Alhoewel het tooneelseizoen, en thans ook het naseizoen ten einde spoedt, wordt er nog hard gewerkt om publiek te lokken. Het wil ons nochtans voorkomen dat er verleden jaar eene meer intense propaganda gevoerd werd, die ietwat buiten het kader van de gewone reklaam-middelen ging. Dit jaar worden er weliswaar suggestieve plakbrieven uitgehangen, maar voor het overige beperkt men zich tot traditioneele mededeelingen die al te veel nadruk leggen op 't te verwachten sukses, in navolging van den bijval die het op te voeren stuk elders genoten heeft. Het publiek is evenwel reeds al te dikwijls bedrogen uitgevallen om zich nog door dergelijk vooruitzichten te laten paaien, en het resultaat is jammer genoeg voor het Consortium der Artisten, dat het tooneelpubliek de vele oproepen slechts matig beantwoordt.

De faam van "De Ridder van den Kouseband" wordt wel een weinig overdreven, al geven wij gaarne toe dat het gegeven op zichzelf amusant genoeg is, maar ongelukkig is het te mager van opzet om er drie bedrijven op voldoende wijze mee te vullen. De tribulaties van den schoonzoon die ten onrechte van een zijsprongetje verdacht wordt, waarbij de schoonmoeder zooals gebruikelijk als rechter van instructie optreedt, worden al te uitvoerig uitgesponnen om voortdurend hetzelfde interesse te wekken, en de ontknooping wordt daarenboven te nauwkeurig voorbereid om werkelijk te verrassen. De auteur geeft evenwel blijken het tooneel te kennen, en is voor wat dit kluchtspel aangaat, bij de geroemde Duitsche fabrikanten van allerhande klucht- en blijspelen in de leer geweest. Alleen waagt hij het nog niet meerdere verwikkelingen tegelijker tijde te ontwarren. Het optreden van Van Manderen en Timm Boots gaven hiervoor meer dan passende gelegenheden die hij onbenuttigd heeft gelaten. Thans dienen deze personnages alleen maar om te laten voorvoelen dat de heele geschiedenis niets anders is dan de machinatie van 'n georganiseerde afzettersbende.

Onder de leiding van Willem Benoy werd van deze klucht eene verdienstvolle voorstelling gegeven. De vele akrobaties evenwel waartoe de meeste optredenden hun toevlucht namen, doen veronderstellen dat het stuk nog wat meer voorbereidend werk had kunnen verdragen. Jan Cammans speelt de rol van de schoonzoon in nesten met zijn gewone vaardigheid, maar wordt thans toch de loef afgestoken door Henriette De Vreker als de bazige schoonmoeder en door Willem Benoy die de rol van loodgieter, die onverwacht tot detectieve promoveert, tot eene bron van voortdurend vermaak maakt.

Ida Wasserman speelt haar rol met passende bescheidenheid. Jef Verlinden is vooral te waardeeren, wanneer de pantoffelheld eene poging tot opstand waagt, terwijl in de verdere bezetting Arthur Van Thillo (Johnson), Nora Gevers (Erna), Edward Delen (Van Manderen), Louis Belloy (Timm Boots), Willem Cauwenberg (een rechercheur), maar vooral Jos Gevers als de zendeling Pilger hun deel met bijzondere toewijding vervullen.

Er wordt bij poosen hartelijk gelachen en het publiek betuigde zich bij de première zeer mild met bijvalsbetuigingen.