Archief Etcetera

933 document(en) met "ALS IK DIT" • Resultaten 741 tot 760 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Nys • Gevraagd: een professionele adviesraad met een heldere...
Ik ben geen tegenstander van grote gezelschappen, maar hun noodzaak als een dogma poneren getuigt van bewuste kortzichtigheid...Als dit niet gebeurt blijven de adviezen steken in de sfeer van favoritisme, subjectiviteit en real-politiek...kernpunt 6. 'meent de raad dat het niet mogelijk is om de adviezen te negeren als men bekommerd is om een theaterleven dat vitaal, eigentijds en noodzakelijk is'. Dit korte betoog moge volstaan om

Nr. 60, Juni 1997 • Jef Aerts • Het contaminerende spreken
de zaal in. Ik vraag me af of dit enkele jaren geleden zou kunnen: een zwarte laten spelen door een niet-zwarte en deze er precies zo laten uitzien als het beeld dat wij in onze westerse hoofden...dit model - ik zou het als anti-essentialistisch durven omschrijven - staat het aan-de-praat-raken voorop...Eén van de grootmeesters in dit perspectief - Gayatri Spivak -heb ik reeds aangehaald (cfr

Nr. 60, Juni 1997 • Griet Op de Beeck • De traagheid die twijfel toelaat
Want ik heb het zo nodig, dat dingen, mensen mij raken, zowel emotioneel als intellectueel...Als een boek mij fascineert of ontroert, heb ik het begrepen...Het geeft je als kijker het gevoel dat de manier waarop deze acteurs die tekst nu spelen de enig mogelijke is. Dat kan omdat precies dit soort zegging, dat durven openlaten de weg openlegt

Nr. 60, Juni 1997 • Clara Van den Broek • Pleidooi voor de tweede e
Als we de Belgische kunstenaars bekijken die geen beginners meer zijn en die dit voorjaar werden geprogrammeerd, zien we dat vier van hen, namelijk Pierre Droulers, Thierry Smits, Eric Raeves en Marc...een kort begeleidend tekstje wordt al dat mannelijk naakt als volgt gelegitimeerd: 'Het voorbije jaar is er iets vreemds gebeurd met de manier waarop we in dit land naar het menselijk lichaam kijken...deze erg aangrijpende voorstelling wordt een danser getoond die een krampachtig pletsende poging onderneemt om een ik-verhaal te vertellen, om zijn plaats als subject te vrijwaren

Nr. 60, Juni 1997 • Pascal Gielen • Choreografie van de tic
Ze zien het lichaam als voorwaarde en niet als belemmering voor de dans...Dat is mijn functie als dramaturg,' stelt Scholten, 'ik probeer in het lichaam te kruipen...Voor de uitspraken over Rosso baseerde ik mij op een try-out die ik op 12 april 1997 in Amsterdam kon meemaken

Nr. 60, Juni 1997 • Rudi Laermans • De denkbeeldige lichamen van Meg Stuart
Want in de periode tussen toen en thans hebben talrijke choreografen en, algemener, podiumkunstenaars de improvisatie leren gebruiken als werkinstrument, als een moment in het werkproces...Een belangrijke gedachte dreigt hier te blijven liggen: 'lichaamskunst' als allegorische praktijk, als een kunst die het lichaam desymboliseert en in één en dezelfde beweging ook op een zodanige wijze...Altijd wordt de kijker mee in het spel betrokken, via beelden die hem tegelijk geruststellen ('ja, dit ken ik van ergens') en verbazen ('maar wat zie ik dan toch!?'). 2. Ongemerkt heb ik Meg

Nr. 60, Juni 1997 • Katie Verstockt • Dans/tijd
Nergens heeft de kunst echter zo weinig vat op gekregen als op de tijd...Maar nooit is die intentie om met de tijd, als creatief gegeven, iets aan te vangen zo sterk aan de orde geweest als in de twintigste eeuw...Omdat dit gezelschap een broeinest was voor avant-garde

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
Nand Buyl: Door de situatie die in de kvs was ontstaan tijdens de oorlog, kon ik zonder opleiding meteen als professioneel acteur aan de slag...Als Vlaming voelde ik me meer aangetrokken tot het Angelsaksische, maar ik keek toch erg op naar de Franse komedies...Ik maak al jaren dezelfde leugen mee: theaterdirecteurs die zeggen dat ze alle dagen volle zalen hebben, maar als je vraagt hoeveel plaatsen ze hebben, dan zijn dat er tachtig of honderd

Nr. 60, Juni 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Een sculptuur van sneeuw
Maar als ik vandaag Heidegger lees, stemmen een aantal van zijn gedachten toch overeen met wat ik nog steeds voel...Twee lijnen zijn in mijn werk als schrijver steeds parallel blijven lopen; in mijn stukken is zeker een sociaal bewustzijn aanwezig; nochtans ben ik geen "sociaal mens"; ik heb wel een sociaal gevoel...Als ik vandaag schrijf, doe ik dat steeds in functie van het product dat we gaan maken; het gaat meer om een script dan om een tekst; de literaire kwaliteiten komen pas op de tweede plaats

Nr. 60, Juni 1997 • Luk Van den Dries • De Vere: theater zonder veel cinema
Ik stel mij dat voor als een siddering die doorheen het Deense slot trekt: tussen de gefronste wenkbrauwen van de politieke agenda is er eindelijk tijd voor vermaak...lectuur van mijn krant bij een uitspraak van museumdirecteur Rudi Fuchs: 'Ik ben geconditioneerd door de geschiedenis als het bij elkaar verzamelde geweten...Als ik maar het gevoel heb dat het toneel aanwezig is, hier en nu, met het publiek

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
Kan de live performance vandaag nog gezien worden als iets revolutionairs, als een kritische massa, als een weerstand tegen de oprukkende massamedia, als een messianistische mogelijkheid tot...De filosoof Stanley Cavell stelt: 'there is life out there'. Op dit vlak is er voor de live performance nog een rol weggelegd, namelijk als het terrein waarop nog genegotieerd kan worden over live...Dit euvel wordt niet opgelost door de veelstemmigheid, die in de meeste publicaties wordt gehanteerd als voorlopige oplossing in afwachting dat een nieuw gild van historici opstaat

Nr. 61, Januari 1997 • Jan Goossens • Moderne opera in Salzburg?
Dawn Upshaw als Mélisande, die haar roldebuut maakte, de jonge lyrische bariton Russell Braun als Pelléas en de stilaan legendarische Engelse bass Robert Lloyd als Arkel...Wozzeck als een operaversie van Sylvester Stallone, Marie als een vulgaire hoer die zich sowieso aan iedere man verkoopt: zulke figuren doen de rijkdom van Bergs partituur geen recht, zijn...Sellars Aan Peter Sellars' enscenering van Ligeti's Le Grand Macabre werkte ik zelf mee als regieassistent: over het eindresultaat kan ik me dus moeilijk uitspreken

Nr. 61, Januari 1997 • Roel Verniers • Postkaart uit een instelling
Het enige waar ik lange tijd na het zien van Cataract kon opkomen was het wonder van acteur Lukas Dijkema...Bijna als in een blijspel...Slikken, zwelgen, boeren... als het laatste blad dan eindelijk gekeerd is, zit je met een maag vol woorden die één na één tot ontploffing komen en waarvan de uitslaande dampen de stembanden verlammen

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
En dat terwijl De Soldaat-Facteur en Rachel, als ik het lees in het recent verschenen verzameld werk van Arne Sierens, zo dicht op het vel komt te zitten...Allemaal anders, allemaal volbloed theatrale teksten - al vind ik de libretti moeilijk blijven om in te geraken, maar ik hou er rekening mee dat dat alles met mijn gebrek aan kennis van en voeling met...De voormiddag begint Ik moet nog alles strijken Zijn broek zijn hemd mijn kleed mijn geest Mijn strijkijzer blijft plakken Aan de zwartste gedachten als ik mijn

Nr. 61, Januari 1997 • Marianne Van Kerkhoven • De drager van het verhaal
Szondi beschrijft de verdere geschiedenis van de theaterliteratuur tot 1950 als een reeks van reddingspogingen om dit voor het drama zo fundamentele antagonisme op te lossen...ik vind hem wat sloom, wat traag, er zit geen energie in. Maar goed, het is al een begin; als ik straks een paar miljoen kilometer hier vandaan ben, nergens meer, dan zal het al beter gaan...elk geval, ik probeer het; ik heb niets te verliezen

Nr. 61, Januari 1997 • Eda Cufer • Over een boom, een varken en steenkool
Net als in de studio van enknap ben ik in beide gevallen een stille toeschouwer van intensieve fysieke actie, de fysiek veeleisende, gevaarlijke en heel gerichte betrokkenheid van een massa menselijke...Net als bij het eerste verhaal hing er rond het herbeleven van dit verhaal iets dat het oversteeg, een onuitwisbare indruk, een vaag besef, een vraag...Zelf omschrijft hij zijn opzet als volgt: 'Ik ontbloot de schoonheid en de kracht van bewegingen die mij gedurende mijn leven hebben vergezeld, maar die ik nooit heb opgemerkt

Nr. 61, Januari 1997 • Klazien Brummel • Balanchine en de essentie van het ballet
Klazien Brummel beschrijft Balanchines oeuvre: historisch ijkpunt van het klassieke ballet 'Eens heb ik gezegd dat ik aard en mate van de liefde voor de dans bij mijn medemensen kan afmeten...Indertijd had Balanchines werk al veel stof doen opwaaien - in kritieken omschreven sommigen het als kil, afstandelijk, en als edelgymnastiek, maar anderen kraaiden juist victorie over de toekomst van...van beiden had zich zo onvoorwaardelijk en expliciet gemanifesteerd als dé voortzetters van de Frans-Russische klassieke traditie als Balanchine

Nr. 61, Januari 1997 • Eric De Kuyper • Rendez-vous manqués met Hans van Manen
Inderdaad, het was als met de hele film: als ik het wilde, zou ik wel een middel vinden om het te kunnen...Ik had namelijk gedacht dat hij als choreograaf met een jarenlange ervaring in de omgang met lichamen mij op dit punt raad zou kunnen geven...Ik ben geen astronoom maar als ik naar het werk van Balanchine kijk, krijg ik (terecht of ten onrechte, dat doet er niet toe) de indruk dat ik iets snap van iets wat me verder totaal onverschillig

Nr. 61, Januari 1997 • Bart Verschaffel • De zaal die niet gedoofd kan worden
Men stapt op het plein als op een toneel, als op een plaats waar de banale dingen, de domme last en moeite van het leven niet bestaan, waar de mens zijn bestaan waard is en niets meer hoeft te doen...plaatsen langs de kant of keken door de ramen (die later de loges werden). Vandenhoves theater is geen burgerlijke schouwburg en is duidelijk niet gedacht als een salon of als een interieur...Het gebeurt dat iets van vroeger het heden onverwacht binnenstapt, niet als een herinnering die uit het geheugen komt als uit de verte, maar direct en vanzelfsprekend alsof het nooit is weggeweest

Nr. 61, Januari 1997 • Lieven De Cauter • Schouwstukken van Nadine Tasseel
Maar, nu ik toegestemd heb om er toch maar een korte inleiding bij te schrijven, moet ik toegeven dat ik niet zo onmiddellijk kan zeggen wat ze zeggen, wat ze vertellen, waarover ze nu precies gaan...Zijn het wel naaktfoto's? Ik ben op dit moment daar niet eens meer zeker van...Ik geloof dat het een klein geheimpje is (ik verklap het met uitdrukkelijke toestemming - wat dacht je