Archief Etcetera

1029 document(en) met "Wel" • Resultaten 861 tot 880 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 60, Juni 1997 • Bart Meuleman • Jukebox
dienden een nieuwe aanvraag in. we hadden wel zin in een drankje

Nr. 60, Juni 1997 • Jef Aerts • Het contaminerende spreken
de subaltern praat wel, maar de ruimte voor een gesprek wordt van hogerhand onmogelijk gemaakt...Als Marijnen die stap wel durft te zetten - de mogelijke kritiek erbij nemend - legt hij op die manier net de agressieve mechanismen van de eigen westerse cultuur (met inbegrip van het Elisabethaanse...Wanneer ik Spivaks gedachte erop nalees dat het niet-spreken inherent verbonden is met de positie van de subaltern, lijkt een dergelijke interpretatie hier wel degelijk op haar plaats

Nr. 60, Juni 1997 • Griet Op de Beeck • De traagheid die twijfel toelaat
wat Lucas Vandervost maakt nog wel theater...De regisseur van de pertinente keuze voor het niet-willen-kiezen (en dus onvermijdelijk toch ook weer wel, natuurlijk), de mens die het lelijke wel erkent, maar het toch liever over het schone wil...hebben, de intellectueel die de analyse wel gemaakt heeft, maar die soms liever het raadsel de zaal instuurt, de koppigaard die wel weet dat zijn publiek uit de hectische jaren negentig even de schouwburg

Nr. 60, Juni 1997 • Clara Van den Broek • Pleidooi voor de tweede e
het geval van de mode wordt die ruimte rein gehouden dankzij het mechanisme van de parodie; in het tweede geval door te evolueren (te bewegen, en niet: te dansen) niet zozeer tegenover, als wel naast...postmoderne 'décadence' wel aan een nieuw vitalisme toe op de drempel van de eenentwintigste eeuw: Het is dan ook jammer dat Hush Hush Hush slechts een beperkt aandeel kreeg in het Beweegingsfestival, en moest...Misschien is de taak van De Beweeging naar de toekomst toe wel net het eren van haar 'onconventionele' tweede e'tje, en zou ze er goed aan doen verder te werken in de open en vitale richting waar Hush

Nr. 60, Juni 1997 • Pascal Gielen • Choreografie van de tic
Bourgat suggereert dus dat er meer en minder humane kunsten bestaan, waarvan de dans dan toch wel de meest 'menselijke' is. Deze geprivilegieerde positie van het ballet ten opzichte van andere...Zo worden we er wel eens op gewezen dat we voor de zoveelste keer met een trillend been onder tafel zitten; of dat we moeten ophouden zenuwachtig met onze pen op het bureau te tikken...Het duurt misschien wel vijf minuten vooraleer we door hebben waar dit handelingenconglomeraat naar toe wil

Nr. 60, Juni 1997 • Rudi Laermans • De denkbeeldige lichamen van Meg Stuart
Het lichaam werd tijdens de jaren zeventig opnieuw ingelijfd, en wel via een of andere methode, zoals het minimalisme of de contactimprovisatie...Wie de geschiedenis niet kent, of ze niet wenst te kennen, is ertoe veroordeeld ze te herhalen, maar dan wel als parodie...Ook Meg Stuart weet in haar voorstellingen gewoonlijk op een meer dan eens briljante manier de kunst van de improvisatie (van 'de eerste keer') te continueren, en wel door het weerhouden

Nr. 60, Juni 1997 • Bruno Latour • Manifest: De modernisering heeft nooit plaatsgevonden
hebben dan wel degelijk een toekomst en een verleden, maar de toekomst heeft dan de vorm van een in alle richtingen uitdijende cirkel en het verleden wordt niet voorbijgestreefd, maar hernomen

Nr. 60, Juni 1997 • Katie Verstockt • Dans/tijd
Wellicht hebben de mogelijkheden van de film de andere kunsten die intrinsiek met tijd te maken hebben wel de ogen geopend...Maar wel een lange duur...Een beweging uitzetten in de tijd, daar komt een dosis intuïtief aanvoelen bij te pas, want ook al zijn chronometer en de leer van Laban wel hulpmiddelen, echte methodologieën voor het creëren van

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
kenden de tekst wel, maar dat is nog iets anders dan hem op het juiste moment zonder haperen kunnen zeggen...Nand Buyl: Het vak leren, daar geloof ik niet in. Je kan wel alles wat erbij komt leren: de techniek, het spreken, de taal, de houding,... wat nu ook allemaal voorbijgestreefd is. (Staat recht en...Nand Buyl: Misschien wel, maar ik denk dat het dan eerder in functie staat van het aandikken van het spel tot een soort karikatuur dan met de bedoeling een realistisch beeld neer te zetten

Nr. 60, Juni 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Een sculptuur van sneeuw
Brulin: 'Ik heb dus wel in "het bestel" gezeten, maar eigenlijk leef ik buiten de gevestigde structuren, ze laten mij ten dele onverschillig; ik wil niet laten knagen aan mijn degelijkheid...Nu het dorp niet meer bestaat had wel een politiek onderwerp, maar was toch een heel existentieel stuk waarin de schuldvraag centraal stond...Twee lijnen zijn in mijn werk als schrijver steeds parallel blijven lopen; in mijn stukken is zeker een sociaal bewustzijn aanwezig; nochtans ben ik geen "sociaal mens"; ik heb wel een sociaal gevoel

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Van den Dries • De Vere: theater zonder veel cinema
Die foorkramersmentaliteit van het zwervend toneelbestaan, dat zegt me wel wat...Niks kiezen en overwegen of dat stuk wel goed bezet kan worden...Alleen, dan moet je wel de tijd nemen om in een oeuvre binnen te dringen

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
Wellicht zijn we dan wel het resultaat van een verzameling illusies, van een verbeelding die geen oorspronkelijke kracht is, maar juist de herinnering aan het andere, aan het reële, aan een buitenwe...van de 'feiten' wel eens zou kunnen liggen in de verschillende manieren waarop ze zich gemanifesteerd hebben, is groot...de overigens geschiedenisgeile jaren '90 is het meestal wel anders geweest

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Goossens • Moderne opera in Salzburg?
Vervolgens kan een programmator als Mortier wel de lijnen uitzetten, maar blijft hij in laatste instantie heel erg afhankelijk van de regisseurs die zo een concept moeten invullen...Een academisme dat zich al uit in de vormgeving: voor Moses und Aron maakte Karl-Ernst Hermann een decor dat wel heel erg deed denken aan George Tsypins vormgeving voor Peter Sellars' Saint-François

Nr. 61, Januari 1997 • Roel Verniers • Postkaart uit een instelling
Af en toe voel je dat het voor een acteur, en bij uitbreiding een heel gezelschap, noodzakelijk is dat stuk te spelen en wel zó

Nr. 61, Januari 1997 • Peter Anthonissen • De weg van het gezond verstand
Een opmerking die opnieuw klonk uit de mond van Jan De Pauw tijdens het cyberdebat: op de vraag van Rudi Laermans aan Michel Bauwens of theater wel 'hedendaags' moet zijn, repliceerde De Pauw met de

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
Zomergasten met Arne Sierens in het randprogramma van het Theaterfestival, naar analogie met het programma op de vpro - u weet wel, waar boeiende mensen een eigen avond vol beeldmateriaal mogen

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
Zijn het (nog) wel personages...Alhoewel... Zijn ze wel zo anders...Terwijl een sacrale plek toch steeds een vaste plek is? Zijn er nog wel sacrale plekken in deze wereld

Nr. 61, Januari 1997 • Eda Cufer • Over een boom, een varken en steenkool
Door observatieonderzoek en verandering begin ik te beseffen waar ik wel en waar ik niet in geloof

Nr. 61, Januari 1997 • Klazien Brummel • Balanchine en de essentie van het ballet
Nooit heeft Balanchine de autonomie van de dans gepredikt zoals Cunningham deed, hoewel hij er misschien wel van overtuigd is geweest dat dans sowieso bestaansrecht had...Wel wekt hij de suggestie dat de tegenstelling tussen het Apollinische en het Dionysische in dans tot uitdrukking kwam in de tegenstelling tussen Nijinski's L'après-midi d'un Faune (1912) en...En Balanchine wilde wel driedimensionaal de ruimte in, maar kon geen afstand doen van de traditionele ruimte-indeling waarbinnen boven, beneden, links en rechts correspondeerde met respectievelijk

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Je moet de middelen daarbij goed inschatten; en weten wat je wel en wat je niet kunt...Ik kon hem dus niet opvangen, of beter gezegd niet betrekken bij film- en dansprojecten, zoals die enkele jaren eerder wel hadden plaatsgevonden...Ik heb er echter toch nog eens mensen zoals Arlene Croce en Deborah Jowitt bijgehaald om te constateren dat het soms toch wel lukt