Archief Etcetera

1103 document(en) met "OM BIJ" • Resultaten 981 tot 1000 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 60, Juni 1997 • Griet Op de Beeck • De traagheid die twijfel toelaat
Dat het nog steeds gaat om adem, om de traagheid die twijfel toelaat, om het durven taal bloot laten zijn, om het aftasten van het medium, om het lef van te kiezen voor zwaarte die alleen als het ècht...werkt lichtheid wordt, om het toelaten van de ongrijpbaarheid, om de nooit aflatende zoektocht naar een manier om het onzegbare toch te zeggen, of anders dan toch voelbaar te maken, om het voorzichtig...Bij Metamorfosen bleef dat alles steken bij het bekijken van mensen die opkomen en in het beste geval beklijvend een verhaal vertellen, bij De Drie Zusters kruipt het onder je vel en maakt het je week

Nr. 60, Juni 1997 • Clara Van den Broek • Pleidooi voor de tweede e
Ernaar streven 'gelijkaardig werk (te) brengen in verschillende steden', om Reymers woorden te gebruiken, en daarbij de scherpe diversificatie en specialisatie per stad uit het oog verliezen, lijkt...deze erg aangrijpende voorstelling wordt een danser getoond die een krampachtig pletsende poging onderneemt om een ik-verhaal te vertellen, om zijn plaats als subject te vrijwaren...Toch komt vooral het lichaam als 'automaton' aan bod in een onophoudelijk doorgaande beweging die de inspanning van elk spiertje demonstreert: het lichaam als instrument om te dansen, om te vliegen

Nr. 60, Juni 1997 • Kurt Vanhoutte • De dans van zachte machines
Want waar fysieke uitputting doorgaans werd gehanteerd als een zelfreflexieve bevraging van het theatermedium, is het lichaam zelf bij hbt de mise-en-scène van de omineuze paring tussen mens en...Dit is dans als powertrainig, gemaakt om te ervaren eerder dan om te bekijken...Waar laatstgenoemde het lichaam van zijn dansers zonder meer als een object opvatte, gebeurt de transformatie van lichaam en geest bij de Canadezen in uitzinnigheid, mateloosheid en bijna-waanzin

Nr. 60, Juni 1997 • Pascal Gielen • Choreografie van de tic
Eén van de meest gangbare technieken om de grenzen van onze bewegingslogistiek te doorbreken bestaat er blijkbaar in het lichaam te onderwerpen aan een rationeel regelsysteem...Emio Greco is het nu juist om die tics te doen...De danser toont dan ook een zoekend lichaam dat nieuwsgierig om de hoek komt kijken

Nr. 60, Juni 1997 • Rudi Laermans • De denkbeeldige lichamen van Meg Stuart
Op een welbepaalde manier zijn de getoonde lichaamsbeelden altijd heel precies, en dus doordacht: het gaat om conceptuele beelden, om denkbeelden...Maar de specifieke kwaliteit van deze beelden lijkt ondenkbaar zonder de veronderstelling van zoiets als een beeld-denken bij de maakster, het vermogen om beelden door te denken tot aan dat punt...Ook over het theaterwerk van bij voorbeeld Jan Fabre (Troubleyn) of Jan Lauwers (Needcompany) wordt vaak gezegd en geschreven dat het om een primair visuele vorm van podiumkunst gaat: de tekst staat

Nr. 60, Juni 1997 • Bruno Latour • Manifest: De modernisering heeft nooit plaatsgevonden
De entiteiten moeten tot tijdgenoten gemaakt worden door ze met elkaar in de pas te laten lopen, en ze moeten worden vervangen door andere die even keurig in het gelid staan, om te zorgen dat de tijd...Maar om de moderniserende temporaliteit blijvend te laten functioneren, moet de indruk van een geordend front van entiteiten die een uniforme gelijktijdigheid delen geloofwaardig blijven...Elementen die, als we de spiraal volgen, ver weg schijnen, kunnen heel dicht bij elkaar liggen als we de windingen vergelijken

Nr. 60, Juni 1997 • Katie Verstockt • Dans/tijd
Lagrange de tijd toe te voegen aan de drie gekende ruimtelijke dimensies in een vierdimensionaal tijd-ruimtecontinuüm), heerst er bij de kunstenaars voorzichtigheid, schroom en aandoenlijke onmacht om het...Onze meiboomdansen verwijzen eveneens naar de kosmische kringloop: kringdansen rond een boom, symbool van het leven, uitgevoerd bij het begin van de lente om het eeuwig terugkerende leven magisch te...Maar tenminste zijn er pogingen ondernomen om bewust om te gaan met tijd, om hem als elementair materiaal 'vorm te geven' binnen het creatieve proces

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
Ik heb er ook geen behoefte meer aan om te handelen vanuit de reflex 'het publiek lacht, ik zal er nog een schep bijdoen'. Etcetera: Een acteur die zestig wordt, moet ophouden, terwijl er dan...Niet dat ik iets tegen de grote zaal heb, maar het is een warme ervaring om in de intimiteit van een kleine ruimte te mogen werken, waar het publiek bij wijze van spreken bij je aan tafel zit...Etcetera: Was het moeilijk om je aan te passen aan de kleine ruimte

Nr. 60, Juni 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Een sculptuur van sneeuw
Hij keert terug naar België om er zijn contract als regisseur bij de kvs in Brussel af te maken...het bestel en erbuiten Tussen 1958 en 1968 werkt Brulin als regisseur bij de brt-televisie - o.a...Als ik vandaag schrijf, doe ik dat steeds in functie van het product dat we gaan maken; het gaat meer om een script dan om een tekst; de literaire kwaliteiten komen pas op de tweede plaats

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Van den Dries • De Vere: theater zonder veel cinema
Ik kan mij er niks bij voorstellen, behalve de enorme desintegrerende kracht, ja maar, hoor ik dan, het gaat om informatie en een cd-rom is veel sneller...Het citaat treft mij door zijn conservatisme: het vermogen om de geschiedenis te kennen 'als het bij elkaar verzamelde geweten' behoort naar mijn gevoel tot een oud humanistisch ideaal...adem of rust om stil te staan bij een duur, een oeuvre, een gedachtenconstructie

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
bij populaire figuren als Georges Bataille, Heiner Müller (die de Hamletmachine schrijft om Hamlet te vernietigen) en nog zo vele anderen...De 'splinters messianisme' die zijn binnengedrongen in Benjamins tijdsbesef nemen evenmin als bij Nietzsche het tragische gevoel weg: de treurnis die het kost om iets tot leven te wekken is groot...Op dit ogenblik is er nood aan een nieuwe archeologie of genealogie van de 'homo ludens', die het mogelijk maakt om voorbij Diderot, Brecht en Stanislawski aan te sluiten bij spelfuncties en reflectie

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Goossens • Moderne opera in Salzburg?
Het ging dus om een coproductie en in de praktijk kreeg Wilson eigenlijk de kans om alles nog eens over te doen in muzikaal veel betere, om niet te zeggen ideale omstandigheden...En, nog belangrijker, tijdens de repetities toont hij een enorme openheid om dat concept eventueel te wijzigen, bij te sturen of aan te vullen...Bij het zien van Pelléas... kreeg je de indruk dat het Wilson enkel te doen was om zijn eigen taaltje; bij Wozzeck was het dan weer overduidelijk dat Stein helemaal geen interessante visie op het werk

Nr. 61, Januari 1997 • Roel Verniers • Postkaart uit een instelling
Humor om van te janken...Een plezier om naar te kijken...Een reusachtige poging om de complexiteit van de gedachtewereld van een man aan de grenzen van het denken in een soort van verkrampte gelijktijdigheid weer te geven

Nr. 61, Januari 1997 • Peter Anthonissen • De weg van het gezond verstand
Bart Meuleman merkte op dat het theater momenteel zijn uiterste best doen om zijn engagement weer zichtbaar te maken en zich aldus te legitimeren...Liggen dezelfde motieven niet aan de basis van het ganse Theaterfestival en zijn parallelprogramma, die typisch menselijke, 'fundamentele angst om te verdwijnen', zoals Paul Pourveur het uitdrukte...Een mogelijk alternatief om uit de impasse te geraken werd tijdens de opening aangereikt door William Kentridge in zijn State of the Union

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
En zó keurig volgens alle regels van de kunst verpakt dat het me om de een of andere niet nader gespecificeerde reden een beter idee lijkt om het gewoon niet open te maken...En hij is niet blijven steken bij de zwartwitbeelden in zijn hoofd, maar hij groeide mee, en weet ook de hartslag van deze generatie op het toneel voelbaar te maken...Allemaal anders, allemaal volbloed theatrale teksten - al vind ik de libretti moeilijk blijven om in te geraken, maar ik hou er rekening mee dat dat alles met mijn gebrek aan kennis van en voeling met

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
Eén van de thematische draden die een aantal van de hedendaagse monologen met elkaar schijnt te verbinden is de zoektocht van het personage of de acteur om 'een overzicht te krijgen', om een middel te...Bij Koltès komen ze uit de woestijn (Algerije) en keren ernaar terug (Le retour au désert). Wolokolamsker Chaussée speelt zich af in Rusland en Oost-Duitsland, in Budapest en Praag...Emancipatie, schreef Heiner Müller (Jenseits der Nation), betekent in staat zijn om eenzaamheid te verdragen, de kracht hebben om alleen te staan met je mening

Nr. 61, Januari 1997 • Eda Cufer • Over een boom, een varken en steenkool
Wat betekent het om met geweld een einde te maken aan de levensstroom, om het geluid van het organisme dat voor de voortzetting van zijn leven vecht, tot zwijgen te brengen...Toch is het mogelijk de grens te definiëren, of liever het punt waar het ene medium in het andere overgaat, door de vraag te stellen: 'Wat motiveert de danser om te dansen, of de acteur om te acteren...Bijvoorbeeld het gevoel van lichamelijke opluchting bij het kijken naar een slang wanneer je je angst hebt overwonnen, of het louterende effect bij het kijken naar een zware rotsblok die je in een

Nr. 61, Januari 1997 • Klazien Brummel • Balanchine en de essentie van het ballet
Maar Balanchine was te zeer met de 19de eeuw verbonden en te zeer gesteld op een orde- en maatgevend principe om de kunst van het choreograferen los van de muziek te kunnen zien...Balanchine stond te dicht bij de romantische traditie om de stap naar het postmodernisme nog te maken...Hij stond zich erop voor geen 'sterrencultuur' te hebben bij het New York City Ballet, maar was nog niet zover om solisten en corps de ballet volkomen van elkaar te scheiden en alleen met

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Bij fictie gaat het immers altijd om een personage in een dramatische situatie...De paradox (mens/werk) is dus bij Van Manen een diepe existentiële drijfveer om met dans bezig te zijn; om te doen zoals hij doet...Bij Fred Astaire gaat het als het ware om het andere uiterste: 'all by myself', een van de songs die hij vertolkt in The Bandwagon zou er misschien een adequate verklaring voor zijn

Nr. 61, Januari 1997 • Bart Verschaffel • De zaal die niet gedoofd kan worden
Vandenhove heeft de gewoonte om kunstenaars te betrekken bij de afwerking of de inrichting van zijn gebouwen...Gevolg: het lukt niet om de zaal donker te krijgen en dus om te vergeten...De kunst zorgt ervoor dat de zaal en dus de architectuur niet zwijgt maar, zoals bij de eerste theaterzaal, meespreekt (of zelfs tegenspreekt). En dat willen de theatermakers niet, en hun publiek