De schouwburg der Kruisvaartenstraat vertoont deze week "De reis rond de Wereld van Doublepat en Patachon" door Jef Orban en Jan Immers, een dolle klucht in revue-vorm gegoten, waarvan de 15 tafereelen niet zonder verdienste aan elkander werden geregen. Het is een blijspel met zang, dans en balletten, dat niet de pretentie heeft als kunststuk te willen doorgaan, doch - enkele onkiesche zinspellingen terzijde gelaten - een volksstuk is dat de toeschouwers enkele uurtjes doet gieren van de pret en den meest zwartgalligen pessimist doet schaterlachen.

Hier volgt dan het vrij fantastisch gegeven. Een koffiehuisbediende is verslingerd op de dochter van zijn baas, doch het meisje lijdt aan pronkziekte, en de arme bediende wordt dan ook te licht bevonden. Een excentriek neef uit Amerika doet hem evenwel kond, door bemiddeling van twee notarisbedienden die niemand anders zijn dan Doublepat en Patachon, dat hij enkele millioenen dollars zal erven op voorwaarde dat hij bereid gevonden wordt de reis rond de wereld te ondernemen op wieltjes, t.t.z. op vervoertuigen die van wielen zijn voorzien. Hij neemt aan en de twee notarisbedienden zullen hem vergezellen, dit om na te gaan of hij wel degelijk op wieltjes reist. Het wordt een tocht met de zonderlingste hinderpalen. Zoo duikt onderweg een mededinger - een mede erfgenaam op die den gelukzak steeds zal volgen en gestadig aan stokken in de wielen tracht te steken. Aan niets minder dan aan een treinramp, een griezelige scheepsramp en zelfs aan het schavot kunnen de reizigers na tal van wederwaardigheden, ontsnappen; Het hoeft geen betoog dat de reis een goed einde kent, want elk van hen keert te Brussel terug in gezelschap van een verloofde. De dochter van het koffiehuis is intusschen getrouwd, zoodat er geen hinderpaal meer bestaat om het drietal op hun beurt in het huwelijksbootje te doen stappen... nadat de erfenis broederlijk onder elkaar werd verdeeld.

Men begrijpt allicht dat de vertolking van dit stuk heel wat moeilijkheden moet meebrengen en niemand kan het dan ook euvel nemen dat hier en daar op een tekortkoming kan gewezen worden. Het stuk zou o.m. aan natuurlijkheid winnen moest de motor der vliegmachien nagebootst worden; het gevecht in de Wyduckt te New-York was zoo schematisch dat de realistische uitbeelding haast niet kon onderscheiden worden van het komisch element e.d.m. De twee eerste bedrijven werden echter flink vertolkt terwijl in het derde bedrijf echter de allure aannam van het burleske genre.

Het is onbegonnen werk de akteurs op te noemen die hun rol of rollen flink wisten uit te beelden, doch we vernoemen graag de h. Nylo die voor erfgenaam speelde; de hh. Immers en Orban, onderscheidelijk Doublepat en Patachon. De h. Immers was vooral flink in zijn element. Verder de verloofden van het drietal: Mevrouw Orban, die puik werk leverde; Mej. Cecile Immers en Mevr. Mertens. De h. Borgers was volkomen op de hoogte van zijn taak in de rol van den medeerfgenaam.

Vooral wenschen we nog te wijzen op de keurige dekors die onberispelijk werden aangepast aan het gebeuren evenals op de uitzonderlijke mooi balletten, waarvan het Chineezenballet veel aan waarde verloor door de ongewenschte afleiding die Doublepat de toeschouwers bezorgde.

De muzikale aanpassing viel zeer in den smaak en in zijn geheel genomen heeten we dit stuk een suksesstuk.