Losse notities

Begin negentiende eeuw (1806-07 ) verschijnen in de Nederlandse kranten advertenties voor een melodrama getiteld Het Kind der Liefdadigheid, of de nieuwe Antigone. Het gaat om de vertaling van een Frans toneelstuk: La Fille de l’Hospice, ou la Nouvelle Antigone door Cammaille Saint-Aubin (1805, een bewerking van een roman door Ducray-Duminil ).

Dat betekent in elk geval een soort van belangstelling voor de tragische figuur Antigone, maar allicht hoogstens als geleerde referentie voor het geletterde publiek. Het duurt immers nog driekwart eeuw voor Sophocles’ Antigone voor het eerst in Nederland wordt opgevoerd (1885, Mendes da Costa – of was dit niet de allereerste?).

Wat betreft de negentiende eeuw, bestaat er een opmerkelijk overzicht van de in het Nederlands verschenen vertalingen van toneelwerken, dat G.A. Worp toevoegt aan Geschiedenis van drama en van het tooneel in Nederland (1907), deel 2.

Daaruit blijkt namelijk dat er wel heel wat uit het Grieks vertaald werd in de negentiende eeuw, maar dat dat verbleekt in vergelijking tot de hoeveelheid werken vertaald uit het Frans!

(Zie dbnl.org/tekst/worp001gesc02_01)

Een prachtige uitdrukking bij Wiselius, in Mengel en tooneelpoezy: "ons, Pygmeën der Negentiende Eeuw" (Voorreden, p. v)

(Vergelijk het personage van kapitein Freming, die in La Fille de l’Hospice, ou la Nouvelle Antigone zegt: "ces iroquois du Béarn")