Date 2001-03-03

Publication De Standaard

Performance(s) Crave

Artist(s)

Company / Organization Maatschappij Discordia

Keywords crave • pornografisch • kane • weerbarstige • maart • stemmen • omgaat • kellerman • ventileerde • pertinentste

Crave. Pornografie en wanhoop

STUC in Leuven is bijna de enige plek in België waar Maatschappij Discordia nog te zien is. Jammer. Het gezelschap bracht namelijk een weerbarstige interpretatie van een weerbarstige tekst: Crave, van de overleden Engelse auteur Sarah Kane.

Met als toemaatje nog een behartenswaardig inleidend praatje van Discordia-voorman Jan-Joris Lamers.

In zijn gebruikelijke impromptu rede ventileerde hij enkele meer dan stekelige opmerkingen over het recente verbod van de KU Leuven (DS 2 maart) om een vermeend pornografisch kunstwerk van Elina Kellerman tentoon te stellen. Hij vergeleek deze fabriekslocker, met binnenin inderdaad licht pornografische knipsels, met een mensenhoofd waarvan je niet kunt aantonen wat erin omgaat.

Het bracht hem tot het besluit dat de notie "pornografisch" altijd op een ander wordt toegepast. Maar dat ze precies daarom verraadt wat er in het hoofd omgaat van wie een beschuldigende vinger uitsteekt. Een discours dat naadloos overging in bespiegelingen over het repertoire, als onderdeel van een persoonlijke en de "grote" geschiedenis.

Daarna speelden Annette Kouwenhoven en Jorn Heijdenrijk Crave. Gesouffleerd door Matthias De Koning. Het was duidelijk de eerste doorloop voor de acteurs. Hun concentratie werd voor een groot deel opgeslorpt door het memoriseren van de tekst, wat de scherpte van het opvoeringsidee afzwakte. Nochtans lijkt dat idee een verdere exploratie waard.

De vier stemmen in het stuk, twee mannen en twee vrouwen, worden hier gespeeld door slechts twee acteurs, die dan nog af en toe meer dan twee stemmen voor hun rekening nemen, wat heel verwarrend werkt. Die verwarring is in zekere zin ook verhelderend, omdat je gaandeweg alleen nog het heen en weer golven van de woorden zelf oppikt.

Zo merk je dat de verschillende verhaallijnen en gedachten die in dit stuk samenkomen geen communicatie tot stand brengen tussen de stemmen, maar als losse brokken al dan niet reële ervaring obstinaat terugkeren zonder iets te bewerkstelligen. De pertinentste en weerkerende vraag is dan ook: wie ben ik?

Omdat de tekst psychologisch nagenoeg niet ingevuld wordt door de acteurs, gaat die vraag klinken als een existentiële wanhoopskreet, voorbij elke "therapeutische" hoop. Kane overleefde dit stuk dan ook niet lang: ze pleegde zelfmoord.

Maatschappij Discordia speelt "Crave", 1 maart, Stuc (Leuven). De groep is nog in Leuven op 8 en 9 maart en van 28 tot 30 maart. Reserveringen 016-20.81.33.