LEUVEN -- De Klapstuk '87-produktie Alchemie wil de betovering van het Arenberginstituut, met de niet meer gebruikte scheikundelaboratoria aan de Naamsestraat, en de mogelijkheden die het biedt als universitair kultureel centrum aan het publiek openbaren. 't Stuc kreeg het gebouw in bruikleen van de universiteit, en zou in de toekomst al zijn aktiviteiten daar willen huisvesten. Alchemie staat voor twee dingen. Het legt een verband tussen het vroegere wetenschappelijke gebruik en het toekomstige artistieke (alchemie: van alledaagse dingen het uitzonderlijke maken) van het gebouw. Het geeft ook aan dat 't Stuc in die nieuwe infrastruktuur meer ziet dan een nieuwe zaal, eerder een centrum waar de alchemie van kontakt tussen publiek, kunststudenten en kunstenaars voortdurend plaatsvindt.
Op uitnodiging van Klapstuk creëerden enkele kunstenaars en koreografen een werk voor deze produktie. Daarbij hebben sommigen zich expliciet laten leiden door de alchemistische traditie. Bij Rosette De Herdt leidde dat tot een introspektieve dans te midden van oude labtafels op muziek van een Hongaarse sjamaan, waarin alchemistische symboliek verwerkt werd. Bij Ines Verhoye, in een regie van Pascal Crochet, bracht dat een kort teaterstuk voort met alchemistische teksten. Het kwam wel erg gezocht over.
Ria Decorte speelt het sterkst op de ruimtelijke gegevenheid in met haar koreografie, die ze danst met Ida De Vos op livemuziek van het (aan "Urban Sax" verwante) saxofoonkwartet "Saxioma". Tegen de wanden plaatste zij kaarsjes in een oplopende lijn, een opengebroken leidingkoker in de vloer wordt spookachtig verlicht enz. Koreografisch maakte het geheel wel een eerder krampachtige indruk, alsof de dans nog niet voltooid, niet voldoende uitgezuiverd was.
De vierde dansteaterbijdrage kwam van Alain Platel, die een van de mooie kolommenzalen van het instituut gebruikte ais lokatie. Daarin evolueren vier klungelige dansers in grote onderbroek, kousen en schoenen. Als schooljongens laten ze zich dirigeren en misbruiken door een kokette kleine ballerina. Biezonder komisch, en met een perfekte timing gebracht.
Tussen de dansfragmenten door werd het publiek telkens door een gids van de ene zaal naar de andere begeleid. Zo passeert men driemaal door het auditorium, waar Trudo Engels een bijbelse spraakverwarring organizeert. In de zaal "spectrophotométrie" stelt Philipe Tonnard heel toepasselijk een reeks objekten (doeken, kleine huisjes, zandzakken) voor met een felgekleurde beschildering van vlekken, streepjes en allerlei sjabloontjes.
Walter Verdin heeft een video-gang gebouwd. Aan zwarte doosjes tegen de muur zie je dia's van alle vliegtuigcrashes sinds 's mans geboorte, terwijl wat verder Sophia Loren over de oorlog vertelt. In de kolommenzaal in de kelder staat een zeer mooi werk van Bob Verschueren, een massa op hun kop geplaatste, schermbloemen op een zandbed, over de hele vloer verspreid rond een opening. Sven Use sluit de reeks af met een schitterende enscenering van de studeerkamer van een alchemist. Met een felle lichtflits is het spektakel daarmee beëindigd. Men kan dan een bordje soep gaan drinken.
Tot 30 oktober, Naamsestraat 96, elke dag om 21 u, behalve zondags.
