Nog meer De Kuyper
Nog meer De Kuyper
Sarma is een on-lineplatform voor dans- en performancekritiek. Het platform is al een hele tijd in opbouw en was onder meer actief betrokken bij de 'Queerathon'-happening die Thomas Plischke in het najaar van 2002 organiseerde in de Gentse Vooruit. Bij het 'Amperdansfestival' in Antwerpen dit voorjaar werd het officieel boven de doopvont gehouden met een publiek debat. Ook op het KunstenFESTIVALdesArts is het platform 'live' aanwezig met een merkwaardig en hoogst boeiend initiatief. Het platform haalt een honderdtal danskritieken die De Kuyper schreef tussen 1963 en 1977 van onder het stof.
Eric de Kuyper kent u wellicht van zijn verhalenbundels over zijn jeugd, zoals 'Aan zee' en 'De hoed van tante Jeannot'. Maar De Kuyper doceerde ook filmtheorie, schreef talloze kritieken en essays over dans, theater en film en was ook cineast van films als 'Casta Diva', 'Naughty Boys', 'A Strange Love Affair' en 'Pink Ulysses'. De Kuyper is ook een groot kenner en bewonderaar van het oeuvre van Marcel Proust, de auteur die dit jaar centraal staat op KunstenFESTIVALdesArts. Hij schreef dan ook samen met Chantal Akerman aan het scenario voor haar film 'La captive', een bewerking van 'La prisonnière', een deel uit Prousts 'A la recherche du temps perdu'. Ook Guy Cassiers deed voor zijn bewerking van 'A la recherche_', te gast op het festival, een beroep op De Kuypers diensten. De Kuyper is dus zowat alomtegenwoordig, ook al werd zijn eigen bijdrage aan het festival, het stuk 'Les intermittences du coeur', te elfder ure van de affiche afgevoerd omdat het nog niet helemaal afgewerkt was. Bij een kleine presentatie blijkt het evenwel meer dan de moeite waard te zijn.
De Kuypers danskritieken bekleden een bijzondere plaats in zijn oeuvre. Beschouwingen over musical en moderne dans, lichamelijkheid en seksualiteit, populaire cultuur en alledaagsheid, provincialisme en censuur: het komt er allemaal aan bod. Zoals hij zelf zegt: '(...) het lichamelijke kan men alleen maar behandelen, bespreken, zichtbaar maken, formuleren, via choreografie (probeer het maar eens in een boek! in een film!). En daarom vind ik de dans ook een interessante kunst. Men kan er juist kwesties mee aan de orde stellen die men elders nooit zo goed en efficiënt kan aanpakken'.
Op 18 mei om 17u30 spreken Myriam van Imschoot en Jeroen Peeters, redacteurs van 'Sarma', met Eric de Kuyper over zijn teksten. Tussendoor zijn er muziek, film, een hapje en een drankje. Meer informatie: www.kaaitheater.be of www.sarma.be .
De laatste dans
Het kan vreemd lijken: op een festival dat in het teken staat van Marcel Proust een dansvoorstelling programmeren met de titel 'Chantier Musil', die ook gewijd is aan dat andere 20ste-eeuwse meesterwerk, 'De man zonder eigenschappen' van Robert Musil. De reden ligt nochtans voor de hand: oorspronkelijk werd de voorstelling in de vorige editie van het festival geprogrammeerd, maar door een ongeval van een van de dansers kon ze toen niet doorgaan. Verret is een choreograaf die zich steeds weer laat inspireren door literaire meesterwerken voor zijn voorstellingen. Hij doet dat aan de hand van vaak zeer subtiele beelden waaruit een grote belangstelling blijkt voor de interactie tussen dansers en scenografie. Om de wereld vol besluiteloosheid van Musils figuren weer te geven, grijpt hij ook hier terug naar 'objecten en technieken - mechanische cinema, een ruimte vol koorden, een tafel met rollen, mannequinfiguren_ - die onze visie op het universum van Musil kunnen vertalen'.
Claudia Triozzi is een Milanese danseres en choreografe die op haar 23ste naar Parijs trok, in de hoogdagen van het Franse danstheater. Zij werkte er voor een hele rist andere choreografen, onder anderen Odile Duboc en François Verret. Geleidelijk aan schoof ze met haar eigen werk echter op in de richting van meer conceptuele performancekunst. Haar recente samenwerking met Xavier le Roy is daar wellicht niet vreemd aan. Haar eigen werk kenmerkt zich door een complexe en poëtische assemblage van objecten die ze niet alleen op het podium maar ook in galeries en musea toont. 'The Family Tree', waarmee ze te gast is op het KunstenFESTIVALdesArts, is zo'n installatie-performance die het midden houdt tussen een rockconcert en een melancholisch ritueel, waarin ze het heeft over haar familie, haar stamboom, haar verleden. Ze doet dat aan de hand van liedjes waarin ruimte is voor spot en afstand, ook al gaat het verhaal dan over een depressie. In die performance probeert Triozzi ook het publiek uit zijn gewone rol te lokken: het kan zich hier niet verschuilen in het duister van de zaal.
Pieter T'JONCK
'Chantier Musil' staat in de Hallen van Schaarbeek op 22 en 24 mei om 20u en op 23 mei om 22u.
'The Family Tree' staat in Théâtre Varia van 20 tot en met 23 mei, telkens om 20u30.
