Archief Etcetera

814 document(en) met "Ik-figuur Staat" • Resultaten 521 tot 540 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 52, Januari 1995 • Jürgen Pieters • Voor een kritiek van onbegrip en ironie
Voor een deel ga ik mee in Laermans' overtuiging dat de kritiek staat en valt met de criticus: hoe mooi en vindingrijk de metaforen ook zijn die worden rondgestrooid ter verduidelijking van de taak...Ik zeg maar iets: een blad dat plaats biedt aan teksten waarvan de lengte wordt bepaald door de gedachtengang die erin wordt ontwikkeld en niet door een vooraf vastgelegde lay-out; een blad waarvan de...Eerder dan voor een terugschroeven van de ironie wil ik pleiten voor een opdrijven ervan

Nr. 52, Januari 1995 • Bart Stouten • Op de wankele brug van woord naar...
De gedachte aan slagen of falen zou Beckett volkomen vreemd zijn, lees ik opeens...Het lijkt me een distorsie zoals je er wel meer ontmoet in annotaties van bevriende, niet geheel van dweperij gespeende 'lotgenoten'. Ik vraag me dan af welk goed doel zo'n getuigenis dient in een...Achter het 'Ik zal verder gaan' plaatst Beckett wellicht daarom een definitief punt

Nr. 52, Januari 1995 • George Brugmans, Klazien Brummel • 59-95: is de cirkel rond?
ervan, alsmede de latere verspreiding, juist omdat de relatie met de scheppende kunstenaar centraal staat - vond in vele variaties navolging tot het bijna een standaard manier van werken werd in de...Haar antwoord was, dat zij alleen door haar lichaam te verminken in staat was er voeling mee te houden...Klazien Brummel Deze tekst werd geschreven als inleiding voor de catalogus van het Festival International de Nouvelle Danse in Montréal (Canada), dat dit jaar in het teken staat van Nederland

Nr. 52, Januari 1995 • Hugo Durieux • De gestoorde relatie tussen klank en beeld
Ik zie waarlijk geen verschil...beide gevallen merk ik, als toeschouwer, dat het werk mij meer zegt als ik me concentreer op de muziek/het geluid en daarbij de beelden verdring die de makers nu juist als zo'n belangrijke en...Tijdens het gesprek later met Dick Raaijmakers aarzelde ik even om de vergelijking met Stockhausen te maken, maar hij begreep meteen wat ik bedoelde, en vond het verband ook nogal logisch, geloof ik

Nr. 52, Januari 1995 • Johan Thielemans • Het begrijpen als de dood van plezier...
En omdat je met dit schouwspel vele kanten uitkan, lijkt het me volstrekt legitiem dat ik beschrijf hoe ik de voorstelling beleefd heb, en langs welke weg het mij plezier heeft bezorgd...Tegenover de subjectiviteit van de maker staat de subjectiviteit van de toeschouwer...Sterker nog, hoe meer ik achteraf over de achtergrond verneem (en die staat uitgebreid in het programmaboek verteld), hoe meer ik bewust niet wil weten, want dat weten vergroot mijn plezier op geen

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
Ik schreef, ik speelde, ik had publiek nodig...deze die ik durf erkennen EN deze die ik onderdruk...Ik voel me auteur en acteur van theaterteksten: als ik iets schrijf, dan lees ik het hardop en is het glashelder

Nr. 52, Januari 1995 • Marleen Baeten • Carte blanche? - Carte blanche
Ik kon wel genieten van wat ik zag en hoorde, maar op het niveau van de interpretatie was er een kortsluiting...Ik verliet de voorstelling met heel veel vragen, wat ik doorgaans prettig vind...Na een tijdje zie ik dan wel verbanden of kijk ik weer met andere ogen naar een voorstelling of naar een aspect van het leven

Nr. 52, Januari 1995 • Luk Van den Dries, Wouter Hessels • De toeschouwer een geweten getrapt
Ik denk aan Stans Het is nieuwe maan en het wordt aanzienlijk frisser...Na het Vlaams-Nederlands Theaterfestival in Gent, waar ik onder de indruk was van het prachtig verschrikkelijke, of moet ik schrijven verschrikkelijk prachtige toneelspel in Who's afraid of Virginia...Woolf en Rijkemanshuis, dacht ik terug aan de intrigerende, onheilspellende Faust

Nr. 52, Januari 1995 • Willy Thomas • Jusqu'ici tout va bien
Ik kan geen maskers verdragen behalve die van bvb...Wat kan ik doen...Kan ik niet nog, of liever wil ik dan nog, nog altijd, nog langer, nog eventjes, nog een heel klein beetje langer op mijn gat blijven zitten met dat hopeloze gevoel dat al ons beter en beter wordend

Nr. 53, December 1995 • Dominiek Van Besien • Dans in het kwadraat
Af en toe, als ik aan iets aan het werken ben en ik plots languit door de kamer vlieg, moet ik zeggen: "Oh nee...Ik denk niet dat ik nog een eigen bot over heb...Uchizono merkt op: "Marga en ik wilden dansers en choreografen rust geven op die vlakken waar ze zich normaal zorgen om moeten maken (...) We noemden het Bread to the Bone omdat we het minimaal wilden

Nr. 53, December 1995 • Peter De Jonge • Een zacht memento van alle verdrukten
Niet alleen is hij klein - 1m 54 -, bovendien kunnen we constateren - hij staat met zijn rug naar het publiek - dat hij een bochel heeft...Hij zegt: 'Ik ben een buitenstaander...Schmidts lot staat voor het lot van alle slachtoffers en uitgeslotenen: 'Dat herinnert aan vandaag, aan de vluchtelingen die ook in kampen terechtkomen...De vreemdelingenhaat en alle mensen die net

Nr. 53, December 1995 • Marianne Buyck • Verschillende trajecten
Ik neem aan dat ze, net als het publiek trouwens, vertrouwd waren met eikaars werk...Het grote verschil met de andere voorstellingen lag, meen ik, in de ongewone concentratie op het podium, en de daardoor grotere aandacht van het publiek, dat nauwgezet en nieuwsgierig de handelingen...Bij het begin van de voorstelling staat hij achteraan op de scène en lijkt armzwaaiend en schijnbaar ter plaatse trappelend de maat van de voorstelling aan te geven

Nr. 53, December 1995 • Robert Steijn • Bezinning bij de status quo
Net als bij Meg Stuart, die waarschijnlijk ook veel vanuit improvisatie werkt, vond ik het jammer dat zo wanhopig geprobeerd was om met uit improvisatie ontstaan materiaal een voorstelling te maken...Prachtige improvisatie Hoe blij was ik dus met die twee improvisatievoorstellingen waarbij de dans gewoonweg mocht bestaan op het moment dat hij ontstond, zonder enige bijbedoeling...Ik had het geluk dat ik alle vier de sessies kon bijwonen

Nr. 53, December 1995 • Tuur Devens • Monumentenzorg of theaterdecreet?
Ook in de produkties van het mspt die ik zag, is het acteerwerk het zwakke broertje...Ik ben benieuwd...Voor volgend seizoen staat er een permanente installatie op stapel in het Provinciaal Natuur Centrum in het Domein van Bokrijk

Nr. 53, December 1995 • Theo Van Rompay, Stef Ampe • Drie jaar podiumkunstendecreet
Persoonlijk vind ik dat de Vlaamse Gemeenschap te weinig aan spreidingsbeleid doet...Ik zou misschien zeggen: één Raad voor de Podiumkunsten...Staf Pelckmans: Het laatste vrees ik

Nr. 53, December 1995 • Bruno Koninckx • De ontwerper als wetenschapper
Ik heb het vak geleerd door het te doen, ik geloof ook dat het de enige manier is om het te leren, je moet het op de scène leren...Ik denk dat een kunstenaar in mijn domein heel dicht bij een wetenschapper staat: de volharding, je vastbijten in een probleem, het zoeken naar oplossingen, het aftasten van alle mogelijke richtingen...Ik ken mensen die veel meer fantasie hebben dan ik, maar die die fantasie niet uitdrukken

Nr. 53, December 1995 • Inge Arteel • Wie heeft Ödön von Horväth gezien?
Vandaar ook Horváths nuchtere opvattingen over het later zo explosieve begrip 'Heimat': 'Ik heb geen Heimat en lijd daar natuurlijk ook niet onder, ik ben zelfs blij met deze afwezigheid van Heimat...Maar natuurlijk ken ik landschappen, steden en kamers waar ik me thuis voel (...).' Uit onvrede met wat hij tijdens zijn studententijd in München produceerde, vernietigde Horváth de meeste teksten uit...Maar de echte Horváth heb ik nog niet gezien

Nr. 53, December 1995 • Kurt Vanhoutte • De taal van de schouwburgen
Zelfs al zouden ze hun deuren opengooien, dan nog staat het jong talent niet te drummen om te worden opgenomen in een ensemble dat als verstikkend wordt ervaren...Dus zijn de personages in de scène waar ze bij Schwab aan het drinken slaan in het ntg al beschonken nog vóór de fles goed en wel op tafel staat...Wie - zoals ik - het vroegere, ophefmakende theaterwerk van deze regisseur slechts kent van horen zeggen vraagt zich vandaag al eens af waar die spirit gebleven is. Maar het vuur was pas echt

Nr. 53, December 1995 • Geert van Istendael • Doordringen tot het tragische
Ik wil de antieke Griekse voorbeelden volgen, vooral Aeschylus; ook Shakespeare wil ik volgen...Ik heb zeker de psychoanalyticus niet willen belichten en betichten en ik heb al helemaal geen apologie van Freud willen schrijven...Ik wil zeker niet terug naar het communisme, ik ben nooit communist geweest, maar de klasse die nu aan de macht is, is niet in staat te denken aan zoiets als de mensheid

Nr. 54, Februari 1996 • Heiner Müller • Manifest
Staat een man 's morgens op, gaat de badkamer in, kijkt in de spiegel en zegt: 'Ken ik niet, was ik niet...Ik voel me soms als een olifant in een porseleinwinkel wanneer ik hoor over de problemen van andere mannen met vrouwen, omdat ik - misschien bij gebrek aan sensibiliteit - daar niet ontvankelijk voor...Ik deel u mee dat wij de opdracht terug moeten geven, die de Conventie ons via u gegeven heeft, omdat wij niet in staat zijn geweest de opdracht te voltooien