Driemaandelijks tijdschrift over theater en aanverwante disciplines.
Verschijnt 15 maart, 15 juni, 15 september en 15 december
Omslag
Un malheureux vêtu de noir Van Vlijmen/ Thielemans Foto : J. Pieper Hoofdredactie Luk Van den Dries Redactie Hildegard De Vuyst, Erwin Jans, An-Marie Lambrechts, Johan Thielemans, Marianne Van Kerkhoven Secretariaat Dirk Verstockt
Aan dit nummer werkten mee
Alexander Baervoets, Sigrid Bousset, Johan Callens, Paul Corthouts, Dirk Pauwels, Rud Vanden Nest, Maarten Van Steenbergen, Bert Van Uytsel, Katie Verstockt Eindredactie Erwin Jans, Dirk Verstockt
Zetwerk en vormgeving
Theaterpublikaties vzw, Chris Lodewyckx, Erwin Jans, Dirk Verstockt
Advertentiewerving
An Van Den Broeck, Dienst Cultuur Promotie Naamsestraat 9-11, 1000 Brussel 02/513.82.52 Filmaanmaak Aero Physics Neerstraat 26, 1743 Sint-Martens-Bodegem Drukwerk Indruk, Kasteellaan 275, 9000 Gent
Abonnementen
kunnen ingaan bij elk nummer; een jaarabonnement (4 nummers) kost 780 fr. of fl. 45 (C.J.P. en +65 : 700 fr.
of fl. 42); een steunabonnement (8 nummers) kost 2.000 fr. of fl. 120; te storten op KB-rekening nummer 433-1069951-66 van Etcetera, Abonnementendienst, Anspachlaan 141-143, 1000 Brussel; voor Nederland : Amrobank 47.29.50.312 Losse nummers kosten 220 fr. of fl. 14
ETCETERA
Driemaandelijks, nummer 32, jaargang 8, december 1990 IN DIT NUMMER
Geld
Kan geld iets over kunst zeggen ? Dirk De Schutter onderwerpt Paul De Grauwes boek De Nachtwacht in het donker aan een kritische lezing. Marianne Van Kerkhoven stelt dat ieder kunstbeleid een gevoeligheid moet ontwikkelen voor de innerlijke wegen van de kunstenaar. Pag. 2
Need
Jan Lauwers is met de Needcompany aan zijn derde regie toe. In tegenstelling tot het collage werk van Need to know en ça va, boog Lauwers zich dit keer over een bestaande theatertekst : Shakespeares Julius Caesar. Een gesprek met de regisseur en twee van de acteurs : Dirk Roofthooft en Mil Seghers. Pag. 8
BMC
In eigen land bracht Blauwe Maandag Compagnie Strindbergs Voader in een regie van Luc Perceval. Guy Joosten ensceneerde John Hopkins' Losing Time in een coproductie met De Voorziening te Groningen. Luk Van den Dries zag beide produkties en brengt verslag uit. Pag. 16
Love
Peter Halasz en zijn Love Theatre deden met hun laatste werk She who once was the helmet-makers' beautiful wife ook Vlaanderen aan, slechts enkele dagen voordat het gezelschap na vijftien jaar emigratie opnieuw in hun geboorteland Hongarije zou spelen, om daarna terug te keren naar New York. Een interview. Pag. 28
Eenvouds verlichte waters
Hoe sterf je vandaag in theater? Met bloed, gereutel, de laatste hoofdknik? Nee, gewoon met doodse stilte. Eindeloos duurt die stilte in Julius Caesar van Needcompany. Hoe Mil Seghers daar dan staat, stervend, rechtop op zijn belachelijk verhoogje, rustig, ontspannen, en tegelijk met een vanzelfsprekende kracht. En hoe hij het stil laat worden vanbinnen, hoe de wereld langzaam ophoudt. Ijzingwekkend. Enkele lange minuten bestaat het theater niet meer. Niemand bewegt, auf einer Fläche nichts. En tegelijk bestaat het enkel als theater. In zijn meest kernachtige vorm. Want het vindt voor een toestand (de dood) een nieuw teken, even simpel als verbluffend treffend. Dit mooiste moment in het nog jonge seizoen wordt enkel geëvenaard in Voader van Blauwe Maandag. Opnieuw dat sterven. Bij Strindberg met veel pathos en zeurderig zelfmedelijden. De laatste aria, bijna als in de opera. Perceval laat dit al te slappe vlees weg, en tast naar de essentie. Hoe Jacob Beks zich ontkleedt, rechtop op een zwarte sofa, hoe hij dan gaat liggen en zich omdraait. Adembenemend. En dan die lange scheet. De laatste ademstoot, vanachter. Wars van het geijkte doodsbeeld, dwars op elke conventie terzake, presenteert Perceval de dood in zijn relativerende schraalheid. The way to dusty death. Een ontnuchterend teken, even helder als hard. Een lange stilte en een gerekte scheet. Het voor de levenden, en dus ook voor het theater, meest onvoorstelbare, de dood, krijgt in twee zeer relevante en eigentijdse produkties, een nieuwe uitdrukking. Heel verschillend en op een bepaalde manier ook weer gelijk, wordt het medium van ballast ontlast, op zoek naar een nieuw spreken, een krachtige taal. Eenvouds verdicht theater.
Luk Van den Dries
En verder ook nog :
Dossier Theaterfotografie : Dirk Lauwaert, pag. 23 Un malheureux vêtu de noir : Rud Vanden Nest heureux, pag. 34 Theatertekst : Gerardjan Rijnders' Ballet, pag. 38 Kunstbeleid en Kunstonderwijs : kunstzinnig of ideologisch ? pag. 52 In de Kroniek : Bruzzle '90, Trisha Brown in deSingel, Dirk Van Dijek (De Mensen-slinger), Franz Marijnen/KVS (Lange dagreis in de nacht), De Tijd (Casanova), Het Zuidelijk Toneel (Het Zuiden), Het Raamtheater {Antigone), Malpertuis (Bedrog), Arca (1000 Rozen), TNB (Germania Tod in Berlin). Video : Dance/I think the body likes to move. Boek : Achterland, gesprekken met choreografen. Gelezen en Gebeurd, pag. 56. Voor het overige : Een gelukkig 1991 voor zo ver als mogelijk.
ETCETERA
is een uitgave van Theaterpublikaties vzw Verantwoordelijke uitgever Dirk Verstockt , Onderrichtstraat 64, 1000 Brussel
Redactie en administratie
Anspachlaan 141-143, 1000 Brussel Tel. 02/511.24.60 Fax : 02/514.19.13
THEATER
