Archief Etcetera

662 document(en) met "WEET NIET HOE HET" • Resultaten 421 tot 440 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 58, December 1996 • Jef Aerts • Het toneel, de woede en het sociale...
Het zoeken naar een eigen esthetiek in de loop van de jaren tachtig, heeft volgens een aantal theatertheoretici een tegenpool gevonden in wat (al dan niet denigre- rend) als het politieke...het is netjes gedoseerd, maar het is niet juist zodat geen hond er geloof aan hecht...Het verzet op het podium Als er echt zo weinig wegen zijn om in het theater op een (ook artistiek) interessante manier met politiek om te gaan, zou het dan niet veel eenvoudiger zijn om al het

Nr. 58, December 1996 • Marleen Baeten • Gesprek met Guy Cassiers
Ik zeg niet dat het allemaal zo moet, maar het is een criterium dat totaal niet gehanteerd wordt in Vlaanderen...De kunstencentra zijn niet geïnteresseerd, want ze kunnen zich niet met mij identificeren, zelfs als ze het een interessant project zouden vinden, want zij 'maken' mij niet meer...Zou die niet in het gedrang komen door een uitgebreide receptieve werking in het Lunatheater

Nr. 59, Maart 1997 • Marleen Baeten • De bezem van de tovenaar
Blauw Vier weet hoe het zijn waar moet verkopen...Zowel op het niveau van de choreografie als op dat van de uitvoering lijkt het alsof men niet al te ver heeft willen afwijken van de motorische mogelijkheden van het kleuterpubliek...Ook in Bernadetje (Victoria) is het niet de scootertent die de voorstelling tot een feest maakt, maar het ritueel van het opzetten van de tent, het spel erin en errond, de bewegende lichamen in de

Nr. 59, Maart 1997 • Daniël Biltereyst • Een bijziende zoektocht naar legitimiteit
Volgens de leiding van het tweede net zal het totale aanbod kunst- en cultuurinformatie niet dalen...Het kan toch niet - om een leerzame boutade te gebruiken die circuleert in kringen van de brtn-leiding - dat een cultuurprogramma amper 40 000 kijkers weet te boeien terwijl één enkele tentoonstelling...Niet alleen in zowat alles wat veel kijkers haalt zoals eigen soaps, drama, sport- en praatprogramma's - maar ook als het kan zoveel mogelijk in het journaal met veel locale feiten en met het

Nr. 59, Maart 1997 • Dirk Lauwaert • Het slechte geweten geafficheerd
Hoe maak je hem duidelijk dat hij iets niet weet (nl...Niet toevallig misschien dat het theater haar verloren autonomie compenseert door een onafhankelijkheidsverklaring tegenover de traditie, de tekst, het repertoire...Zie eens hoe echt, hoe direct, hoe authentiek dit is! Ieder vermoeden van conventie en ritueel moet uitgebannen worden via het geloof in het fotografisch document

Nr. 59, Maart 1997 • Patrick Allegaert, Marleen Baeten • Machinerieën van geborgenheid en angst
televisie het geval is.' Het verwondert Boomkens niet dat Bernadetje de stad als milieu heeft, en niet suburbia...Zoals mij in feministische kringen tot vervelens toe werd gevraagd hoe ik op "die hoge hakken" kon lopen - het soort vragen waarbij de steller het antwoord eigenlijk al weet en de vraagvorm gebruikt...je kan het mooi vinden zonder dat je precies weet waarover het gaat

Nr. 59, Maart 1997 • Kurt Vanhoutte • Wat doe je na de begrafenis?
De patiënt is terminaal, iedereen weet het, maar niemand durft het te zeggen...Niet toevallig veralgemeent Baudrillard het toneel zoals Artaud dat voorstond als de laatste stuiptrekking van het theater, als een (mislukte) poging tot zelfredzaamheid van het medium...aan het delirium dat de werkelijkheid is. Het is geweten dat de hoogste snelheid in het midden ontstaat, niet in de periferie: aan een razend tempo halen de personages iedere zekerheid onderuit

Nr. 59, Maart 1997 • Myriam Van Imschoot • Forsythe met friet
de mate dat het in zijn samenstellende delen is ontleed, dat het gebruikt werd door mensen die het niet alleen beheersen, maar het ook gebruiken als een organisatieprincipe...Daarom is het ook zo 'casual'. Vaak is het niet eens begrijpbaar voor wie niet vertrouwd is met onze manier van werken, het is te beknopt...Voor ons is het zeer 'basic'. Het is zoals een schrijfklas, maar dan wel op het niveau van 'schrijf een a'. Het is geen choreografie, zelfs niet eens per se dans

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • In het brandpunt
Het is alleen door het jarenlang te werken op locaties dat je het verschil gaat zien tussen spelen in een theater en spelen daarbuiten, dat je ervan overtuigd raakt dat je niet meer in een theater wil...Toen Paul Koek het probleem opwierp, had ik ook het gevoel van 'hier klopt iets niet'. Maar dan heb je blijkbaar niet de moed om tegen die jongens van de techniek te zeggen: 'Gooi die kuil maar weer...Op grond daarvan vragen ze zich af hoe Shell zich moet opstellen in het geval sociale waarden nog wel blijven gelden én in het geval dat niet meer zo is. Terwijl ze dat voor een groot deel zelf kunnen

Nr. 59, Maart 1997 • Tuur Devens • In de piste van verbeelding
Maar is Grotowski's 'sobere theater' niet een utopie, een nobel doel waarvan men weet dat men het toch niet kan bereiken...zijn manifest Naar een sober theater schrijft Grotowski: 'Op een goede dag ontdekken we dat de essentie van het theater niet in het verhaal of de gebeurtenis ligt, niet in discussies met het publiek...over een hypothese, niet in de weergave van het leven zoals het er van de buitenkant uitziet en zelfs niet in een visie

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Nys • Gevraagd: een professionele adviesraad met een heldere...
Dit schrijven toont de feiten, suggereert hoe het anders kan en wenst een debat te stimuleren tussen het veld en het beleid over de grond van de zaak...Aanvankelijk kan men onze vraag op het kabinet niet beantwoorden...De raad antwoordt daarop dat niet enkel die zeven lijntjes maar ook de 'Algemene bemerkingen in het evaluatierapport' deel uitmaken van het advies

Nr. 60, Juni 1997 • Jef Aerts • Het contaminerende spreken
Het lijkt verwonderlijk dat deze opmerking van Karl Marx uit zijn De achttiende brumaire van Louis Bonaparte (1869), binnen het discours rond de multiculturele samenleving niet alleen duchtig werd...Het niet spreken van deze subaltern groepen linkt Spivak expliciet aan het mislukken van de communicatie tussen hen en de hogere maatschappelijke lagen, en dit omdat er gesproken werd...Voor Ceremonia gaat het er niet om hoe Turks de Turkse migranten zijn; het samenspreken vormt een veel ingrijpender stap op zoek naar een ademende podiumkunstenpraktijk

Nr. 60, Juni 1997 • Griet Op de Beeck • De traagheid die twijfel toelaat
Een toeschouwer die de traagheid toelaat, zal het misschien niet altijd boeiend vinden wat hij ziet, maar hij zal wel tot de ontdekking komen hoe helder Vandervosts verhalen zijn - zelfs als ze...De regisseur van de pertinente keuze voor het niet-willen-kiezen (en dus onvermijdelijk toch ook weer wel, natuurlijk), de mens die het lelijke wel erkent, maar het toch liever over het schone wil...Zoals macht het mooist is als je ze niet moet gebruiken, is het beste verhaal-achter-de-feiten dat wat niet moet worden verteld

Nr. 60, Juni 1997 • Clara Van den Broek • Pleidooi voor de tweede e
het geval van de mode wordt die ruimte rein gehouden dankzij het mechanisme van de parodie; in het tweede geval door te evolueren (te bewegen, en niet: te dansen) niet zozeer tegenover, als wel naast...De geest wil vliegen, maar het lichaam wil niet mee; de geest gebiedt, maar het been gehoorzaamt niet meteen; de geest legt het lichaam beperkingen op, en het...Het podiumsucces van een dergelijke dansvorm, die de fysieke beperkingen van het lichaam zoveel mogelijk probeert weg te drukken, is waarschijnlijk niet eens zo verwonderlijk: misschien zijn we na de

Nr. 60, Juni 1997 • Pascal Gielen • Choreografie van de tic
De acteur kan alleen nog maar machteloos toezien hoe het lichaamsdeel - onderhevig aan allerlei zenuwtrekken - een eigen leven begint te leiden...Het verstand zet sommige bewegingen niet meer in gang - althans niet bewust - maar kan ze achteraf toch nog registreren...Tegenover de deconstructie is Emio constructief, bepaalt het lichaam de voortgang en niet een van bovenhand opgelegd regelsysteem,' aldus Scholten

Nr. 60, Juni 1997 • Rudi Laermans • De denkbeeldige lichamen van Meg Stuart
De kunst wilde niet meteen opnieuw volop communiceren, laat staan boodschappen uitdragen: 'iets' werd gezegd, maar het meegedeelde was niet van de orde van het informatieve...deze zin is het beeld altijd dat wat we niet zien: het is de blinde vlek van ons kijken, het valt gedurig tussen de 'kijkplooien'. En misschien - maar dit is, toegegeven, een wilde hypothese...Dit regard fixé-effect, overigens niet te verwarren met de 'Gestalt' van de waarneming, gaat doorgaans gepaard met het gevoelen dat het beeld ons kijken beantwoordt, dus dat het terugkijkt

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
Ik weet ook niet waar het naartoe moet...Op het ogenblik dat de repetitie een poging tot voorstelling wordt, werkt er een soort adrenaline waardoor ik me er opeens van bewust tracht te worden hoe het publiek mijn personage ziet, hoe het bij...Ik weet het niet

Nr. 60, Juni 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Een sculptuur van sneeuw
Op voorhand weet ik nooit wat het resultaat zal zijn van het werk...dat je eerst existeert vooraleer je bent: "l'existence précède l'essence". De dingen die je doet, voeren je naar binnen in je eigen wezen: dat is de gang van het "ik" naar het "zelf". Hoe meer je...Ik wil dingen maken die niet bekend zijn; iets uit het niets opbouwen

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
Dit 'verwarde kind' is verdwaald in het universum, het is beroofd van zijn plaats, zijn substantie, zijn eigenheid, het weet niet meer wat 'waar' en 'waardevol' is. Op deze onstabiele grond ontwikkelt...Het gaat er niet om of de live performance nog 'live' is of niet, maar of ze nog steeds probeert het leven 'out there' te verinnerlijken, of het hier en nu aanwezig te stellen door middel van...Hij blijft spelen, op het spel zetten, 'het spel op het spel zetten' tegen de dominante aanwezigheid van de mediatieke, technologische en economische mens in. Zijn spel is niet alleen frivool, zoals

Nr. 61, Januari 1997 • Roel Verniers • Postkaart uit een instelling
Het enige waar ik lange tijd na het zien van Cataract kon opkomen was het wonder van acteur Lukas Dijkema...Het Ik dat in Oorlog nog zo fataal aan de ketting trok en wanhopig een uitweg zocht voorbij de taal, is hier een medereiziger geworden die onderaan de postkaart van daarnet het obligate hartje tekent...Plezier in het spel van het gevoerde discours: 'Ik zit (te) diep in mezelf