Advanced Search found 4 item(s) featuring "Hugo Verriest"

1924-05-24 De Sakharoff's (Willem Putman)
  • . . . den man, die viool speelde vóór zijn spiegel, en met een glimlach zei : "Ik ben geen musicus". Onder de talrijke geschiedenisjes die Hugo Verriest mij vertelde gedurende de vele bezoeken die ik het geluk had aan den goeden "pastoor van te lande" te brengen vóór en gedurende . . .
  • . . . geluk had aan den goeden "pastoor van te lande" te brengen vóór en gedurende zijn laatste ziekte herinner ik mij vooral : Pastoor Verriest had een vriend, die evenals hijzelf pastoor was en in dergelijke mate artist dat hij, om zijn min of meer zonderlinge gewoonten door zijn . . .
  • . . . te gare had". Voor ons beteekent dit natuurlijk een brevet van originaliteit. De weemoedige bekommernis der pastoorsmeid omschept zich bij ons in interesse. Verriest was een der zeldzame menschen die bij bedoelden pastoor vrijen ingang had, trad op een avond binnen in diens studeerkamer, vond zijn vriend rechtstaande . . .
  • . . . trad op een avond binnen in diens studeerkamer, vond zijn vriend rechtstaande vóór den spiegel (hij was een groote man) en viool spelende. Verriest ging zitten. De pastoor vóór den spiegel onderbrak zijn spel niet. Verriest bemerkte dat zijn vriend al maar door dezelfde noot speelde, . . .
  • . . . spiegel (hij was een groote man) en viool spelende. Verriest ging zitten. De pastoor vóór den spiegel onderbrak zijn spel niet. Verriest bemerkte dat zijn vriend al maar door dezelfde noot speelde, met een schoon lang gebaar van strijkstok over vedel. Dat duurde zeer lang -- . . .
  • . . . schoon lang gebaar van strijkstok over vedel. Dat duurde zeer lang -- steeds zong dezelfde noot eentonig in de stille kamer, tot zelfs Verriest ten slotte ongeduldig werd, kuchte, onderbrak, zijn verwondering uitdrukte over dat lange spelen dierzelfde noot, en ten slotte aldus zijn vriend aansprak : "Voyons, . . .
1922-07-04 GEDACHTENIS VAN PROSPER VAN LANGENDONCK (Karel Van de Woestijne)
  • . . . zich-zelf en wat hij als dichter doen kan. Het is Fernand V. Toussaint van Boelaere , die, ter vervanging van den zieken Hugo Verriest - hij is onlangs drie-en-tachtig jaar oud geworden - de vergadering voorzat en de openingsrede uitsprak. In zuivere lijnen teekende hij's dichters edele . . .
1931-07-30 Vier zomersche uren te Halle: De zooveelste opvoering van het Mariaspel (J.B.)
  • . . . Gij zijt, Maria, nog op heden Hetgeen gij waart in 't groot verleden Spijts alle mede- en tegenheden: Des Vlamings Moeder immer meer". Hugo Verriest wedijverde met Gezelle in deze vereering tot de goedertieren Lieve-Vrouw van Halle eens had hij zelf een grootsch ontwerp opgevat: dat . . .
1925-05-25 De stilte op het tooneel: Causerie (Willem Putman)
  • . . . in verband daarmee een spiritueele aardigheid. Scheltjens kan zeer leuk vertellen -- bijna zoo goed als Emile Claus en Hugo Verriest . Die drie zal ik, o. m. wegens hunne smakelijke anecdoten, nooit vergeten. Scheltjens vertelde : 't Was op 'n vertooning van . . .