Archief Etcetera

697 document(en) met "JE DOET HET" • Resultaten 401 tot 420 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 52, Januari 1995 • Johan Thielemans • Het begrijpen als de dood van plezier...
Als je dat alles in het programmaboek leest, vraag je je af of achter de naam Cassius niet de Ed Wood van de Amerikaanse filmavant-garde schuilgaat...En omdat je met dit schouwspel vele kanten uitkan, lijkt het me volstrekt legitiem dat ik beschrijf hoe ik de voorstelling beleefd heb, en langs welke weg het mij plezier heeft bezorgd...Maar het is niet het beeld zoals het op het filmdoek te zien is, wel een reeks stilstaande momenten uit een actie

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
De kracht van theater ligt voor mij in die emotieve evocatie, in dat lekker ouderwetse catharsis-effect, dat je dingen van op het podium in jezelf herkent...Het zit er allemaal in. Het is niet echt, maar het is het universele lijden dat persoonlijk is. Daarom is het een gast die in Brazilië zit, en geen leraar biologie uit Kortrijk...Kafka's werken worden het menselijk leven en de maatschappij een labyrint, een absurditeit waaruit niet meer te ontkomen is, een wereld die je achtervolgt en waarop je geen vat krijgt

Nr. 52, Januari 1995 • Marleen Baeten • Carte blanche? - Carte blanche
Binnen het Europalia-festival en in de marge ervan kreeg je bovendien ruimschoots de mogelijkheid om je te informeren over de ruimere politieke, ideologische, sociaal-economische en historische...Doordat het festival plaatsvond in een tijdsspanne van meerdere maanden, kreeg je de kans om de opgedane kennis en de diverse kijkervaringen - van produkties uit het 'eigen' en het 'andere...Als je het dan toch over een 'beschermende cocon' wil hebben: de continuïteit van een dagelijkse werking biedt de beste context voor de ontwikkeling van het oeuvre van een kunstenaar

Nr. 52, Januari 1995 • Luk Van den Dries, Wouter Hessels • De toeschouwer een geweten getrapt
Het herhaalt wat is, maar zonder enige verscherping, zonder inzicht; zonder de vuistslag die maakt dat je ook kan reageren; zonder de ervaring die tot bewustzijn of handeling dwingt...De Trojaanse Oorlog met zijn oude helden wordt opgevoerd om het te hebben over hoe je je als individu vandaag kan gedragen...Een vrouw die het mechanisme tracht tegen te houden door haar man aan te spreken: ga niet naar het slagveld, jij kan door niet te gaan het verloop van de oorlog veranderen

Nr. 53, December 1995 • Dominiek Van Besien • Dans in het kwadraat
bij het ritueel, dan zou je improvisatie dans in het kwadraat kunnen noemen...Hoe direct kan je het publiek met iets confronteren zonder dat het afknapt op die directheid...En het is pas op het moment dat je jezelf toelaat intuïtief te 'zappen' van het ene groepje naar het andere en wanneer de associaties bij wat je ziet vrij worden gelaten, dat improvisatie echt

Nr. 53, December 1995 • Marianne Buyck • Verschillende trajecten
Wat gezegd en gezongen wordt verzelfstandigt niet, het wordt geen 'betekenis', het blijft verzonken in het lichaam en in de voorwerpen die het omringen...Seconde Platel verdicht een heel leven tot één uur; na de voorstelling heb je het gevoel een week bij de familie op bezoek geweest te zijn...Meg Stuart doet in No One is Watching net het tegenovergestelde

Nr. 53, December 1995 • Robert Steijn • Bezinning bij de status quo
Je ziet een man, type body-builder die zichzelf heeft gespecialiseerd in keihard neervallen met een air alsof het geen pijn doet...Je begrijpt dat hij met dit macho-gedrag zijn fysieke conditie aan het uittesten is. Zijn val-exercities zijn een bezweringsritueel om het aftakelingsproces zo lang mogelijk uit te stellen...Ontroerend is het om te horen hoe het geneurie van Glenn Gould op de band zich ongemerkt vermengt met het gehijg van Paxton op het podium

Nr. 53, December 1995 • Sigrid Bousset • Moedervlekken op de ziel
Na enige tijd is dat verdriet je zo eigen geworden dat je het niet meer opmerkt...Ze doet gevaarlijk, maar het is niet meer dan een spel...het schone op zich toch niet echt treurig, keert het gewoon telkens onvermoeibaar terug na de ontgoocheling, het verlies en het verdriet, om te getuigen dat hoop, verlangen en vitaliteit onuitroeibaar

Nr. 53, December 1995 • Theo Van Rompay, Stef Ampe • Drie jaar podiumkunstendecreet
Op vaste tijdstippen licht je dan het volledige kunstenlandschap door, analyseer je en stippel je een beleid uit...Het is evident dat de Vooruit er anders zou uitzien als er een cultureel centrum zou zijn in Gent en het Stuc kan slechts doen wat het doet omdat er een cultureel centrum is in Leuven...Je kan natuurlijk het spel heel hard spelen, maar dan loop je het risico alles te verliezen

Nr. 53, December 1995 • Marleen Baeten • Purcell als een tango
Een passage, een straat, een plein, het zijn geliefkoosde plekken voor het spel van kijken en bekeken worden...Net zoals bij Ernesto in Zomerregen van Marguerite Duras doet het er niet toe hoe oud ze zijn: 'tussen de twaalf en de twintig jaar', of ouder...Eigenlijk weet je niet of het fragment bewust aansluit bij het statement van Mehmet Sander

Nr. 53, December 1995 • Bruno Koninckx • De ontwerper als wetenschapper
Ik heb het vak geleerd door het te doen, ik geloof ook dat het de enige manier is om het te leren, je moet het op de scène leren...Het is geen probleem om wat tekeningetjes te maken, maar wat je doet moet wel gefundeerd en gestaafd zijn...Het is altijd anders dan je je voorstelt

Nr. 53, December 1995 • Kurt Vanhoutte • De taal van de schouwburgen
Het doet hoe dan ook vragen rijzen bij de reikwijdte van volksstukken als die van Schwab...De opvoering deed je bijna het gevoel krijgen dat de voorbereidingen voor het stuk voortijdig waren afgebroken...Je hoort er het krijsen van de pasgeborene in die het hoofdpersonage op de vlucht dreef en beseft dat het heftige spel, dat eraan voorafging, niets anders was dan de echo van dat gehuil

Nr. 54, Februari 1996 • Pieter Van Bogaert • Something is sparkling in this age of...
Rijk eigenlijk: je zit overal zo dichtbij dat je alles tot in de kleinste details kan observeren: van de bestudeerde plooien in het tafelkleed tot de spontane gelaatsuitdrukkingen bij het publiek aan...Decorte laat het kleine meisje in zijn stuk allerlei smeerlapperijen voorlezen... Waardoor je je als publiek eigenlijk ongemakkelijk gaat voelen...Je vraag je af wie zich het meest heeft geamuseerd: de decorateur, de regisseur, de acteurs, de technieker, de geluidsman, het publiek: iedereen binnen hetzelfde gezichtsveld lijkt even geboeid en

Nr. 54, Februari 1996 • Pieter T'Jonck • Peter Brook en de materialiteit van Becketts...
objectrelaties, nvdr) tussen het ik en de ander in het geheel niet tot stand dan worden substituutrelaties gecreëerd met zelfgeschapen, gefantaseerde en in het bewustzijn geïnternaliseerde objecten...En het stuk doet dat niet door groteske symboliek of gratuite vondsten maar door in een zeer uitgekiend samenspel van stem, beeld en woord de textuur zelf van de taal en de listen van het theater aan...gespeeld door Elsie de Brauw sterk af te vlakken, en het naturalistische decor te vervangen door een staalkonstruktie en een hoepelrok, brengt hij echter een abstractiegraad in het stuk die het concrete

Nr. 54, Februari 1996 • Marianne Van Kerkhoven • Van nu tot het einde van het...
Wellicht is het hier niet de plaats om in te gaan op wat dat vreemde beest, een dramaturg, dan wel is en doet...Sinds enkele jaren al wordt er gesproken over het vinden van een nieuw engagement in de kunst, over het opnieuw aan het trillen brengen van het membraan dat wereld en...Kracht In alle ellende die er heerst, verspreid over de wereld, en in de prioriteiten die je jezelf dan daartegenover stelt als individu, twijfel ik vaak aan de zin van het werk dat ik doe

Nr. 54, Februari 1996 • Didier Wijnants • Het oor en de smeer
Als je dan nog bewust kiest voor hedendaagse muziek dan ontstaat snel het risico dat je vijandige reacties oproept, een houding van verzet bij het publiek...Het lijkt mij de logische consequentie dat je niet alleen muzikanten kiest en een repertoire, maar werkelijk een creatief proces op gang brengt zoals in het theater...Wat zij doet is buitengewoon, maar mij gaat het hierom: als die theatrale context wegvalt dan heb je plots veel meer engagement van het publiek nodig, een sterkere concentratie

Nr. 54, Februari 1996 • Johan Thielemans • Het woord dat mij ontbreekt
Zo groeit het uit tot een zeer coherent ballet, ook al voel je soms dat er te makkelijk teruggegrepen wordt naar een aantal clichés, zoals het vallen van de mannen...een concertante vorm laat het werk nauwelijks een glimlach toe, en als luisteraar ben je bezig met de getormenteerde klanken die Schönberg uit het orkest tovert...Nu Amsterdam nog maar eens bewezen heeft welk een sterk stuk Moses und Aron is, kan je alleen maar hopen dat het een vanzelfsprekend stuk wordt, met een plaats binnen het gangbare repertoire

Nr. 55, April 1996 • Gunther Sergooris • Verboden en vergeten
Joodse en Arische muziek in het Derde Rijk van Walter Boers is de neerslag van een studie over de muziekpolitiek in het Derde Rijk Gunther Sergooris had een gesprek met de auteur over...Het criterium dat het meest gehanteerd werd bij de beoordeling ETCETERA XIV I 55 37 v.l.n.r...zijn werk lti (Lingua Tertii Imperii), over de taalontwikkeling in het Derde Rijk, vestigt Viktor Klem-perer de aandacht op het feit dat de meeste nieuwe woorden die toen in het Duits

Nr. 55, April 1996 • Lieve Demin • In het spoor van Laban
Het onderricht poogt, zich steunende op een grondige studie van het verband tussen de houdingen en de bewegingen van het lichaam, en de ermee gepaard gaande gemoedstoestanden, deze beide...Anderzijds het hoge doel van de 'zelfrealisatie', het ontdekken van de eigen bewegingsdrift, de eigen bewegingstaal, het individuele...Het gaat niet om het aanleren van een stijl; haar pedagogie haalt haar bestaansrecht uit het leven zelf en is minder gericht op de acteur in wording, dan wel op de mens die later acteur zal worden

Nr. 55, April 1996 • Paul Derksen • Manifest
Het zou dwaas zijn te veronderstellen dat het gevoelsleven (voorgoed) op het plan van het individuele geplaatst zou zijn: de hele notie van 'cultuur' draait toch immers om uitvinden, herontdekken...Norton (De Beweeging 96), onderling verscheiden materiaalonderzoekers, verwant wat betreft hun bronnen: het zoeken naar verandering en transformatie, het versplinteren van beweging, het samenspel van vorm...het verleden hebben we al te koppig vasgehouden aan een statische conceptie van onze omgeving, en dientengevolge aan een misvatting van het leven in het algemeen en van ons eigen leven in het