenning die Hazim Kamaledin (uit Irak verbannen) met Woestijn '93 voert in Antwerpen...Een uitdaging waar heel wat meer voor nodig is dan de goodwill van enkele personen op de juiste plaats

Nr. 64, Juni 1998 • Steven Heene • Ten Oorlog revisited
Steven Heene, theaterrecensent van De Morgen, reageert op het Ten Oorlog-dossier in Etcetera 63 Na het lezen van het vorige Etcetera-nummer Parcours (maart 1998) wil ik graag een korte reactie...Ik gebruik hierbij nogmaals het woord 'evenement' zoals het ook in Van Dale wordt gedefinieerd: gewichtige, merkwaardige, publieke gebeurtenis, op gebied van kunst of sport'. Het woord heeft mijns...Waarbij ik voor mezelf alleen nog de bedenking kan maken dat die laatste twee elkaar willens nillens nodig hebben, wil de impact niet beperkt blijven tot de eerder vernoemde symfonie in een woestijn

Nr. 64, Juni 1998 • Ludo Verbeeck • Littekens schreeuwen om wonden
Heb ik het recht zuiver te blijven in een vunzige wereld...Wie in de leegte schrijft heeft geen interpunctie nodig' Wolokolamsker Chaussee is de welluidende naam van een heirweg die zo'n 120 km ten westen van Moskou richting Berlijn het stadje

Nr. 64, Juni 1998 • Rudi Laermans • 'Ver-stemde' herinneringen
Ik luisterde - al kijkend...Na de voorstelling van Vaders en Zonen verbaasde ik mij er weer eens over dat De Tijd een van die weinige gezelschappen is die mij haast telkens opnieuw met het 'theatertheater' verzoent...Ik zei het al: deze letterlijk micrologische theatraliteit weert elke zweem van dramatiek of overdrijving: geen Grote Gebaren maar afgemeten bewegingen; geen overslaande stemmen maar lichte, zacht

Nr. 64, Juni 1998 • Clara Van den Broek, Dirk Pauwels • De vertelmachines van Pat Van Hemelrijck
Pat: Ik heb zo mijn moeilijke momenten, maar ik ben een optimist, ja (lacht). Etcetera: Ik vind jouw voorstellingen erg optimistisch...Ik mis nu een hoop dingen: ik teken niet meer, ik maak geen decors meer voor anderen, omdat ik in die molen zit...Ik speel niet meer, ik heb het niet meer nodig

Nr. 64, Juni 1998 • Jens Verwaerde • De aap, de performer, de mens en...
Maar aangezien het dier deze niet nodig heeft om te overleven, zullen ze zich vooralsnog niet manifesteren...Ik wil met deze frase geenszins suggereren dat beschaafd en cultureel twee afzonderlijke begrippen zijn

Nr. 64, Juni 1998 • Marianne Van Kerkhoven • Kwantumtheater
Ik vertelde verhalen over de kwantummechanica, waarmee ik me al zo'n twintig jaar heel intensief bezighoud...Dan kan ik een mooie theorie maken over stoelen met hoeken van 90 graden maar het is verkeerd te denken dat ik daaruit een algemene theorie van de stoel kan afleiden...Het is 'not done' voor een fysicus om te schrijven: 'Ik was op conferentie X en sprak met collega Y en door dat gesprek zag ik plots hoe het probleem Z in mekaar zat; ik ging dat dan verder

Nr. 64, Juni 1998 • Pascal Gielen, Kurt Vanhoutte • Theatermakers, biologen, Annemie Neyts en andere bricoleurs
nodig ik uit om uit het raam van mijn appartement (twintigste verdieping) te sprin- gen

Nr. 65, Januari 1998 • Tim Etchells • Manifest: Tien keer een gooi naar authenticiteit
Maar ik weet niet wat 'het' is. En als haar ogen contact nodig hebben, geef ik het hen, niet als een bewuste performer, maar als een persoon, gewoon aanwezig...hebben oogcontact en ik ben er zeker van dat ik haar ken, dat ik haar onlangs ontmoet heb...Ik wil hen geluk wensen, maar ze hebben meer nodig

Nr. 65, Januari 1998 • Marianne Van Kerkhoven • Lucht van de stallen
Ik zei: je zal afgeslacht worden, maar ik wil absoluut dat je terugkomt, want ik kies voor je...Soms heb ik die gewoon 'geprogrammeerd'. Niet dat ik voor een slechte productie koos; het ging dan om iets waarvan ik dacht: dit heeft nu geen schijn van kans, maar laat ik het vast nu reeds...Ik kan je wel iets aanbieden; ik kan putten uit een wereldwijde kring van mensen met wie ik gewerkt heb en voor wie ik respect heb, en van wie ik denk dat ze een - zeer verschillende - inbreng kunnen

Nr. 65, Januari 1998 • Marianne Van Kerkhoven • Produceren in een groot huis - 2
De beste ervaringen had ik wanneer ik mij op het ganse gezelschap richtte en hun werkwijze accepteerde ofwel - geheel het tegenovergestelde - wanneer ik specifiek op zoek ging naar die mensen voor dat...Als ik met een idee zat van iets dat ik graag wou maken, kon ik maar op heel weinig plekken terecht...Ik vind het bijvoorbeeld even belangrijk om voor iemand anders regieassistent te zijn; als ik mij in een gezelschap engageer, kan ik toch niet altijd mijn regisseur-zijn vooropstellen

Nr. 65, Januari 1998 • Marianne Van Kerkhoven, Marleen Baeten • Produceren in een groot huis - 1
Gerardjan Rijnders is artistiek leider van Toneelgroep Amsterdam en regisseert ook zijn eigen producties en ik lees almaar dat hij 'het vergaderen beu is'. Toen heb ik gedacht: ik moet zorgen voor een...Door de jaren heen heeft hij mij erg gesteund; in hem vond ik de vertrouwensman, de 'sparring partner' die ik zocht...Vroeger geloofde ik in de continuïteit van een groep; als ik nu regisseer ben ik erg bezig met de vraag: hoe krijg ik die mensen aan het communiceren, hoe zorg ik ervoor dat ze elkaar horen en zien op

Nr. 65, Januari 1998 • Pieter T'Jonck • Hoe moeilijk is het om de anarchie...
Dat de retoriek van deze voorstellingen toch geaccepteerd werd, had, denk ik, paradoxaal genoeg toch te maken met een dubbele vervreemding van het publiek...En toch hing er, bij de voorstelling die ik zag, op een curieuze manier elektriciteit in de lucht...Om werkelijk te laten voelen waar het op staat in het straatleven, wat het zo verschillend en/ of zoveel 'echter' maakt dan het burgerlijke bestaan, is een zeker betoog nodig

Nr. 65, Januari 1998 • Marianne Van Kerkhoven • Samenvallen met wat je denkt
dezelfde voorstelling: '...ik ben gewoon Viviane De Muynck en zeg die teksten en als men mij Odysseus noemt, zal het publiek wel doorhebben dat ik Odysseus speel...En dan zijn er die momenten van keuze waarop je denkt: hier kan ik het laten schieten en daar moet ik het vasthouden...Hier moet ik gebruik maken van de strakheid die het verhaal mij geeft en daar kan ik eruit stappen

Nr. 66, December 1998 • Clara Van den Broek • Juul en Peter, All for Love
Op zo'n abstract terrein als jazz vind ik dat je zoveel ervaring nodig hebt, om het goede van het slechte te kunnen onderscheiden...Ik sta soms paf van wat ik bepaalde acteurs zie doen, maar ik zit niet met open mond te staren naar dé acteur, zoals ik vroeger ook dé jazzmuzikant nooit met een hoofdletter heb gezien...Ik heb een serieuze dosis concentratie nodig als ik de theaterzaal binnenga, vooral bij premières

Nr. 66, December 1998 • Veronique Patteeuw • De tijd van de muziek
Ik voel dat hier (wijst naar zijn huik). mama, mama, Wat ik doe en zeg, 'ik ben de zonnekoning, ik doe dit, doe dat', dat komt van hier (wijst naar zijn hoofd); ik en mama versmelten in de buik...Opdat dat 'ik' naar buiten zou komen heb je zelf een structuur nodig...Ik weet niet wie ik ben, welke beweging ik ga maken, ik weet dat mijn hart bonkt, maar ik weet niet hoe die beweging gebeurt, hoe al die bewegingen in mijn lichaam gebeuren

Nr. 66, December 1998 • Marleen Baeten • Een opera van Bach?
Op voorhand had ik met alle musici een gesprek gehad, wat ik wel nodig vond om verrassingen te vermijden...Ik denk dat een muzikantenhart - ik spreek hier voor mezelf, maar ik denk ook voor mijn collega's - heel erg aangesproken wordt door het feit dat de muziek hier beter van wordt...Ik herinner me nog de dag waarop ik de maten van het orkesthuisje moest komen controleren

Nr. 66, December 1998 • Stephan Moens • Is er een toekomst voor de opera?
Enkele van die 'traditionele' huizen heb ik de laatste jaren een of meer keren bezocht...Toen ik enige tijd geleden in het vliegtuig zat, terugkomend van Chicago, waar ik onder meer in een stokoude, zeer traditionele maar niet eens lelijke enscenering van La Bohème Mirella Freni had horen...Misschien, zo dacht ik toen, is er toch hoop