BRUSSEL -- Kijkend naar "Danse pour l'atte(i)nte d'une vieille dame", een koreografie van Majella Opdenacker, uitgevoerd door haarzelf en Luc Carels, vraagt men zich af wat een jonge koreografe er eigenlijk toe kan drijven om een produktie die maar net het peil van een goede werkvoorstelling haalt, voor de leeuwen te gooien.
Misschien had het te maken met de moeilijke produktie-omstandigheden. Opdenacker maakt het zichzelf ook niet gemakkelijk door expliciet een tema aan te geven in de programmabrochure, nl. dat van een ouder wordende vrouw die vecht tegen de onvermijdelijke nederlaag in de strijd met de tijd. Met enig interpreteerwerk zou je de voorstelling in dat licht kunnen zien, maar op zich vormt deze uitleg een ballast bij het genieten ervan. Het gaat om een lang duet met veel komische aksenten, en dat intrinsiek veel rijker is dan de beperkte verklaring.
In een enorme sofa zitten Opdenacker en Carels aanvankelijk papieren vliegertjes rond te werpen, waarbij ze elkaar argwanend in de gaten houden als rivalizerende kinderen. Later evolueren ze naar een paar dat synchroon, maar apart danst, vervolgens naar een paar dat samen danst op een gestileerde manier, met tussendoor intermezzi waarin ze elkaar letterlijk de kop indrukken, tegen elkaar oplopen, achter elkaar aanlopen als dieven over de sofa.
Alle bewegingen hebben iets sierlijks en tegelijk potsierlijks, de elegantie is er een ietsje te dik wat een komi-tragische onbeholpenheid geeft. Opdenacker zingt ook een liedje van Weill over de liefde die haar van kop tot teen in beslag neemt. Als slot van de voorstelling klinken Opdenacker en Carels hun benen aan elkaar met een lange spiraalveer, met elk nog een zware spiraalveer op de rug, zodat ze met gedwongen aantrekken en afstoten als paar tegen wil en dank over de scène bewegen.
Hier en daar zitten er leuke dingen in, goede aanzetten, maar door het gebrek aan training en koördinatie loopt de voorstelling niet echt met het dwingende ritme dat de grappigheid van de bewegingen ten volle zou doen uitkomen. Daardoor vallen er gaten, die de gebrekkige samenhang, of onvolgroeidheid, van het projekt overbelichten.
Nog te zien vrijdag 20, zaterdag 21, vrijdag 27 en zaterdag 26 februari in de Vlaamse Kameropera, Pastorijstraat 23 te Antwerpen, tel 03-235.20.27.
