Archief Etcetera

174 document(en) met "ZO MOOI IS VRAAGT HIJ" • Resultaten 61 tot 80 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 30, Juni 1990 • Klaas Tindemans, Fred Six, Wim Vermeylen, Erwin... • KRONIEK
Johannes Tor-ne zet een schitterende Hundekoffer neer : de clichés die hij gebruikt zijn zo apert dat ze geperverteerd worden...Zoals Regine Frederick in het nawoord bij het stuk zo mooi stelt : "Waarover men tactvol niet praat, daarover schrijft zij onverbloemd...Zo wijst hij erop dat dit beeld niet alleen gebaseerd is op (schaarse) kritieken maar ook en vooral op zogenaamd "autodescrip-tieve" metateksten

Nr. 31, September 1990 • Heleen Verburg • Heleen Verburg
pauze Zal ik mijn haren afknippen ? de schrijver Neen ! de lust Mijn eerste man, hij vond het mooi...Bij lange na zo mooi niet...Hoe is hij ? (vraagt ze aan de oudste) de trots Zij moet niet zo te koop lopen met al haar idealen

Nr. 31, September 1990 • Stephan Moens • Het spook van de opera
Raoul de Smet krijgt in de professionele muziekwereld heel wat tegenkanting, omdat hij een autodidact is. Wel, persoonlijk vond ik de muziek van Ulrike heel geslaagd...Ulrike doen, dat betekent toch wat ? Een opera als Le Cinesi brengen, zo'n mooie bonbonnière uit de museumkast halen : dat is toch zinvol ? Ik geloof dat kameropera ook een museumfunctie heeft...Ik geloof dat het concept 'reizende opera' belangrijk is. En dat betekent : aanpassen aan de plaats waar je speelt, en de produkties zo maken dat je ze kan aan- La Serva Padrona (Transparant

Nr. 32, December 1990 • Dirk Verstockt, Alexander Baervoets, Sigrid Bousset, Johan... • K R O N I E K
Daarom loopt Edmund zo graag in de mist langs het water : het is net alsof hij dan op de bodem van de zee wandelt...zijn afwezigheid - hij is vertrokken naar de graaf die hem, zo blijkt achteraf, heeft genegeerd als was hij een waardeloze pachter -richt Frantisek zich...Blaffend en graaiend vervangt hij de pas gestorven hond, waaraan, zo lees ik tenminste in het programmaboekje, Casanova erg gehecht was

Nr. 33, Maart 1991 • Dirk Verstockt, An-Marie Lambrechts, Johan Thielemans, Erwin... • KRONIEK
Hij heeft niet veel woorden nodig om de taal zo betrouwbaar als mogelijk te gebruiken en de beelden scherp te stellen...Zo ook Jan Decorte die daar allemaal volstrekt zijn kloten aan veegt en zich met een kamikaze love me or leave me mentaliteit verder bedient van slapstick om gezegd te krijgen wat hij te zeggen heeft...Zo kan hij ongestraft, als kapitein die op hoerenbezoek gaat, een nummertje wegvogelen met Eva Maes, daarin akoestisch gesteund door Sigrid Vinks

Nr. 33, Maart 1991 • Alexander Baervoets • Michèle-Anne De Mey : Van Fancy Fairs...
Hij maakte discussies los en liet iedereen zijn eigen identiteit...Zijn kracht was juist dat hij iedereen de stof en de vrijheid gaf om zelf na te denken...brengen, maar dat is zo ondefinieerbaar en persoonlijk dat daar niet veel over te zeggen valt

Nr. 34, Juni 1991 • Gunther Sergooris • Muziektheater dat niet stoort
Hij kent immers de deugd van de eerbied niet, nog zo'n typisch arische trek...Op die manier trapte hij al in de val die de oude Wagner zo mooi had uitgezet...Net zo ongevaarlijk als dit stuk van Puccini en de muziek die hij ervoor schreef

Nr. 34, Juni 1991 • René Eljon • Moeders
zo lekker, buiten en het is toch nog een mooi huisje, voor zo'n oud huis BERTA hoe bedoel je ? HAN nou ja dat het toch nog zo'n goed huis is, voor...maar dat zegt niks, ussie was tweeënvijftig en die had zo'n neus en die trouwde nog met zo'n knap italiaans ding en herman o god ja herman zo'n knappe duitse jongen hij maakte van die prachtige...TIEN en hij heeft zo de pest aan sport HAN maar hij is gek op zijn radio TIEN het zal henk toch niet zijn of jan HAN jan ? hou toch op die was blij dat hij

Nr. 36, December 1991 • Herman Asselberghs • Videowerk van Walter Verdín
Van de vrij koele experimenten in de vroege jaren tachtig is hij gestadig gegroeid naar het - spaarzaam en daarom zo raak - spelen met gevoelens; met als voorlopig hoogtepunt De monoloog van Fumiyo...Dat proces is heel duidelijk in Ottone: het tweede deel is zo omdat het eerste deel zo is; dan heb ik dat eerste deel weer in functie van het voltooide tweede veranderd...Ik wil nog een stap verder gaan: voor het publiek geldt hetzelfde proces; de kijker vraagt zich af wat er gaande is en kan het maar niet aan elkaar rijgen, tot hij op het laatst een slag in het

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Erwin Jans • Luk Perceval
Etcetera: Het is dan wel mooi dat je nu in de Minardschouwburg terechtkomt...Dat hij nu deel uitmaakt van de beleidsgroep betekent dat er binnenshuis op een heel andere manier wordt gewerkt dan buitenshuis wordt gedacht...Net zoals de affaire met de Stad Antwerpen, daar maakt men dan een soort vervolgverhaal van, of dat men in Humo aan acteurs en actrices vraagt of ze niet bij BMC willen werken... daar vraag ik niet om

Nr. 38, Mei 1992 • Klaas Tindemans • Drie keer Goethes Tasso
De schuwheid van Tasso - hij beweegt altijd op de zijkanten van de scène, durft pas vrij laat het centrum te zoeken - geeft een mooi soort natuurlijkheid aan zijn retoriek...En ze beklagen hun oude beschermheer, dat hij, verwijderd van kunst en wereld, moet grijpen naar zo'n ouderwets middel om zijn nederlaag als 'prometheïsch' kunstenaar toe te geven: twee belachelijke...Het is pijnlijk om zo'n nederlaag zo vroeg al vast te stellen -Goethe was niet zó oud, toen hij Torquato Tasso schreef - en daar geen conclusies uit te trekken

Nr. 38, Mei 1992 • Johan Thielemans • Sexbommen en televisieschermen met ruis
Hij heeft van Bach alle orgelwerken opgenomen én hij heeft in Brussel het initiatief genomen om Ars Musica, het festival van hedendaagse muziek, op te zetten...Als hij later de tekst van Muller er nog eens op naleest, kan hij er niet achter komen wat de componist tot deze vorm heeft gebracht...Tussen beide korte opera's bestaan er wel verbanden : Pascal Dusapin heeft een korte scène in Purcell ingevoegd, waarbij hij gebruik maakt van het idioom dat hij bij Medea heeft aangewend

Nr. 39, December 1992 • Jean Pierre Rondas • De criticus als dilletant
Achilles sloeg hem zo hard dat hij elke tand in Thersites' mond brak en zo diens geest naar de Tartarus stuurde...Wat is er in de tussentijd zo ten gronde veranderd dat ze toen uitgeteld waren, en vandaag 'goed, mooi en belangwekkend ' ? Ik wil geen karikatuur maken van het vormenproblematiserende theater, maar...Anderzijds is deze condition humain nergens zo intens, zo diepgaand en zo onaf-latend ter sprake gebracht dan juist in het hedendaagse theater

Nr. 39, December 1992 • Pieter T'Jonck • Anne Teresa De Keersmaeker
Dat ze zo mooi zijn is op zich al bijna een reden om ze te gebruiken...De naaktheid van dat beeld, dat hij bijna niet wil kijken... daar is een bepaalde schuchterheid aan verbonden die ik heel mooi vind, terwijl zijn blik toch doordringend is. Video...Hij weet op een praktisch absolute manier vorm te geven aan alles wat menselijke ervaring is, dat is van zo' n transcendente kracht

Nr. 39, December 1992 • Dirk Vanhaute • Het Mattheüseffect in het kindertheater
ander bronnenmateriaal dan het gehanteerde : jaarverslagen, interviews en/of telefoongesprekken) trekt hij die 60% op naar 100%. Zo worden 1.694 voorstellingen plots 2.100 voorstellingen, enz...Om van een subsidiedossier een mooi presentplaatje te maken zal iedereen wel eens veralgemenen, maar in een volwaardige sociologische studie kan dit niet verdedigd worden...Vanuit dit glibberige kluwen komt hij tot zijn laatste hoofdstuk, 'Van evaluatie tot innovatie', waar hij het toch wel heel moeilijk krijgt

Nr. 40, Februari 1993 • Erwin Jans • 'Elk mens kan slechts één keer zijn...
Antonius heeft geen reden van bestaan meer en aan zijn vriend Eros vraagt hij om doorstoken te worden...Dan ont- Antonius und Cleopatra, Needcompany / Joseph Gallus Rittenberg vangt hij het bericht dat Cleopatra niet dood is en hij leeft nog net lang genoeg om...De repertoire-regisseur noemde hij nog in een recent Duits interview "niet eens een halve kunstenaar". En op de vraag waarom hij Shakespeare gekozen heeft, antwoordt hij steevast dat als je dan toch

Nr. 41, April 1993 • Bart Van den Eynde • Dollen met ons cultuurgoed
De tekst als vervoermiddel op een zoektocht naar de waardes die ze beschrijft", benoemt Henk Havens dat zeer mooi in Eindhovens Dagblad...Het is ook raar om te lezen dat een voorstelling zo bol van geweld af gedaan wordt als "cabaret" of "voor de grap".... Ik van mijn kant heb zelden zo sterk de gruwel van een verkrachting gesuggereerd...En daarmee bewijst Dora van der Groen dat haar constante wil tot provocatie, die mij zo irriteerde omdat ik ze beschouwde als het inslaan van open deuren, wèl terecht is. Immers, er zijn nog steeds

Nr. 42, Juni 1993 • Johan Reyniers • De kunst van de accumulatie
Hij ging nog verder, en in die zin knoopte hij sterk aan bij zijn grote theaterprodukties uit de eerste helft van de jaren tachtig...Daarvoor maakt hij niet zomaar opera; hij gebruikt hem, neemt wat hem zint en blijft in de eerste plaats, precies zoals in zijn vroegere werk, sterk beeldend werken...Natuurlijk heeft ook hij met beperkingen moeten leren leven — zo was hij teleurgesteld toen bij de eerste opera bleek dat de zangeressen, die Jan Fabre, Bewegunsskizze, 1990

Nr. 43, November 1993 • Marc Reynebeau • Met twee woorden spreken
Als hij geld gaf voor cultuur — naast het cultuurbudget dus —, dan mocht hij daar toch iets voor terug vragen...Zo zien we dan ook een niet-cultuurmens als ruimtevaarder Dirk Frimout Culturele Ambassadeur van Vlaanderen worden (die overigens bij de eerstvolgende gelegenheid publiek voor de belgitude zou kiezen...Toen hij in de Vlaamse Raad over de Ambassadeurs werd ondervraagd, verklaarde Van den Brande dat haast met zoveel woorden: de begunstigden moeten 'representatief (zijn) voor het Vlaams cultureel leven

Nr. 43, November 1993 • Klaas Tindemans • De kleine dood
waar hij zielsveel van houdt maar dat hij verliest, het wordt gruwelijk vermoord door een 'zigeuner'. Hij zoekt zijn vader, ontdekt dat het een jood was, leert Jiddisch bij 'Mossel' Grinberg...Het eindigt op een brutale breuk: Evelien gaat Arabistiek studeren, verraadt daarmee (zo voelt hij dat) de joodse wortels van haar vader, en ze verwijt hem een schuldige intimiteit...Hij neemt ons anderhalf uur lang in vertrouwen, zonder meer, tot hij begrijpt dat wij (denken te) begrijpen dat hij liegt