Archief Etcetera

729 document(en) met "Ik-figuur Laat" • Resultaten 461 tot 480 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
fonteintje" / Konden jullie toch nog om me lachen / Jullie haatten me / Ik ook / Ik haatte mezelf / Ik schold jullie uit / Sloeg / En pakte een borrel / Toch maar liever een borrel meer / Dan iemand dood slaan...Dat werden dus veel borrels / Dat werd een fonteintje / Dat werd een roes / Dat waren de gelukkigste momenten van mijn leven / Daar was ik uniek tussen 5 miljard anderen / Daar was ik vrij / Daar vond ik...rita Nee Zelfs het woord kut Vind ik meer verbitterd Dan vies Vrouw vind ik een mooi woord Maar man vind ik mooier Ken jij verlegen woorden

Nr. 51, Augustus 1995 • Marleen Baeten • Accidents de parcours
Hoe graag ik het zou willen, hoezeer ik de vraag ook terecht vind, maar met centen kan ik niemand verleiden...Ik kom al snel tot andere gedachten wanneer ik hoor dat de renners unaniem besloten hebben om de zware bergrit van 237 km onder een brandende zon aan wandeltempo uit te rijden...Verder geloof ik niet dat je een dergelijk gebeuren kan ensceneren', laat staan elke dag 'opvoeren'. Trouwens, gesteld dat het zou werken, wat zou zulk een 'vertoning' de toeschouwer meer te bieden

Nr. 51, Augustus 1995 • Een festival van persoonlijkheden
Laat ik het zo zeggen: ik hóóp dat het verband bestaat...Ik laat me op een avond overtuigen door een voorstelling, en plots zie ik maanden later een produktie, die artistiek, inhoudelijk, esthetisch dezelfde ambities heeft, maar die mij veel meer overtuigt...Zo in de trant van: als jij voor A stemt, stem ik voor B? Johan Thielemans: Ik heb nooit telefoontjes in die richting gehad, nee

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Ritsema • Het overkomt ons niet
Waarom ik niet beter theater maak dan ik doe, en niet waarom anderen dat ook nalaten te doen...Terwijl er redenen genoeg zijn, ik bedoel: ik heb woede genoeg om beter theater te maken...Misschien moet ik eens met Toneelgroep Amsterdam praten, die nu dat nieuwe theater mogen bouwen, wat een moderne zwarte doos dreigt te worden, zo'n ouderwets modern theater waarin natuurlijk niet alle

Nr. 51, Augustus 1995 • Tom Blokdijk, Pol Eggermont • Achterover zitten en publiek zijn
Zie je zo'n dik boek, denk je: laat maar, daar hoef ik niet eens aan te beginnen...Als ik denk: ik snap niet wat ze me proberen te vertellen, ga ik op zoek...Ik ben er mee bezig hoe ik zo goed mogelijk te pakken krijg waar dat god-verdomde stuk over gaat, waarom dat voor mij belangrijk is, hoe ik dat aan het publiek vertel, en hoe ik dat op de acteurs

Nr. 52, Januari 1995 • Jürgen Pieters • Voor een kritiek van onbegrip en ironie
Voor een deel ga ik mee in Laermans' overtuiging dat de kritiek staat en valt met de criticus: hoe mooi en vindingrijk de metaforen ook zijn die worden rondgestrooid ter verduidelijking van de taak...drie of vier mensen iets laat schrijven over eenzelfde voorstelling; een blad dat zijn medewerkers sowieso de keuze laat te schrijven waarover zij willen (niemand twijfelt er nog aan dat sommige...niemand anders heeft gezien - daar volg ik Laermans - maar anderzijds moet hij ook kunnen tonen dat er zoveel is wat ook voor hem niet meteen duidelijk is en dat het dat misschien wel nooit zal zijn

Nr. 52, Januari 1995 • George Brugmans, Klazien Brummel • 59-95: is de cirkel rond?
De start van deze gezelschappen, alle produkten van strijd, laat tot in het heden zijn sporen na...laat staan om internationale toernees te stimuleren...Veel van hen, veilig gevangen in het Nederlandse web van voorzieningen, hadden er niet eens weet van dat de boot uitgevaren was en toen zij erachter kwamen, was het uiteraard te laat

Nr. 52, Januari 1995 • Hugo Durieux • De gestoorde relatie tussen klank en beeld
De muziek, die zo fascinerend was als ik mijn ogen sloot en ze in mijn hoofd aan het werk liet, werd plots als de soundtrack bij een televisiedocumentaire over de ruimtereis van Apollo 39 of zo...beide gevallen merk ik, als toeschouwer, dat het werk mij meer zegt als ik me concentreer op de muziek/het geluid en daarbij de beelden verdring die de makers nu juist als zo'n belangrijke en...Tijdens het gesprek later met Dick Raaijmakers aarzelde ik even om de vergelijking met Stockhausen te maken, maar hij begreep meteen wat ik bedoelde, en vond het verband ook nogal logisch, geloof ik

Nr. 52, Januari 1995 • Johan Thielemans • Het begrijpen als de dood van plezier...
En omdat je met dit schouwspel vele kanten uitkan, lijkt het me volstrekt legitiem dat ik beschrijf hoe ik de voorstelling beleefd heb, en langs welke weg het mij plezier heeft bezorgd...Sterker nog, hoe meer ik achteraf over de achtergrond verneem (en die staat uitgebreid in het programmaboek verteld), hoe meer ik bewust niet wil weten, want dat weten vergroot mijn plezier op geen...Ze laat zich in de meest letterlijke zin manipuleren

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
Ik schreef, ik speelde, ik had publiek nodig...deze die ik durf erkennen EN deze die ik onderdruk...Ik voel me auteur en acteur van theaterteksten: als ik iets schrijf, dan lees ik het hardop en is het glashelder

Nr. 52, Januari 1995 • Luk Van den Dries, Wouter Hessels • De toeschouwer een geweten getrapt
Maar laat ik een tegenvoorbeeld noemen uit het afgelopen seizoen: De Troje-Trilogie (Koos Terpstra, Theater van het Oosten). Ook daar oorlog en geweld, maar dan vanuit de afstand tot het materiaal...Ik zie daar een vrouw als individu, een vrouw die tegen het mechanisme van de oorlog in, tracht zichzelf te blijven...Na het Vlaams-Nederlands Theaterfestival in Gent, waar ik onder de indruk was van het prachtig verschrikkelijke, of moet ik schrijven verschrikkelijk prachtige toneelspel in Who's afraid of Virginia

Nr. 52, Januari 1995 • Willy Thomas • Jusqu'ici tout va bien
Ik zou graag het moment nog meemaken waarop al die onbeweeglijke, loodzware tevredenheid geconfronteerd wordt met de beweging van alles wat ontevreden is. Meer en meer wordt ontevredenheid een...De gemeenschappelijkheid ligt in de uitgangspunten en al de rest zijn werelden van verschil, schatten van verschil zou ik moeten zeggen; olie voor vastgeroeste denkpatroontjes...Kan ik niet nog, of liever wil ik dan nog, nog altijd, nog langer, nog eventjes, nog een heel klein beetje langer op mijn gat blijven zitten met dat hopeloze gevoel dat al ons beter en beter wordend

Nr. 53, December 1995 • Dominiek Van Besien • Dans in het kwadraat
Af en toe, als ik aan iets aan het werken ben en ik plots languit door de kamer vlieg, moet ik zeggen: "Oh nee...Ik denk niet dat ik nog een eigen bot over heb...Bone was een kans voor dansers om te jammen zonder de druk van een budget, een complexe produktie en persartikels (...). Na haar avond vertelde Bebe Miller me: "Ik was vergeten hoeveel plezier je hebt als

Nr. 53, December 1995 • Marianne Buyck • Verschillende trajecten
Ik neem aan dat ze, net als het publiek trouwens, vertrouwd waren met eikaars werk...Het grote verschil met de andere voorstellingen lag, meen ik, in de ongewone concentratie op het podium, en de daardoor grotere aandacht van het publiek, dat nauwgezet en nieuwsgierig de handelingen...Bij het begin van de film laat hij een oudere acteur zeggen: 'Wij hebben de tweede wereldoorlog gezien

Nr. 53, December 1995 • Robert Steijn • Bezinning bij de status quo
Haar energieke bewegingsidioom komt voort uit de vele twists die zij de ruggegraat in het lichaam laat maken...Ik had het geluk dat ik alle vier de sessies kon bijwonen...Improvisatie laat dans zien als een spel van mogelijkheden, die niet van te voren te bedenken zijn

Nr. 53, December 1995 • Tuur Devens • Monumentenzorg of theaterdecreet?
Er bestaat de Vereniging van het Vlaams Poppenspel dat de figurentheaterkrant uitgeeft en het tweejaarlijkse Koninklijk Landjuweel voor Poppenspel laat plaatsvinden...Die geforceerde en dramaturgisch zwakke bewerking rond het thema 'ik mag bang zijn' is geregisseerd door de nieuwe directeur met veel afwisseling in de gebruikte manipulatietechnieken, van...Ook in de produkties van het mspt die ik zag, is het acteerwerk het zwakke broertje

Nr. 53, December 1995 • Theo Van Rompay, Stef Ampe • Drie jaar podiumkunstendecreet
Staf Pelckmans: Die gedachte leeft nog, maar er bestaan veel verschillende meningen over, waarin ik nog geen consensus ontwaar...Op zo'n moment denk ik dat de raad realistisch wordt en zal zeggen: laat het ons maar bij de stadstheaters houden...Om bij wijze van spreken te laten zeggen: 'Ik ben met de mensen van het muziektheater gaan spreken en eigenlijk is de nood daar toch wel groot, dus laat ons 3 miljoen van Wim Vandekeybus overhevelen

Nr. 53, December 1995 • Marleen Baeten • Purcell als een tango
Niet een jongen die zijn boekentas laat vallen zodat alles eruit rolt, maar een zenuwachtige student...Ik flirt eerder met betekenissen dan dat ik ze probeer op te dringen', zegt Alain Platei (Etcetera, 46, okt.94). Indien er al een statement moet gezocht worden, dan wel op de eerste plaats...Dick Van der Harst haalt Purcell weg uit de intimiteit van de burgerlijke huiskamer en laat er de chaos en overlevingsdrift van diezelfde straat in doorklinken

Nr. 53, December 1995 • Inge Arteel • Wie heeft Ödön von Horväth gezien?
de Eerste Wereldoorlog] de baard in de keel kreeg, kent het oude Oostenrijk-Hongarije enkel van horen zeggen (...). Ik laat geen tranen om de oude monarchie...Vandaar ook Horváths nuchtere opvattingen over het later zo explosieve begrip 'Heimat': 'Ik heb geen Heimat en lijd daar natuurlijk ook niet onder, ik ben zelfs blij met deze afwezigheid van Heimat...Maar natuurlijk ken ik landschappen, steden en kamers waar ik me thuis voel (...).' Uit onvrede met wat hij tijdens zijn studententijd in München produceerde, vernietigde Horváth de meeste teksten uit

Nr. 53, December 1995 • Kurt Vanhoutte • De taal van de schouwburgen
Ik kan niet meer', zijn haar laatste woorden...Het bitterboos realisme dat ze onveranderd spuien laat zich zonder al te veel moeite ontwapenen tot een folkloristische farce...Wie - zoals ik - het vroegere, ophefmakende theaterwerk van deze regisseur slechts kent van horen zeggen vraagt zich vandaag al eens af waar die spirit gebleven is. Maar het vuur was pas echt