Archief Etcetera

876 document(en) met "ZE AF" • Resultaten 621 tot 640 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 55, April 1996 • Gunther Sergooris • Verboden en vergeten
Na de oorlog speelden ze de vermoorde onschuld: nooit hadden ze aan politiek gedaan...Hoogstens kregen ze een paar dagen cachot, ze werden naar een andere eenheid overgeplaatst of ze werden zelfs een paar dagen met verlof gestuurd, om van hun 'overspanning' te genezen...De wetten waren er wel, maar ze werden niet toegepast of ze werden omzeild

Nr. 55, April 1996 • Lieve Demin • In het spoor van Laban
Ze kreeg bovendien haar opleiding net voor of tijdens de oorlog, waardoor ze in een isolement moest werken, kleinschalig en zonder veel mogelijkheden tot contact met een publiek...Vijf jaar, van 1935 tot 1940, geeft ze live ochtendgymnastiek op de radio, op verzoek van Gust De Muynck en Yvonne De Man geeft ze bewegingskoor aan de Arbeidersjeugd, ze geeft les aan de leerlingen...school Lea Daan). Lea Daan leert haar acteurs diverse scala's, ze brengt ze beweginszinnen bij gebaseerd op verschillende bewegingskwaliteiten (ruimte, tijd, zwaarte). Ook moeten ze choreograferen en

Nr. 55, April 1996 • Adri De Brabandere • Toonladders van de beweging
Toonladders van de beweging Dans en organisatie van de ruimte, dans en ruimtebeleving; ze zijn niet los te koppelen van elkaar...Laban keerde zich af van het klassiek ballet, onder meer omdat volgens hem de klassiek posities slechts een beperkt gebruik van de ruimte maken, met een voorkeur voor bepaalde vlakken...Enkele ogenblikken later wankelen ze al opnieuw, in een spel van wisselende krachten

Nr. 55, April 1996 • Paul Derksen • Manifest
Het geloof in een strikte scheiding van een uiterlijke vorm en een innerlijk leven is overigens filosofisch ontmaskerd: hoe kan het stoffelijke immers met het onstoffelijke interageren als ze van...Een aantal performancemakers beziet nu, opnieuw, waar en voor wie ze willen optreden, in welke condities hun werk kan worden geapprecieerd...Niet toevallig speelt een deel van de theorievorming in de zogeheten ecologische psychologie zich in deze velden af

Nr. 55, April 1996 • Jan Goossens • Het theater in de woorden
Soms programmeerde en bezette hij ze nog voor hij ze had gelezen...Nu eens ademen ze haast in eikaars nek, dan weer worden ze gescheiden door de 30 meter lange fabriekshal...Wanneer op geen enkele manier wordt geprobeerd de personages van de dealer en de klant en het feit dat ze twee uur tegen mekaar aan blijven praten geloofwaardig te maken -waarom dan niet gewoon

Nr. 55, April 1996 • Tuur Deevens • Kleine verkenning van een tussengebied
Eenmaal ze iets opgebouwd hebben, zijn ze hier weg...Tergend langzaam draaien ze hun voeten en glijden ze van een stoel, roeren ze in een kopje en houden elkaar in de gaten, heel traag, maar heel intensief en op het scherp van de snee...Een zwarte en een rode ronde vilten doek draperen ze in een driehoek om hun lichaam, spreiden ze uit tot een cirkel, vouwen ze tot een kegel

Nr. 55, April 1996 • Marc Holthof • De jicht van de zonnekoning
Ze hebben geen identiteit meer, je moet ze al intiem kennen om ze te herkennen...En ze, maar af en toe, ook eens bekeken...Ze sprak ook over haar werkwijze en benadrukte hoe ze in haar dansstudies de natuurlijke beweging uiteenhaalde, via herhaling, via het werken met tijd

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Dirk Vanhaute • Signaal '96 uit de bocht
worden aan nieuwe initiatieven; het zou een festival moeten zijn; er moet ook een niet-professioneel publiek op af kunnen komen; de betere gezelschappen moeten er hun gading in kunnen vinden; programmatoren...Versta me niet verkeerd: natuurlijk is het goed om af en toe een minister tot uitspraken te dwingen, zeker als dit (zoals dit jaar) resulteert in een zin als: 'Zonder op de fundamentele discussie...Signaal verdient echter zo'n uitspraak niet omdat ze het kader niet aanreikt waarbinnen zo'n vage intentieverklaring later kan resulteren in effectieve beleidsdaden

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Anna Luyten • Alice in Wonden-land
Als tiener werd ze uitgehuwelijkt, 'weggeven', aan een soort oom, een drie keer zo oude man, die ze snel verliet...1920 bevrijdt ze zich van haar taak om voor haar familie te zorgen en gaat ze naar Parijs...Als haar relatie met de kunstenares Thelma Wood na jaren breekt, sluit ze zich voorgoed af voor de liefde van een ander

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Klaas Tindemans • Wreedheid zonder grond
Macbeth, net bevorderd tot heer van Cawdor, wordt bij zijn terugkeer niet geconfronteerd met de eenzame ambitie van één vrouw, maar met vele stemmen: alle acteurs vuren hun eisen op hem af...Ik geef het toe, het is een wat geforceerde interpretatie, maar ze is uitgelokt door dat éne krachtige moment in de Macbeth van Needcompany: de dissectie van de waanzin, in een beeld dat nooit in één...Ze is natuurlijk ook zonder grond, onontkoombaar én onbegrijpelijk, maar machthebbers - ridders in het feodale Schotland en politici in een slecht zittend maatpak - kunnen het (gelukkig) niet nalaten

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Stefan Hertmans • De dans als onmogelijke figuur
Hier wordt ons getoond hoe dubbelzinnig elke eerlijkheid eigenlijk wel is, hoe ze zichzelf te kijk zet en daar verantwoording voor moet afleggen en tegelijk aan haar paradoxale doortraptheid niets kan...Wie ontgoocheld zei geen dansvoorstelling te hebben gezien, kun je van dan af alleen maar ironisch gelijk geven, terwijl de dans als figuur wel degelijk haarscherp en aandoenlijk naar buiten...Dat geeft aanleiding tot momenten die werkelijk tot op de grens gaan, waar ze haast ondraaglijk worden voor onze geslepen blik, maar daar precies verschijnt iets van de beperking van onze blik - en

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Peter De Jonge • Revolte onder het promenadedek
En het lukt wonderwel: we zien onbestemd af- en aangeloop, onbehaaglijke drukte, geforceerde vrolijkheid en een kleine dramatische gebeurtenis - een afscheid - die verreikender is dan ze op het eerste...Jones regresseert en schiet al zijn kogels af op de fantomen...Jones en Yank verliezen omdat ze nooit beseffen welke strijd ze leveren

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Robin Steins • Een duik onder het oppervlak
Als een onverschrokken cowgirl à la Calamity Jane verschijnt ze tegen de helrode horizon van Monument Valley...Tosca domineert tijdens de hele voorstelling het toneel als de vrouw die weet dat ze bewonderd wordt en er met volle teugen van geniet...Voortdurend speelt ze een spel met haar omgeving en met het publiek: ze schakelt vlekkeloos over van werkelijkheid naar toneelspel waarbij het overdreven, theatrale gebaar niet geschuwd wordt

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Demets • Graven in de enclave
Opvallend daarbij is dat het auteurs zijn die zeer dicht bij de dagelijkse theaterpraktijk staan, ofwel omdat ze vooral als acteur of regisseur actief zijn, ofwel omdat ze - als een soort dramaturg...De vierde stad bestaat mijn frame uit een onderzoek naar de manier waarop mensen het verleden hanteren: graven ze het op of proberen ze het weg te moffelen...Ik ben natuurlijk geen camera die door mijn verbeelding glijdt, maar ik zie wel vaak personages tegenover elkaar staan, ik hoor ze praten en door de manier waarop ze daar staan weet ik hoe ze kijken

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Josse De Pauw • Van saters en eiknimfen
Hoe zullen ze er morgen aan toe zijn, wanneer ze weten wat er gebeurt...Ik vraag me af hoe het zou zijn om te sterven...Daarom zullen ze naar ons toe komen en vragen hen te redden en ze zullen net zo willen zijn als wij, als de planten, als de stenen - als de wezenloze dingen, die louter noodlot zijn

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Laat de kunst nu maar een bolhoed...
Ze is niet koud en wekt geen huiver, en ze grenst niet aan het sublieme...' Het monumentaal-zware van het dodenmasker wordt op zijn beurt weer in eerste instantie geduid, niet als iets wat ons...einde van Over dodenmaskers: 'Dé vraag is waar monumentaliteit vandaan komt, en hoe ze zich verhoudt tot het theatrale en het plechtige, en tot het sublieme, het grootse en het kolossale...De waardigheid en de ernst stammen af van de dingen)'. Die laatste opmerking, tussen haakjes, is erg belangrijk, ze is een leitmotiv van de eerste groep essays: Over theatraliteit, Mappamondo, Over

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Als het centrum leeggelopen is
Ze trekken de plattelandsbewoners aan als magneten; zodra men ze betreedt wordt men totaal gehypnotiseerd en is men niet meer in staat ze te verlaten; het kenmerk van hun kwaadaardigheid is dat ze...Ze veroorzaken de dood en om hun eigen voortbestaan te verzekeren, hebben ze voortdurend nood aan vers bloed...En door die simulatie verlenen ze de praktijk van het theater in de stad een extra glans, een aura die het theater buiten de stad nooit zal hebben

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Marleen Baeten • De samenleving maakt het theater mogelijk
Samen schreven ze hun tekst, kwamen ze tot een enscenering, ontwierpen ze decor en belichting...Ze kijken nog te veel achter zich, naar datgene wat ze zeker niet willen: de dominantie van de tekst op de inhoud, van de geschiedenis op de actualiteit, van het woord op het beeld en het lichaam...Toen ze uiteindelijk vertrokken waren, hebben nogal wat postkoloniale regeringen gedacht dat ze het best aan de macht konden blijven door armoede te installeren, bijvoorbeeld door het onderwijs te

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Natalia Jakoubova • De vrijheid van de toeschouwer
Ze streven geen totaalbeeld van de werkelijkheid na maar concentreren zich op een welbepaald aspect, dat ze de toeschouwer grondig in een esthetische verpakking gewikkeld aanbieden...Behalve het 'doen alsof ze echt zijn' verrichten 'de wezens' ook 'tuinrituelen': het koffiedrinken, het toevoegen van het bezittelijk voornaamwoord 'mijn' aan elk substantief ('mijn kast', 'mijn...Vanzelfsprekend had Joechanov sneller resultaten kunnen boeken als hij een opleiding had gevolgd, maar dat idee doet hij af als één van de instrumenten van de 'autoritaire hersengymnastiek'. In de

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Patrick Allegaert • Ontevredenheid is wat ons bindt
Nu hangt de soort kwaal die men de stad toemeet, wel wat af van welk soort dokter de diagnose stelt: er worden zo veel verschillende strategieën losgelaten op de stad...Liever dan de werkelijkheid van kunst en cultuur in onze stad te laten zien, strooien ze de wereld zand in de ogen met nieuwe trottoirs...Ze citeert Richard Schechner in dit verband: 'In dit interculturalisme zijn sinistere vormen aanwezig: zij die reizen zijn rijke mensen