385 document(en) met "Publiek dat" • Resultaten 221 tot 240 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Aan de andere kant van de Muur • 28 januari 1998
Wat kan de relevantie zijn voor een Nederlandstalig publiek, dat uiteraard niet zo vertrouwd is met het wel en wee in de voormalige DDR...De bedoeling is dat de kijker door deze tekst en de enscenering, ook zonder daarom alles te begrijpen over de precieze omstandigheden, door een ervaring gaat, iets gaat begrijpen van het drama en de...tragiek van de mensen (in dat land). Dat was ook uitdrukkelijk Müllers bedoeling

Monniers radicale breekbaarheid • 2 februari 1998
Arrêtez, arrêtons, arrête" van choreografe Mathilde Monnier en schrijfster Christine Angot is een vervolg op het buitengewone 'L’atélier en pièces', dat vorig jaar al in Gent te zien was, en nu ook...Die concreetheid vat samen waar het stuk over gaat: de illusie dat nabijheid iets kan overdragen, een intensere communicatie veroorzaakt...Er zijn geen knipogen naar het publiek, er wordt niets uitgelegd, er worden geen codes gehanteerd

Speelvlak als focus van energie: Steve Paxton... • 5 februari 1998
Het programma dat ik nu maak, is op zijn manier een eresaluut aan Hugo Degreef, die het Kaaitheater verlaat...Het betekent zoiets als 'plaatsvervanger'. Je zegt dat in een zin als 'je kunt trouwen by proxy, door een foto te laten zien'. Dat verwijst naar het procédé van de voorstelling, waarin dansers foto...De improvisatie met Katie Duck en Meg Stuart op het Klapstuk, enkele jaren geleden, was zo'n magisch moment waarop je plots elektriciteit in de lucht voelt, bij dansers, muzikanten en publiek

Staalkaart van jong danstalent uit Israël • 24 februari 1998
Weinigen weten dat er ook een "Batsheva Ensemble" bestaat, zowat de jongerenafdeling van het grote gezelschap...Een stuk dat het vooral moet hebben van leuke dans- en theatervondsten en de bravoure van de dansers...Na dit beginbeeld worden eerst door de mannelijke dansers, daarna door de hele groep een reeks bewegingen en lijnen aangezet, die vervolgens - en dat is erg merkwaardig om te zien - op een bijna

Simone Sandroni tornt aan onzichtbare grenzen • 11 maart 1998
Een lange rij muizenvallen vormt de grens tussen het publiek en de dansers...Het lijkt wel een verhaal dat niet in woorden te vatten is. Als dan ook de andere dansers erbij komen, gebeurt dat met diezelfde bijzondere gebarendanstaal, die per danser een eigen uitwerking...Terwijl de bloemen naar beneden zakken en de scène omvormen tot een bloemenwoud, halen de andere dansers mensen uit het publiek om de vrouw te omhelzen

Thomas Hauert levert veel zuiver kijkplezier • 17 maart 1998
Dat idee blijkt op zeer uiteenlopende wijzen uitgewerkt te worden...scènes als deze merk je dat er waarschijnlijk veel improvisatie te pas kwam aan de opbouw van deze voorstelling...Dat levert heel veel zuiver kijkplezier op, niet bezwaard door een verhaal of een inhoud, vooral omdat hier sterke dansers aan het werk zijn

Van de vloer af omhoog: Choreograaf William... • 25 maart 1998
Neen, ons probleem is vooral dat het Ballett zoveel geld opbracht dat het hele theatercomplex erop teerde...Dat wil zeggen dat je rond de dans kan lopen met een enkele monitor, om die dans vanuit elk standpunt te zien...Je zou kunnen bereiken dat de plek waar de dans zich afspeelt onmogelijk te zien is, maar dat het publiek ronddoolt door een galerij om de dans te zien

Lauw experiment met getalenteerde dansers • 12 mei 1998
Ze vormen een gesloten doos, een observatorium: de enige uitweg is vooruit, de zaal in. Dat de voorstelling al bezig is terwijl het publiek de zaal betreedt, benadrukt het procesmatige en...Bij nader inzien moet je echter vaststellen dat er niet veel meer is dan die ambitie om een voorstelling te maken die een state of the art brengt...Helaas wekt dat vooral verveling op, enkele werkelijk geslaagde ogenblikken niet te na gesproken

Platel raapt theater van de straat: Bach... • 14 mei 1998
Iets op Bach is zo opgebouwd dat het meestal onmogelijk is om alle gebeurtenissen gelijktijdig te bekijken...Het is overigens enkel hierdoor dat de voorstelling, ondanks een ernstige verwonding van een centrale figuur, de Argentijnse Gabriëla Carrizo, is kunnen doorgaan...Hoe dat allemaal precies in elkaar past, moet u zelf maar gaan bekijken

De reünie van dans en ballet • 3 juni 1998
Ook iemand als Jan Fabre heeft bij ons met zijn grote dansstukken de ogen van het publiek geopend voor het feit dat de klassieke taal niet noodzakelijkerwijs tot duffe balletten hoeft te leiden, maar...Bij een choreografe als De Keersmaeker ligt dat nog anders...Haar werk, dat altijd al zijn kracht haalde uit de spanning tussen een dwingende, sterke vorm en een impliciet doorsijpelende "inhoud", liet zich, naarmate de jaren negentig vorderden, inspireren door

Een deken voor de toeschouwers • 8 september 1998
Exploreren wat dat betekent, hoe dat werkt is een constante in mijn werk...Dat materiaal verandert door de dans voortdurend, het wordt erdoor getekend, maar het tekent ook de dansers, zelfs in zeer letterlijke zin...Dat is geïnspireerd door iets waar ik in dans zeer gevoelig voor ben: de spanning tussen de inwendige beleving van dansers en hun vertolking, mede-deling daarvan aan de kijkers" "Het is een

Doelloos gesprek aan de eettafel • 22 september 1998
Hij vermoedde dat Gregory compleet het noorden was kwijtgeraakt...Dat is inderdaad geen eenvoudige vraag...Ergerlijk is echter dat achter die parodie ook een reële zelfgenoegzaamheid schuilt

Hoe moeilijk is het om de anarchie... • 1 oktober 1998
Dat de retoriek van deze voorstellingen toch geaccepteerd werd, had, denk ik, paradoxaal genoeg toch te maken met een dubbele vervreemding van het publiek...En dat werd gretig aanvaard door het publiek, gewoon als het is om langs alle kanten gebombardeerd te worden door ethische, psychologische en andere beschouwingen over zelfrealisatie en eigenheid...Het publiek reageerde luidruchtig op de gebeurtenissen en dat werkte aanstekelijk

Een oeverloos vagevuur: Vandekeybus kampt in Pasolini-project... • 19 oktober 1998
tegenstrijdigheden dat Pasolini was...Zestien uitstekende acteurs en dansers op de speelvloer, gekruist met Pasolini's werk en leven, dat geeft een overdaad aan materiaal, onmogelijk te bevatten in één duidelijk beeld...Als het publiek moet applaudisseren terwijl een man weggedragen wordt, blijft dat cryptisch voor wie niet weet dat er applaus was bij Pasolini's begrafenis

Desperate monoloog van Black Panther • 23 oktober 1998
En dat heeft alles te maken met de in zeker zin ouderwetse, maar wel buitengewoon overtuigende manier waarop Smith in de huid van zijn personage kruipt...Nu zou dat acteervuurwerk zonder dramaturgische ondersteuning natuurlijk nog niet veel betekenen...Roger Guenveur Smith leunt hier sterk op de gedachte dat een mens die steeds als onmens beschouwd wordt zich ten langen leste ook zo zal gedragen

Treurmis voor de marginale mens: Duitse theatermaker... • 5 november 1998
Dat de al genoemde stukken, plus een nieuwe choreografie en een documentaire avond over zijn werk in het Kaaitheater te zien zijn, is geen toeval...Mijn werk borduurt verder op dat van Bausch...Dat zit in je hoofd, niet in het lichaam op zich

Dansen op een vlot • 7 november 1998
Net als bij A bras-le-corps wordt het publiek verzameld rond de scène, wat verwijst naar een meer intense betrokkenheid tussen dansers en toeschouwers dan de gebruikelijke frontale opstelling...Een ander beeld is dat van een danser die als een moderne Pan wild rondhuppelend, met onverwachte virtuositeit, de omgeving van het vlot verkent...Het ene paar doet dat liggend, met een heel dicht contact dat voortvloeit uit val- en rolbewegingen

Verloren in de twintigste eeuw: Mossoux en... • 11 december 1998
1985 debuteerde Nicole Mossoux met Juste Ciel,met het publiek op de harde banken van het relatief obscure Plan K. Al snel werd Patrick Bonté haar onafscheidelijk artistiek alter ego...Een droog exposé werd dat echter nooit...Het evidente voordeel is dat het plots mogelijk wordt om de handeling bijna naar willekeur te "kadreren" en om zeer minieme details, in het bijzonder van de gelaatsexpressie, te tonen

Discordia houdt zen-oefening • 18 december 1998
Die nadruk op de vloer geeft ook aan dat Discordia de scheiding tussen publiek en zaal zo klein mogelijk wil maken...de vaststelling, aan de hand van de figuur Beuys, dat wie "kunst" wil zien eigenlijk net niet ziet wat er echt te zien is. Die blijvende bevraging van alles en iedereen is ook de grondtoon van...Dat bleek ook uit het tweede stuk, Shakespeare dringend gesucht van Heinar Kipphardt (DDR) uit 1953, een bijtende satire op het kunstbedrijf in de boeren- en arbeidersstaat

Bob Wilson brengt ingenieuze poppetjesmechaniek op gang • 9 januari 1999
Een na een keren de disgenoten zich naar het publiek, meten zich dezelfde uitgerokken grijns aan en heffen hun glas...Dat is niet te achterhalen...Je beseft nauwelijks dat het geheel beantwoordt aan zeer strikte regels van geometrie en cadrage, met telkens de opeenvolging van een proloog (het liedje Saints and singing), een vergezicht, een