Archief Etcetera

940 document(en) met "JE JE NOG DAT" • Resultaten 401 tot 420 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 31, September 1990 • Johan Thielemans • Opera tussen barok en (post-)modern
Ik ben competent op muzikaal gebied, maar bespeur bij mezelf nog grote lancunes op dat van het theater en de stem...Ik wil iets dat tegelijk mooi en sterk is, zodat het je helemaal overhoop haalt...Ik kan wel verklappen dat ik zeer graag de opera's van Berio op de planken zou brengen, al moet ik daar onmiddellijk aan toevoegen dat ik nog niet weet of ik die wens ooit zal kunnen vervullen

Nr. 31, September 1990 • Gunther Sergooris • HET SPOOK VAN DE OPERA
Het is natuurlijk ook zo, dat je in een middelgroot huis met stagione meer kan bereiken dan in een repertoiretheater zoals Frankfurt...De waarheid is dat het systeem negatief werkt, als in je theater alleen nog voor abonnees plaats is. Heel wat mensen kunnen zich om praktische of financiële redenen geen abonnement veroorloven...Je hebt de illusie dat het een instrument is dat je heel goed kent, alleen, als een zanger een frase vertolkt, verschilt het resultaat sterk van hetgeen je beoogde

Nr. 31, September 1990 • Stephan Moens • Het spook van de opera
Waar vind je dat het met Kameropera Transparant naartoe moet ? " Ik geloof dat we moeten evolueren naar een gezelschap met een kleine vaste kern, ook voor het orkest, die je aanpast naargelang...Ik geloof dat het concept 'reizende opera' belangrijk is. En dat betekent : aanpassen aan de plaats waar je speelt, en de produkties zo maken dat je ze kan aan- La Serva Padrona (Transparant...Mik je op schaalvergroting ? "Als je met een produktie succes hebt, denk ik dat je ze echt ook in grote zalen moet spelen, ook als dat een beetje afbreuk doet aan de sfeer

Nr. 31, September 1990 • Dirk Lauwaert • Theaterfotografie
En hij doet dat vanuit een lichaam dat zelf geen voor- en geen achterzijde meer heeft, geen meer en geen minder interessante kant...De dans suggereert bij uitstek dat een vast en geprivilegieerd gezichtspunt verarmend is; hoe relatief dat gezichtspunt wel is. Voor de dans bestaan er geen coulissen...Men zou kunnen zeggen dat theater twee-dimensioneel werkt; dat de dans daartegen als een sculptuur is. Dat de fotograaf tegenover de danser staat niet als een toeschouwer in een zetel maar als

Nr. 31, September 1990 • Mark Deputter • EEN LEGE PLEK OM TE BLIJVEN
werkplaatsen nog jong nieuw leven is, dat jammerlijk verstoken blijft van de gunsten van de werkplaats-potentaten, besluit hij dat de werkplaatsen onherroepelijk te kort schieten in hun taak...Een tweede grond voor het programmeren van 'rijper' werk is het feit dat het theater van wereldklasse dat hier gemaakt wordt, in eigen land structureel gezien nog altijd als margetheater dient...dat veruit de meeste kwaliteitsgezelschappen nog steeds bestaan bij gratie van projectenpotten en ad hoc-subsidies of wat geld toegeschoven moeten krijgen via duistere constructies

Nr. 32, December 1990 • Inhoudstafel
28 Eenvouds verlichte waters Hoe sterf je vandaag in theater...Dit mooiste moment in het nog jonge seizoen wordt enkel geëvenaard in Voader van Blauwe Maandag...Luk Van den Dries En verder ook nog : Dossier Theaterfotografie : Dirk Lauwaert, pag

Nr. 32, December 1990 • Rud Vanden Nest • Un malheureux vêtu de noir
Zijn regieconcept is bovendien zo geslaagd geconcretiseerd dat je van geen kanten kunt achterhalen of de realisatie nu de resultante is van het concept, of het concept die van een uitermate...Niet dat het stoort, wel integendeel (bij Deflo jaagt dat soort dingen mij de kroonluchter in). Binnen het concept werkt het meer dan uitstekend, al kan je je afvragen of een minder pleonastische...en met de muziek geen boeiender dialoog had kunnen aangaan dan nu het geval is. Kortom, je ontkomt niet aan de indruk dat de regie de muziek al even reducerend gebruikt als de tekst, dat zulks

Nr. 32, December 1990 • Erwin Jans, Dirk Verstockt • Love Theater
Je hebt in een interview gezegd dat deze produktie over je toekomst gaat en niet over je verleden...Wanneer je iets te zeggen hebt of je voelt dat dit datgene is watje moet doen, dan is er geen excuus der omstandigheden...PH : "Moest je nu voor een krant uit Tel Aviv schrijven en je zou me diezelfde vraag stellen over het einde, dan zou ik je antwoorden dat dat einde een golemverhaal is. Een golem is een geest die je

Nr. 32, December 1990 • Luk Van den Dries • De man, hij wankelt
Betrekkingen tussen wat je weet en nog vermoedt...Je gaat niet naar BMC om het repertoire dat ze spelen, maar omwille van theatergehalte en -gestalte die via de behandeling van het tekstmateriaal bereikt worden...wezen is dit nog steeds een geldend psychisch profiel, je kan er Lasch bijvoorbeeld op nalezen

Nr. 32, December 1990 • Erwin Jans, Luk Van den Dries, Dirk... • Theater als een nauw pad
Denk je daar nog steeds zo over ? JL : "Ik denk niet dat theater een beperkt medium is. Heb ik dat toen gezegd ? Ik vind het absoluut geen beperkt medium...Ik heb daar nog altijd mijn twijfels over : hoe kan dat nu ? Hoe is dat ? Hoe moet dat ?" Je vertrekt heel erg vanuit de acteur als persoon...Maar het is door de manier waarop je als acteur met dat beeld omgaat dat het toch nog iets wordt

Nr. 32, December 1990 • Marianne Van Kerkhoven • De kringen naar binnen
Maar dit bewustzijn is zeker niet (of nog niet) bij alle kunstenaars aanwezig; maar al te vaak stellen we vast, dat men in grote delen van de kunstpraktijk meer bezig is met het interioriseren van...Dit gedicht zegt dat er naast datgene wat wij gebruikelijk met de naam liefde aanduiden nog zoveel andere gevoelsschakeringen kunnen bestaan; dat de werkelijkheid binnen in ons én om ons heen veel...Rutger Kopland omschreef het creëren, - een werk dat hij uitoefende zowel in het veld van de wetenschap als in dat van de poëzie -als dat "soort genegenheid ten opzichte van de werkelijkheid dat niets

Nr. 32, December 1990 • Dirk Verstockt, Alexander Baervoets, Sigrid Bousset, Johan... • K R O N I E K
Alleen nog dit : hoog tijd dat de Brusselse én Vlaamse beleidsmakers zich gaan realiseren dat het stads- én eigenbelang ook gediend kunnen zijn met een festival als dit, maar dat daar meer voor nodig...De gemaakte aankondiging doet je onvermijdelijk een samenhangend verhaal verwachten dat je stapsgewijs, over een periode van 20 jaar, van het ene punt naar het andere zal leiden : van de nerveuze...slavernij maar nog veel meer naar het duistere, ontoegankelijke van de hartstochten; en dat hele beeld in een rood licht badend dat een helft van de torso een paarse gloed geeft : rood voor bloed, bloed voor

Nr. 32, December 1990 • Gerardjan Rijnders • Rijnders, Gerardjan
MASSAMOORDENAAR Ken je dat gevoel, dat je je, na ieder woord dat je zegt, nog eenzamer voelt ? Laatst het woord zakaanzetstaaltje, dat is iets draagbaars om messen mee te slijpen...VRIENDIN Nee, dat, dat... JULIA Vind je ? VADER Je kunt wel zeggen dat Auschwitz de anus van de wereld was, of is, maar dat impliceert toch dat Auschwitz dus noodzakelijk...Wees blij dat je nog 's een sentiment tegen komt

Nr. 33, Maart 1991 • Dirk Verstockt, An-Marie Lambrechts, Johan Thielemans, Erwin... • KRONIEK
Tegelijk nemen ze je mee, als een wandeling langs de vloedlijn van een breed strand, vlak langs kleine golfjes, tot er altijd dat ene is dat je voeten overspoelt...Misschien gewoon doordat zich even dat moment van onveiligheid installeert, waardoor je super alert wordt voor elk beeld, voor elk geluid dat zich rondom je voordoet...Dat dat inderdaad op een specifieke manier werkt, wordt duidelijk als blijkt dat je je er als toeschouwer vaak gefrustreerd door voelt

Nr. 33, Maart 1991 • Sigrid Bousset • Wim Vandekeybus : Lichamen in vrije val
Even, want nog voor we beseffen dat iets wat bewoog tot stilstand is gekomen, dat wat in vorming was een afgewerkt produkt is geworden, wordt het alweer verstoord : de stoel wordt in de lucht gegooid...Gevaar is niet alleen het direct tastbare risico van een steen op je hoofd, een diepe val die niet wordt ondervangen, een vermorzelende voet op je voet...Als kijker verlies je elke oriëntatie, je raakt van slag, je vindt geen ankerpunt

Nr. 33, Maart 1991 • An-Marie Lambrechts • Anne Teresa De Keersmaeker Achterland, m/v
Dat speelvlak is een vierkanten verhoog van houten stroken, dat naar achteren toe lichtjes omhoogloopt zoals in sommige klassieke schouwburgen...De belichting tekent vaak geometrische figuren binnen dat speelvlak...De delen die daarop volgen kan ik in mijn herinnering moeilijker scheiden en dat heeft naast de grote hoeveelheid dansant materiaal van deze voorstelling, ook nog een andere reden : hoe meer de

Nr. 33, Maart 1991 • Marijn van der Jagt • Let's dance : dit is Belgisch
Dat zag je al in zijn eerdere theatervoorstellingen...Het heeft iets angstaanjagends, en dat komt voornamelijk omdat het beeld vrij abstract blijft maar je associaties in een bepaalde richting stuurt en de ruimte geeft aan alle angsten die met die...Angst voor de wraak van de torretjes die je dagelijks vertrapt, de wraak van de muggen die je 's avonds op het behang plet, angst voor leven in de categorie 'dood'. Gedachten die je snel van je af

Nr. 33, Maart 1991 • Luk Perceval • Theatermaker en criticus
Dat neemt niet weg dat deze witte raven gevolgd worden door een contingent van 'onbekwamen'. Hoe vaak komt het niet voor dat allerlei kranten en krantjes zich - bij wijze van spreken - bedienen van...Tenzij je je nog de inspanning wil getroosten om meewarig je schouders op te halen...Nog steeds wordt mij verweten dat ik ooit Wim Van Gansbeke zou gecast hebben om later goede recensies te krijgen

Nr. 33, Maart 1991 • Dirk Lauwaert • Theaterfotografie
De dans die verhalen breekt Aanwezigheid / Betekenis Zeventig jaren dansfoto grafie bereiden je niet voor op de schok van danstheater-fotografie...Dat verschil, die overstap maakt mij althans duidelijk dat fotografie iets anders is (kan zijn) dan passieve registratie...Niet het drama dat OOOvan de aanwezigheid van de speler gebruik maakt, maar de aanwezigheid als labiel en dus drama

Nr. 33, Maart 1991 • Rud Vanden Nest • The tempest revisited
De vrijheid . In twee woorden gezegd : deze benadering is van een zo evidente en sluitende pertinentie, ze klinkt eenvoudigweg zo juist, dat je je gaat afvragen...Twee minuten later verschijnt er een acteur, laat die in een holle bamboestam steentjes heen en weer glijden, weetje pertinent zeker dat het de zee is en ben je gesticht: dit is niet oud, dit is niet...Na deze voorstelling en gelet op het feit dat zijn theater toch meer dan enig ander op de schouders rust van de acteur, ben je geneigd hem gelijk te geven : dat de rollen van Prospero en Ariel aan