Advanced Search found 5 item(s) featuring "Jef Horemans"

1921-09-15 Driejaarlijksche wedstrijd voor Tooneelletterkunde: Tijdvakken 1913-1915 en 1916-1918: Het verslag van de Jury (Anon.)
  • . . . minderwaardig werden beschouwd, zoodat nog alleen werk van Scheltjens , Piet van Assche , Edm. Roeland , Balieus , Horemans , Crets , van Rooy , De Graeve , Coopman en Claeys , Van Overbeke ,
1938-11-30 Het realistisch tooneel: nog realisten (Willem Putman)
  • . . . werk is een schoone en oprechte naastenliefde uitgestald, die op meer dan een moment treffende accenten vindt. Een schrijver van niet geringe beteekenis, Jef HOREMANS , behoort ook tot dezulken die in zekeren zin ontmoedigd werden, en m. i. niet het onthaal kregen dat zij verdienden. Ik wijs in . . .
1926 Jef Horemans: "Slangetje" (Lode Monteyne)
  • . . . Jef Horemans SLANGETJE Jef Horemans debuteerde op gelukkige wijze met In de Branding. Een tooneel vooral, dat waarin het wereldje der . . .
  • . . . Jef Horemans SLANGETJE Jef Horemans debuteerde op gelukkige wijze met In de Branding. Een tooneel vooral, dat waarin het wereldje der vuige en veile journalistiek werd geschilderd, maakte . . .
  • . . . de karakteriseering der personages en aan de reeds betrekkelijke losheid van de dialogeering niet de noodige aandacht gewijd werd. Met dat al had Jef Horemans zijn slag thuis gehaald en een bekendheid verworven, die, ook bij het publiek, belangstelling voor zijn later werk deed ontstaan. Dit interesse is . . .
  • . . . vooruit ging, sedert hij In de Branding publiceerde, waarvan de bijval wellicht luidruchtiger scheen, doch zeker minder diep en blijvend... Zijn menschen heeft Horemans met vaste hand gekneed uit het materiaal, dat hij zich door de beschouwing der werkelijkheid eigenmaakte. Hij heeft zijn personages laten leven en genoteerd . . .
  • . . . van nuchtere verstandelijkheid te redden, -- te maken, dat hij vizioenen ziet en droomen droomt -- hem te inspireeren, zooals hij dat noemt...» Horemans bouwt werkelijkheid om dit vernuftige thema. Hij stelt het problema reeds van in den aanvang van het eerste bedrijf, wanneer Fritz, de kunstschilder, tot . . .
  • . . . die animeert !» Het thema is Shawesk in opzet, doch de uitwerking ervan blijkt ten-slotte romantisch. Van abstraheeren en vergeestelijken is er bij Horemans geen sprake. Hij hijscht zijn personages niet tot op een plan van zuivere wijsgeerigheid. Het heele geval krijgt een zuiver menschelijke tint. Naar het . . .
  • . . . niet meer. De schrijver grijpt in om de oplossing te brengen, welke logischerwijze zich had moeten ontwikkelen uit het gebeuren. De dialoog van Horemans munt uit door knappe raakheid en scherpte in de juiste en vlotte weergave van gedachte en gevoel. Zijn levendigheid kon echter de lengte van . . .
  • . . . waarin de personages te fel en te dikwijls het ontleedmes in de wonden hunner eigen ziel omdraaien, niet doen vergeten. In Slangetje heeft Horemans blijken te over gegeven van zijn onmiskenbaren aanleg voor het tooneel. Aan de literaire waarde van zijn stuk valt niet te tornen. Méér concentratie . . .
1927-04 Jef Horemans: "Het Waarheidselixir" (Lode Monteyne)
  • . . . Jef Horemans «HET WAARHEIDSELIXIR» In het «Waarheidselixir» mocht de schamper-ironische Horemans , die zelfs in het meer op psychologische gronden . . .
  • . . . Jef Horemans «HET WAARHEIDSELIXIR» In het «Waarheidselixir» mocht de schamper-ironische Horemans , die zelfs in het meer op psychologische gronden gebouwde tooneelspel «Slangetje» ternauwernood zijn ware natuur van hekeldriftigen spotter verbergen kon, nu eens terdege zijn . . .
  • . . . of niemand ontziende oneerbiedigheid, op alles wat van verre of nabij in betrekking staat tot wat men gewoon is het «Gezag» te heeten. Horemans neemt geen blad voor den mond. We bewonderen zijn durf, vooral wanneer we bedenken hoe in onze Vlaamsche tooneelliteratuur van dezen dag, zoo menig . . .
  • . . . van den auteur vat, dan blijft zijn hekeling waardeloos en tevens van alle nut verstoken: een geneesmiddel zonder kracht! Het vranke optreden van Horemans zal daarentegen eerbied afdwingen bij een tegenstander. In «Het Waarheidselixir» hekelt de schrijver van «Slangetje» eenvoudig alles wat in Westersche landen en hoofdzakelijk dan . . .
  • . . . model van schouderweren, terwijl het volk hongert en lijdt... Op een gelijkenis gaan we echter niet wijzen. We kunnen het enkel betreuren, dat Horemans het motief Rioncourt, dat voortdurend opduikt in den loop van zijn drie bedrijven, niet beter heeft gebruikt om daarmee een karakteristiek tooneel, waarvan de . . .
  • . . . herinnering wekken aan de eigenaardigste brokken uit «Orphée aux enfers» het kluchtige zangspel waarin het hooger genoemde trio de Grieksche oudheid parodieëerde... Waar Horemans de parodie als satirisch middel gebruikt, bereikt hij de beste resultaten en doet hij de gelukkigste komische vondsten. Driemaal in den loop van het . . .
  • . . . Gâchis-Doré -- in wiens dubbele naam de tweevoudige strekking -- de satirische en de wijsgeerige -- van dit tooneelspel, heel aardig wordt aangeduid. Horemans heeft, ten andere, met veel behendigheid de satire geënt op de wijsgeerige actie en het is niet mogelijk beide te scheiden. Vóór de prins . . .
  • . . . verder na te denken, den schrijver volgen gaat in zijn, door den aard der te bewijzen thesis, kunstmatige feitenvoorstelling en ideeën-formuleering. Daarin mocht Horemans wel slagen, zonder evenwel een diepe overtuiging ten voordeele van zijn opvattingen aan te kweeken -- wat overigens ook niet het doel zal geweest . . .
  • . . . satirische fantasie, die zich door geen enkele realiteit -- het zij van stoffelijken of ethischen aard-- gebonden achtte. Het komt ons voor of Horemans de volstrekte waarde en de algemeene beteekenis van zijn stuk kon hebben verhoogd, indien hij het geheele gebeuren zou gekristaliseerd hebben rond de episodes, . . .
  • . . . het tweede bedrijf aanvangt, harmonieuzer en evenwichtiger. In den beginne volgt de auteur het procédé van den «verteller». We bedoelen niet, dat in Horemans ' werk verhaald wordt -- daartoe is hij een te handig dramatist! -- maar wel dat hij al het gebeuren te zeer heeft willen veraanschouwelijken. . . .
  • . . . dat hij zijn persoonlijke meeningen door den mond van zijn schepselen verkondt. (1) Wij verwijzen naar onze studie over « Jef Horemans als tooneelschrijver», verschenen als inleiding van «Het Waarheidselixir». Voor 't eerst vertoond te Mechelen in April 1927 door «De Noordstar». . . .
1928 Ernest W. Schmidt: "Georges Fries" (Lode Monteyne)
  • . . . stukken als «Le grand Soir», Het is niet de eerste maal, dat onze dramatisten zich beijveren om journalisten op de planken te brengen. Horemans deed het in zijn stuk «In de Branding»; de tot nog toe minderbekend geworden Eduard Amter schetste op zijn beurt het leven . . .