Archief Etcetera

727 document(en) met "JE WEG" • Resultaten 721 tot 727 worden getoond

Nr. 80, Februari 2002 • Marleen Baeten • Meisjes in de hoofdrol
Vooraleer je de ruimte betreedt, moet je je schoenen uitdoen: een gebaar dat je onbewust associeert met tapijt, huiselijke gezelligheid, verhalen bij de open haard...De deur wordt voor je opengedaan en zo gauw die zich achter je sluit, bekruipt je een iinheimlich gevoel: een immense, duistere ruimte was wel het laatste dat je verwacht had...Doordat de zitruimte zo smal is, zit je haast letterlijk met je neus tegen het scherm en kijk je als het ware met het oog van de camera naar het geprojecteerde beeld

Nr. 80, Februari 2002 • Rudi Laermans • Artistiek zijn is geen kunst: kanttekeningen bij...
Het ligt immers niet voor de hand om een éénvormige of coherente legitimatie te schuiven onder een beleid dat feitelijk nogal wat weg heeft van een meerstromenland...Meer zelfs, het recent gecreëerde beleidsveld(je) zou een voortrekkersrol kunnen toekomen in het cultuurbeleid, dat zich in de nabije toekomst hoe dan ook bepaald sterker zal moeten (leren) verhouden...Enkele zinnen verderop beweert Finet met evenveel aplomb dat 'het enige wat je kan zeggen is dat verschillende soorten kunst zich op verschillende soorten groepen richten

Nr. 80, Februari 2002 • Marleen Baeten • Theater is (niet) voor iedereen: het verschil...
Je moet je volgens mij op een soort mediumniveau richten...Doe je dat niet veeleer door de communicatie te verbeteren dan door aan je product te werken ?' Het is en/en, zegt Patrick Janssens...Eén keer je besmet bent, raak je er niet meer vanaf

Nr. 82, Juni 2002 • Rud Vanden Nest • Gouden plak
wordt dat je je dagdagelijkse woordenschat er met plezier door laat aantasten...Je bent de zaal nog maar binnen of je komt al in de greep van Billy’s beide tantes, beiden met een hart van goud, de ene wat bitsig (Tom Dewispelaere), de andere wat kinderlijk en met superhoog...knuffelgehalte (Koen De Graeve). Van dan af aan tuimel je van de ene spitsvondigheid in de andere, krijg je een demonstratie van theatermakerij, Ierse dansjes incluis, en word je meegevoerd door acteurs die met een

Nr. 82, Juni 2002 • Judith Wambacq • Alles en niets
Het is een vraag die je vaak gesteld wordt door wie een voorstelling niet gezien heeft...Dit neemt natuurlijk niet weg dat er wel een eerste zin is waarmee de voorstelling aanvangt

Nr. 82, Juni 2002 • Marleen Baeten • Hou op met fluiten, Masja!
Als een kolkende vulkaanmassa zoekt de zo lang onderdrukte emotionaliteit haar weg naar buiten...KOELYGIN Mijn goede Masja… [gaat af] … je bent mijn vrouw...De enscenering schept als het ware een mentale ruimte waarin je je ten volle kan concentreren op de muziek

Nr. 82, Juni 2002 • Loek Zonneveld • Heerlijk, helder toneelspelen!
die openingszinnen representeerde Carice van Houtens Koor de nuchterheid die Koos Terpstra opzocht met deze vraag zonder vraagteken: kun je opnieuw nadenken over wat je zeker denkt te weten...En Terpstra kent als geen ander het moorddadige verwijt van moralisme, terwijl je eigenlijk ‘alleen maar’ dolgraag iets over je eigen tijd kwijt wilt...Tot slot: Terpstra en zijn mensen weten als geen ander dat het publiek keer op keer opnieuw veroverd moet worden –je bent zo goed als je laatste voorstelling, de volgende moet beter of verrassender