Archief Etcetera

697 document(en) met "JE DOET HET" • Resultaten 541 tot 560 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 70, December 1999 • Rudi Laermans • Kleine verschillen, grote gevolgen
Het nog altijd lopende debat over kunst-en-economie doet dan ook meer dan eens bijzonder puntloos aan, zeker als het gaat over de verhouding tussen dé kunst en dé economie binnen dé maatschappij...de trottoir-, café- of foyercommunicaties doet het trouwens vaker wel dan niet dienst als een louter wachtwoord, een lege betekenaar, een weinigzeggende metafoor...Toch gebeurt het, in toenemende mate zelfs, en dat ondanks het feit dat in de meeste segmenten van het kunstsysteem het werken met overheidssubsidies het volstrekt onmogelijk maakt om prijzen tot een

Nr. 71, Maart 2000 • André Lepecki • Wakker worden!
geen grap is. Het stuk begint met een van de performers, Frédéric Seguette, die het publiek aankondigt: 'Je suis Jérôme Bel'. Na enkele seconden wandelt deze Jérôme Bel van het podium, en de persoon aan...Het is niet toevallig dat, als Hamlet/Carallo de scène verlaat na zo efficiënt het zijn van zijn aanwezigheid te hebben afgeschraapt, dat dan de dans haar intrede doet, in de persoon van Claire Haine...Het is eerder een symptoom van het verlangen, het lichaam van de ander te zien als een spiegel en als een scherm voor het eigen kijkende/dansende lichaam

Nr. 71, Maart 2000 • Jeanne Brabants • Klassiek ballet en hedendaagse dans: twee keffende...
zijn lichaam kan je aflezen dat hij goed getraind is. Volgens velen is zulks broodnodig om het beroep uit te oefenen en voor anderen weer niet...intelligentsia van ons land, zij die het morgen voor het zeggen hebben, krijgen een vertekend beeld...Het wegvallen van het ballet van De Munt, het Ballet de Wallonie en de operagroep in Vlaanderen bracht het aantal professionele, klassiek geschoolde dansers in ons land van 247 naar 50

Nr. 71, Maart 2000 • Loek Zonneveld • Wiseguys & Mariken
Geen seconde verslapt de aandacht van dit viertal, ze staan op scherp, het schakelen van het ene personage in het andere, van de ene stemming naar de volgende golf overrompelende gebeurtenissen - het...als ontlading) werd daardoor bijna een anticlimax: wij kunnen het ook niet helpen, klappen is nu eenmaal de code, maar het liefst zou je momenten uit hun (letterlijk) verschrikkelijk mooie verhaal nog...Claus nog bewerkt tot het schandaalstuk Masscheroen) is een zeer moralistische verwerking van het Faust-thema: mens verkoopt ziel aan duivel en wordt op het nippertje gered, het goede overwint het kwade

Nr. 71, Maart 2000 • Pieter T'Jonck • Spelen met gebouwen
Zodra het doek viel, opende zich plots, naast de publieksruimte, een tweede gigantische ruimte waarin je het personeel van het kasteel aan het werk zag...Tussendoor was je op je tocht door het gebouw bijvoorbeeld ook nog getuige van een zwaardgevecht en moest je even later over het lijk van de verliezer heen stappen...Conceptueel kan je deze daad bijvoorbeeld duiden als het openen van het theater voor de invloeden van buitenaf, als het opheffen van de scheiding tussen het echte leven en het theater, begrepen als

Nr. 71, Maart 2000 • Eric De Kuyper • 'Ik heb geen bijzonder goed geheugen'
Maar je kan je ook bescheiden terugtrekken en het nieuwe belichaamde personage aanvaarden...Met het risico - maar een vruchtbaar risico - dat je een totaal ander personage krijgt dan het personage dat je je op papier had ingebeeld...Wel ja, je kunt het evoceren; het lichamelijke kan door woorden en zinnen worden opgeroepen

Nr. 71, Maart 2000 • Jan Goossens • De stadstheaters als cultuurhuizen
Bovendien moeten we wel proberen een kat een kat te blijven noemen: Vlaamse gesprekspartners van het 'establishment' verwijten dat ze je enkel willen 'recupereren' en dan zelf - toegegeven, zeer...boeiende - samenwerkingen aangaan met buitenlandse mastodonthuizen en -gezelschappen als het Ballett Frankfurt, het Schauspielhaus Hamburg en de Berlijnse Schaubühne, zoals de Needcompany nu volop doet, zou met...Dan kan je niet anders dan tot de conclusie komen dat je je niet mag beperken tot je eigen gezelschap en eigentijds repertoiretheater, hoewel dat uiteraard centrale elementen van onze werking blijven

Nr. 71, Maart 2000 • Roel Verniers, Rudi Laermans • Allemaal Indiaan: verhevigde realiteit of emo-terreur?
Naar toneel kijk je het meest met de ogen en het verstand...Denk aan de muziek, hoe die tactisch ondersteunt en tussenbeide komt op cruciale momenten en je weet alweer wat je op het puntje van je stoel dwingt...Iets anders is het als kunst je even op het verkeerde been zet, door je schuins naar de dingen te laten kijken plots een ander facet van de werkelijkheid laat zien

Nr. 71, Maart 2000 • Frank Vande Veire • Wat willen wij?
Het is altijd vernederend als het lijkt alsof een ander van je weet wat jij wil en het je nog kan geven ook...Vluchtend voor de onzekerheid over wat het zelf wil, geeft het publiek zich maar al te graag over in de handen van een ander die weet wat het wil en het ook opdient...beu, plots een knieval doet voor de 'volksziel', voor het gesundes Volksempfinden

Nr. 72, Juni 2000 • Rudi Laermans • Succes als trauma?
Het doet evenwel niet meteen recht aan de feitelijke geschiedenis van de kunstencentra...Ook in de woorden van de programmatoren of kunstenaars hoor je meer dan eens de wil weerklinken om het in de nabije toekomst anders aan te pakken...nog: hoe zie je geloofwaardig vooruit als je stuc-gewijs een kaai-man bent geworden die, ramp oh ramp, wordt om-singel-d door Monty pythons wier beruchte wurggreep je dreigt te doen vergeten dat je op

Nr. 72, Juni 2000 • Marleen Baeten • De spannende concentratie van meerstemmigheid
Het autonoom en gelijktijdig inzetten van diverse disciplines of muziekgenres tref je nog het meest aan onder de noemer 'muziektheater'. Zo werden de voorbije maanden Mignon (Walpurgis) en de suite...Anderzijds doet elke vrouw haar ding met zulk een gemak dat het allemaal heel gewoon overkomt...31) Hoewel ik het toen had over het tekort aan traditie in het ensceneren van hedendaagse, ondramatische teksten, gaat mijn stelling ook op voor Mignon en het huis der verborgen muziekjes

Nr. 72, Juni 2000 • Loek Zonneveld • Kasimir en Karoline
Nemen we als voorbeeld het begin van scène 17: 'Kasimir: Ik heb je daarstraks gevraagd wat je ermee bedoelde dat wij tweeën eventueel niet meer bij elkaar passen...maar dan kom je terug met geknakte vleugels en het leven gaat verder alsof je er nooit bij bent geweest...' Ik vrees dat Guy Cassiers dit diamantje van toneelminimalisme in zijn kern niet heeft...Op het moment dat Horváth ons laat zien hoe in het lege lunapark de kleinburgerij zich vergaapt aan de mismaaktheden van anderen, draait bij Guy Cassiers het toneel 180 graden en kijken wij tegen de

Nr. 72, Juni 2000 • Luk Van den Dries • Vaudeville
Je kan het hoogstens oneens zijn over de kwaliteit van het middenveld of het belang van deze of gene nieuwkomer, maar dat levert nooit voorpaginanieuws...Want dan krijg je straks aparte geledingen voor politiek theater dat ook op kwaliteit kan bogen en binnen het decreet wordt gesubsidieerd en activerend toneel dat ongeveer hetzelfde doet, maar andere...Dan krijg je in no time het Nederlandse dijkenmodel: een potje allochtoon theater, mimetoneel, experimenteel toneel, etc

Nr. 72, Juni 2000 • Marianne Van Kerkhoven • Van archipels en satellieten
het 'oude gezelschap' zoals dat kort na WOII nog bestond had je aparte acteurs voor de grote (1ste plans-) en de kleinere (2de en 3de plans-) rollen, voor elk 'emplooi' had men het aangepast personeel...De danscommissie doet wel een aanbeveling tot het in het leven roepen van de functie van 'gesubsidieerd choreograaf', wat een belangrijke stap in de goede richting zou kunnen zijn...De relatie tussen kunstenaars en overheid zal altijd een relatie zijn die op spanningen is gebaseerd: waar het artistieke en het economische elkaar raken, kan je sowieso vuurwerk verwachten

Nr. 72, Juni 2000 • Katrien Darras, Rudi Laermans • 'Voortdurend denken: ik wil stoppen, het is...
Het heeft een betekenis, maar je doet het omdat de gebouwen lelijk zijn...Je komt de scène op, je zegt de tekst en je moet elke keer opnieuw het gevoelen hebben dat het de allerlaatste keer is. Dat geldt ook voor een goede kunstenaar...Misschien is dat wel het enige zinnige traject: voortdurend denken 'ik wil stoppen, het is de allerlaatste keer'. Het gevaar is immers dat je verliefd wordt op je eigen werk

Nr. 72, Juni 2000 • Katrien Darras • 'Eigenlijk maken we volkstoneel'
En dat is wat je nodig hebt in het begin: je moet een duw krijgen die je het gevoel geeft dat je iets kunt, en dan vergeet je alles wat op het theater al voor jou gedaan is. Wat Matthias ons toen...De Schrijver: Het lijkt alsof het vanzelf gaat, omdat je alles nu op een afstand kunt bekijken en relativeren, maar ik kan je zeggen dat het nog iedere dag crisis en conflict is. En je denkt dat je...Je wil je verhaal vertellen, zo simpel maar ook zo ingewikkeld als je het doet

Nr. 72, Juni 2000 • Peter Anthonissen • 'Als je jong bent, is het witteridderschap...
Als je niet alleen de auteur de financiële mogelijkheden kunt geven, maar hem ook kunt omringen met het best mogelijke artistieke team, kan je het eindproduct op een andere wijze gaan voorstellen...Als wat je doet enkel een invulling is van je persoonlijke dada, heb ik daar heel veel vragen bij...Af en toe zie je iemand iets schitterends doen, maar het volgende moment is het alweer verdwenen

Nr. 72, Juni 2000 • Peter Anthonissen, Dries Moreels • Een wiel met haakjes
Iemand anders doet het voor je...Wel, misschien moet je nu een wiel uitvinden waar haakjes aan zitten (lacht). Als de dingen minder vlug gaan, heb je de mogelijkheid afstand te nemen en je af te vragen of het wel goed is wat we doen...Het gaat niet om vals of niet vals, maar om het plezier dat je hebt bij het zingen

Nr. 72, Juni 2000 • Johan Wambacq • Wanhoop en weerzin, liefde en lust
De vele scènes coupeert hij met het neerlaten van het brandscherm, een mechanisch ballet dat eindigt in het sissen en stampen van de motor die het massieve scherm op enkele centimeters boven het...Op een bepaald moment zit je als beeldend kunstenaar met het probleem: hoe krijg ik het nog gezegd...Op 28 oktober 1986 doet de Existentiële Prins zijn blijde inkomst in het theater in het Amsterdamse centrum De Meervaart

Nr. 72, Juni 2000 • Marianne Van Kerkhoven, Marleen Baeten • Een artiest moet in zijn parcours bochten...
Vandaag is wat telt de manier waarop je met geld omgaat: hoe je het verdeelt, hoe je ermee naar de kunstenaar gaat en wat je daarmee genereert voor het publiek...Het is een vrijheid om bijvoorbeeld je manier van presenteren deel te laten uitmaken van het werk zelf en je niet de facto afhankelijk te maken van een derde, namelijk de afnemer van het product...Je doet dat drie jaar en dan stopt het