Archief Etcetera

940 document(en) met "JE JE NOG DAT" • Resultaten 741 tot 760 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 60, Juni 1997 • Pascal Gielen • Choreografie van de tic
Zo worden we er wel eens op gewezen dat we voor de zoveelste keer met een trillend been onder tafel zitten; of dat we moeten ophouden zenuwachtig met onze pen op het bureau te tikken...Het lichaam heeft heel je achtergrond mee: je denken en je zijn...Hij heeft een klassieke balletopleiding achter de rug en dat zie je aan zijn movimento

Nr. 60, Juni 1997 • Rudi Laermans • De denkbeeldige lichamen van Meg Stuart
Sontag ontkrachtte het bekende verwijt van onbegrijpelijkheid, dat zo vaak tegen de kunst van Cage of Cunningham werd (en wordt) ingebracht, met de stelling dat er niets te begrijpen viel: 'just watch...Er is niet langer een algemeen contrapunt om zich tegen af te zetten (en juist dat was tijdens de jaren zestig nog wel voorhanden); evenmin had de reeks een ingebouwde regelgeving, een oriënterend...Ze doet dat paradoxaal genoeg door lichamen zodanig te contextualiseren dat ze keer op keer in 'sterke beelden' oplossen

Nr. 60, Juni 1997 • Katie Verstockt • Dans/tijd
Wanneer je poogt iets van hem te vatten, is ie al lang weer verder, en wat is dat wat je hebt dan nog waard...Alle grote choreografen verstaan die kunst van het manipuleren van de tijd, alsof hij een plastisch gegeven is dat kneedbaar is en dat je vorm kan geven, en waarvan de aanwezigheid als het ware...Een beweging uitzetten in de ruimte, dat kan je je visueel en concreet voorstellen, dat kan je uittekenen desnoods

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
Wij leerden bijvoorbeeld dat je je afsluit van het publiek als je zo staat (in profiel en met de voet aan de publiekskant naar voren), waardoor je bovenlichaam zich onwillekeurig wegdraait van het...Je voelt dat wel aan, maar toch doe je dat na jaren acteren in de grote zaal niet automatisch...Hoe vermijd je dat je als acteur een repliek geeft die pas twee scènes verder aan de orde is? Nand Buyl: Dat verschilt van acteur tot acteur

Nr. 60, Juni 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Een sculptuur van sneeuw
dat je eerst existeert vooraleer je bent: "l'existence précède l'essence". De dingen die je doet, voeren je naar binnen in je eigen wezen: dat is de gang van het "ik" naar het "zelf". Hoe meer je...Je beseft dat je naaste gekwetst wordt en om dat te beseffen moet je "meevoelen" met hem...Als je met dat soort materiaal werkt heb je natuurlijk geen publiek: ook dat moet je dan maken

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Van den Dries • De Vere: theater zonder veel cinema
Dat alles in het teken van een voorlopigheid waarin je dat publiek van die toevallige avond hier en nu voor je werk moet zien te winnen...En het fascinerende aan repertoire is nu juist dat je in die verschillende denkwortels kan afdalen...Je ziet een huid die ademt en een hoofd dat denkt

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
De ganzenmars of de onmogelijke terugkeer naar de moeder Nietzsche kon nog schrijven dat de komedie van het bestaan zichzelf nog niet bewust geworden was, en dat we nog steeds leven in de tijd...een poging om zoals Michel Foucault, in het volle besef dat je ficties maakt, onze moderniteit op een zodanige manier te ervaren dat we er veranderd uit te voorschijn komen (Foucault over het...Benjamin beklemtoont in dit fenomeen het 'levenwekkende', het messiaanse dat afleesbaar wordt uit 'onwillekeurige herinneringen'; vaak is dit materiaal dat hij verzamelt dat niemand nog kan gebruiken

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Goossens • Moderne opera in Salzburg?
Dat maakte het echter alleen maar onvoorstelbaarder dat ze op het festival van Salzburg nog nooit waren opgevoerd...Cambrelings doorvoelde leiding zette dat nog eens extra in de verf...Bij het zien van Pelléas... kreeg je de indruk dat het Wilson enkel te doen was om zijn eigen taaltje; bij Wozzeck was het dan weer overduidelijk dat Stein helemaal geen interessante visie op het werk

Nr. 61, Januari 1997 • Roel Verniers • Postkaart uit een instelling
Af en toe voel je dat het voor een acteur, en bij uitbreiding een heel gezelschap, noodzakelijk is dat stuk te spelen en wel zó...Het beklemmende gevoel dat je je in de positie van de vetgans bevindt: een trechter in de strot en slikken zonder stoppen...Je kan ertegen vechten, je kan schoppen en verwoestend uithalen naar de dingen rondom, maar vaak tegen beter weten in. Het enige wapen dat je ter beschikking hebt, keert zich meer dan eens tegen je

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
De fluo-vliegenmepper, demonstratief tussen de klapzetel van Pinoy gestopt, doet echter al van in het begin vermoeden dat de gemoederen nog zullen verhitten...Wat je ook zou kunnen zeggen is dat deze De Soldaat-Facteur en Rachel een toonbeeld is van wat theater net niet moet zijn...Theater dat er is, dat er mag zijn, maar waarbij je geen moment het gevoel krijgt dat het er moét zijn

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
Kunnen wij uit de schriftuur afleiden hoe de auteur denkt over mensen, over hoe die in mekaar zitten of is het personage dat monologeert slechts een medium dat de eigen levensfilosofie van de auteur...deze context kunnen we een onderscheid maken tussen die teksten waarin er nog een geloof aanwezig is, dat het leven in zulke mate hanteerbaar en controleerbaar blijft, dat een sluitend verhaal...lucht kon blijven hangen terwijl de aarde onder hem verder draait, er niet in zou kunnen slagen op een heel andere plek, kilometers daar vandaan, neer te komen: 'Ik zou willen dat de aarde nog sneller ging

Nr. 61, Januari 1997 • Eda Cufer • Over een boom, een varken en steenkool
Wanneer je de mijn weer verlaat, neem je een douche en trek je je eigen spullen weer aan...En telkens opnieuw heb je dat gevoel van desoriëntatie als je weer met de banaliteit op straat wordt geconfronteerd...Bijvoorbeeld het gevoel van lichamelijke opluchting bij het kijken naar een slang wanneer je je angst hebt overwonnen, of het louterende effect bij het kijken naar een zware rotsblok die je in een

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Maar dat hij een geschreven antwoord gaf, was nog veel verbazingwekkender...Weten wat je wil en waarom, maar dat is jouw eigen zaak...Die vraag kun je eigenlijk niet ontwijken, ook al besef je dat je haar enkel schematisch en benaderend kunt beantwoorden

Nr. 61, Januari 1997 • Lieven De Cauter • Schouwstukken van Nadine Tasseel
Als je de foto omkeert dan nog valt de vrouw...dit een ode aan haar eigen lichaam, op het tijdstip dat het nog kon...Ik geloof dat het een klein geheimpje is (ik verklap het met uitdrukkelijke toestemming - wat dacht je

Nr. 61, Januari 1997 • Klaas Tindemans • Shakespeare en het pelliculetaboe
Als je de desintegratie van gevoelens en verlangens wil tonen, door beelden te verbrokkelen en stijlcitaten te vermengen, dan moet je je niet bezighouden met dramaturgische futiliteiten: een L.A...Zo'n 'vergissing' maakt nog eens duidelijk dat Branagh niet in filmtaal geïnteresseerd is. Hij klampt zich vast aan toneeldecors, aan spiegels, boekenwanden, mistslierten...Maar het is voor mij wel duidelijk dat niemand Shakespeare nog zinvol kan verfilmen zonder zich aan hem te 'vergrijpen': het is zelfs een noodzakelijke voorwaarde geworden

Nr. 61, Januari 1997 • Carine Meulders • Kunst versus Terreur
Nixon kon de zoemende camera's tijdens zijn ambtstermijn nog lichtjes monkelend geruststellen met de absurde redenering dat vliegtuigkapingen in wezen een argument tegen de wetenschap vormen...Dat alles in de hoop dat de wetenschap de zaak wel weer onder controle zou krijgen met de hulp van metaal- en andere detectors...Voor de lokale bewoners kwam het onheil dat hen van voor de televisie wegrukte letterlijk uit de lucht gevallen

Nr. 61, Januari 1997 • Marleen Baeten • De kunst van het herinneren
kom je naar Eufemia, maar ook omdat je 's nachts, bij de vuren rondom de gehele markt zit op zakken of vaten, of languit ligt op stapels tapijten, en na ieder woord dat iemand zegt - als 'wolf', 'zuster...En je weet dat je op de lange reis die je voor de boeg hebt, om wakker te blijven bij het geschommel van de kameel of de jonk, één voor één al je herinneringen op zult roepen, en dat jouw wolf een...Je treedt binnen in de intimiteit van een ander denkvermogen dat zich laat kennen in lichaamstaal

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten • Een tweeling van Dimitri Leue
Ik zweer het, als je haar ogen zou zien, zou je mij geloven als ik beweer dat onze oceanen nog vol schatten liggen...Verliefdheid leidt niet vanzelfsprekend tot een intieme relatie, dat ondervind je als jongere...Maar dat een huwelijk geen garantie is voor een duurzame band ervaar je al als kind, in je eigen gezin of bij vriendjes

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
Dat brengt met zich mee dat je je niet alleen in die evoluties kan gooien, maar dat je je ook voortdurend moet afvragen hoe je intussen ook decretaal in orde blijft,' zegt Barbara Wyckmans...Marc Verstappen gaat nog een stapje verder en poneert dat een voorstelling op de eerste plaats boeiend moet zijn voor de ouders als je wilt dat ze ingang vindt bij de kinderen...Zeker als je moet vaststellen dat 'educatie' voor velen nog altijd een vies woord is dat gelijkstaat met 'lesmappen'. De grens tussen theatereducatie in de ruime zin van het woord en

Nr. 62, December 1997 • Peter de Jonge • De blijde intrede van Amanda Miller
Choreografe Amanda Miller heeft vanaf dit seizoen de leiding over het Ballett Freiburg, dat ze liet opgaan in haar eigen gezelschap Pretty Ugly Dance Company...choreografie Four for Nothing het gelegenheidsstuk dat de blijde intrede en de verbintenis die eraan ten grondslag ligt, bezegelt...Bij haar kijk je voorbij de sprongen, voorbij het draaien of het rennen