Wat verlang jij nog?: Impressies van
Het is al een hele tijd geleden.
Hl
hangt een apenpak. Wel erg expliciet. Het begin van voorstelling mist overigens elke nuance als het over de typering van dit jonge, exotische lustobject gaat. Natuurlijk is dat ook de bedoeling en is ironiserende overdrijving het sterkste wapen van dit Dood Paard, maar de spijker wordt te lang te hard in het hout gedreven.
woerhaan - woordschikking
416
woord o [-en] Ik geloofde sterk in woorden. Houden van. Ik hield van woorden die je kenmerkten: nuchter, hetero, businesswoman. Ik schreef boeken, of in elk geval artikels. Ik werd goed opgeleid en praatte dus, bleef maar... woorden in het donker gaan verloren. Ik hoor je getetter niet, ik zie alleen je bleke gezicht en je gekleurde haar. Verschillen kan ik niet meer benoemen, herken ik niet meer. Ik weet niet wat hem van mij onderscheidt hoewel hij bruin is, vreemde talen praat en nooit van jou heeft gehouden. Hoewel je hem nu boven mij verkiest.
We dansen allemaal dezelfde dans.
Zijn er twee groepen mensen: één bij wie het oor het
oog volgt, en één die zich richt op de woorden die ze
hoort, hoe onaantrekkelijk de visuele context ervan
ook is? Of heeft iedereen het in de regel even moeilijk
met zich te concentreren op de inhoud van een tekst
die zich in duisternis hult? Geslacht bevat een aardige
illustratie van deze vraagstelling.
monoloog, terwijl bijna de hele scène onbelicht blijft. Hij
staat vlak voor het publiek, maar je ziet hem nauwelijks. Gepraat in het publiek. Iemand ergert zich of wil iets uitleggen, en richt zich minutenlang tot haar gezel. De voorstelling is nog
Ver achter hem, op het achterplan van het podium, zit niet zo lang bezig, we wennen nog aan het
Yokram voor een spiegel zijn haren in te smeren met rommelige, kitscherige decor en het verband tussen praatscènes en de muzikale, speelse interludia. Hoofden draaien in de
een vettig wit goedje. Hij wordt uitgelicht door een richting van de stoorster. Die stopt even, en gaat daarna weer door. De acteurs kijken vertwijfeld door de vierde wand terwijl
spotje. Ik had de grootste moeite om mijn gedachten bij ze vaardig verder ratelen. Kink in de kabel. Ze zitten al even niet zo lekker in hun rol. Spelen net iets te veel komedie, lijken
de gesproken tekst van
hele tijd naar Yokrams futiele schminkerij te kijken. Ik zijn, die in het stuk proberen te komen. Heel even voelt iedereen zich gegeneerd. Het membraan tussen podium en tribune is
moet toegeven dat ik zelfs geen flauw benul meer heb doorprikt. Daarna gaat het veel beter. Dialogen worden schiet- en kotspartijen, lichamen komen los en krijgen steeds meer
waarover die tekst ging. Iemand in het andere geval?
herkenbare kenmerken, het publiek barst geregeld in lachen uit.
"Nou ik zit nog in commissies enzo!" (3)
I used to believe in words.
I'm educated, so I talk, I keep..." (1)
'Ik mag alles zeggen wat ik wil,
ik heb toch een natuurlijke charme?" (2)
Vanalles in het
Kan ook in het
(1) Yokram: intellectueel. Fantaseert over zijn studentes die zich met trosjes bij hem aandienen (of elk jaar toch wel eentje), laat in gedachten zijn hand hun onzekere borstjes verkennen, maar wordt gehinderd door de scherven van de droom van vroeger. De scherven van een lege vaas die niet gevuld hoefde te worden. Die mooi was zo. Leeg en beloftevol. De scherven hebben zich als uit een splinterbom in hem gespietst. Hij is de archeoloog die ze koestert, of nee, die ze nodig heeft om het heden te begrijpen. Om het te verdragen. Het zieke kreng dat zijn vrouw nu is. De holte is ontsnapt. Bevrijd van haar antieke vaas heeft die zich genesteld in zijn holle filosofische theorieën, in haar holle ogen, in de holte tussen hen in. (2) Gra: businesswoman, bijna helemaal dood. Ooit bijna manager of the year (of dat wilde ze toch worden), nu is het iemand die weet hoe je chipoteert en niet failliet gaat. Ze probeert zich naar een steen te slepen waaronder ze rustig kan sterven. Ze stuiptrekt nog. Ze wil leeg zijn, verlost van het bedorven ijs in haar maag en de teer in haar longen, de alcohol, het enige dat haar systeem nog kan verdragen verlost van de banden en de herinneringen van de jeuk in haar kut van de lust of is het nog even graag gezien willen worden al is het maar door een homoseksuele bruine aap? (3)
een meisje te trouwen.
Auteur Jeroen Versteele, Tim Knapen
Publicatie Etcetera, 2004-06, jaargang 22, nummer 92, p. 34
Trefwoorden attergal • yokram • holte • kilo • scherven • businesswoman • lekker • poel
Namen Attergal • Engels • Geslacht van Dood Paard • Hollandse • Jeroen Versteele • Kilo • Spaans • Tim Knapen • vanYokram en Gra
Development and design by LETTERWERK