693 document(en) met "maar" • Resultaten 21 tot 40 worden getoond • Toon volgende twintig resultaten


Lucinda Childs brengt pure dans op Klapstuk • 18 oktober 1985
Vanavond en morgenavond is zij op het Klapstuk te gast met "Available Light". Oorspronkelijk wou Lucinda Childs actrice worden, maar na werk met choreografe Tamiris koos ze voor de dans...Ook geen experimentele, zoekende benadering zoals bij Steve Paxton, maar een afgeronde, minutieus gechoreografeerde voorstelling, die haar kracht haalt uit subtiele verschuivingen in de bewegingen van

Een steriele en academische wereld: Tweemaal Lucinda... • 20 oktober 1985
De graad van onwerkelijkheid van wat op scène gebeurt wordt nog versterkt door de schijnbare geslachtloosheid van de dansers (je ziet wel dat er mannen en vrouwen zijn, maar dat onderscheid is even...Zeker in haar solo-dans "Outline". Op muziek van Gavin Bryars loopt zij, soms bijna gewoon wandelend maar dans als iemand zonder gewicht, soms huppelend in een acht over de scène, in een blauwwit...Maar toch rationaliseert Childs zelf dit als een manier om de licht schuine lijn van het meer dan manshoge dansplatform achter haar op de scène (een konstruktie van architect Frank Gehry) te

Absurde humor op Klapstuk: "Group O" en... • 25 oktober 1985
Er is een uiterst snelle wisseling van scènes waarin wel gelijkaardige motieven terugkeren (zoals het neervallen van lichamen als lijken, de rouw daarover, solodansen), maar zonder dat dit werkelijk...Over Van Deene wordt met geen woord gerept in de voorstelling, maar deze tragikomische figuur staat wel model voor de ideëen van Mirjam Koen, die regisseerde, Gerrit Timmers en Marc Warning over de...Er worden nogal wat open deuren ingetrapt, maar vooral duurt het allemaal veel te lang, zijn er veel te veel dia's, en zijn de werkelijk goede ensceneringen te spaarzaam om echt te overtuigen

Galotta brengt (laat) hoogtepunt op Klapstuk: "Daphnis... • 26 oktober 1985
Daphnis é Chloé" is een liefdesballet maar in tegenstelling tot wat men verwacht is het geen duet, maar een trio, met twee mannen...die, alleen al door de ontdubbeling, de mannen treft Ze komt naar voor als de figuur waar de man zich het hoofd over breekt die hij probeert te veroveren, maar die telkens ontglipt als ze het meest...Precies daardoor is de erotiek van deze voorstelling niet uitdagend maar -- jawel -- ontroerend en teder, zonder sentimenteel te zijn

Marc Thompkins sluit Klapstuk • 30 oktober 1985
De voorstelling is af en toe behoorlijk intrigerend, maar overtuigde toch niet steeds

Booth en Paxton dansen improvizatie • 2 november 1985
Maar precies in het werken met improvizatietechnieken bouwden zowel Paxton als Booth, ook als duo, een grote naam op, o.a...Maar meestal komt het voort uit schijnbaar onlogische interakties tussen de dansers...vaak met een hand elkaars hoofd vast en beginnen zo rond elkaar te wentelen in vreemde kronkelhoudingen; je krijgt de indruk dat de een de ander belet te vallen, maar later zie je deze poses verder

Het cliché van de liefde: Werkteater met... • 14 november 1985
Maar na die openingszet ploft hij neer te midden van een decor dat uit spiegels en draperieën, met daarachter een grote lege ruimte, bestaat (smachtende passie voor de spiegel In het boudoir...zit permanent -- in een toepasselijk somber-zwart pakje -- op scène, maar zegt bijna niets...idylle (enfin...) tussen Otho (René Groothof) en Drusilla (Daria Mohr). Tijdens dit stuk wordt nogal wat geïmprovizeerd, maar de akteurs staan zo sterk in hun schoenen dat de improvizaties naadloos

Halfbroer en halfzus met erfelijke trauma's: "Fool... • 18 november 1985
maar bovendien gaat het weer over traumatische verwantschapsrelaties van mislukkelingen...versie van het stuk, zonder enige buitennissige ingreep, en zonder sterk af te wijken van de akteerstijl die bij dit soort werken gangbaar is, veel weg heeft van een koele, afstandelijke maar toch wel

De januskop van rituelen: Chouinards "Earthquake in... • 21 november 1985
lichamelijke sensaties gekoppeld aan een rituele, "kosmische" inhoud, maar de vraag wordt gesteld of het wel mogelijk is terug te gaan tot de essentie van primitieve dansrituelen, zonder in kitsch te vervallen...Daar gaat het ook niet om: met alle beschikbare middelen onderzoekt ze spelenderwijs, maar heel ernstig, de direkte sensaties van het lichaam...Maar de suggestie van een oer-ritueel, een primitieve vruchtbaarheidsdans, blijft altijd aanwezig, gedragen door een in essentie post-moderne bewegingstaal

Open Compagny opent teaterruimte: Nieuwe versie van... • 22 november 1985
Voorlopig zit een echte programmatie er nog niet in, daarvoor zijn de zalen ook niet voldoende uitgerust, maar er wordt wel naar fondsen gezocht om vanaf '86-'87 een volledige programmatie te brengen

Tsjechov in het spiegelpaleis: Nieuwe Stuc-produktie van... • 23 november 1985
ontleend aan Tsjechovs De Meeuw, maar ook in de tragi-komische sfeer en het grijnslachen vanaf de zijlijn blijft Peyskens, ondanks vele drastische ingrepen in de tekst, heel dicht bij zijn voorbeeld...Ernst Het verhaal: een gevierde aktrice heeft een gekke zoon, die schrijver wil worden maar uiteraard onbegrepen blijft...De schrijver geniet ondertussen een zeker aanzien, maar beseft: "Niet de liefde is vermoord, maar wel het vertrouwen". Een kronisch wantrouwen in wat je ziet, denkt, beleeft is de sleutel tot

Prettig voorsmaakje van Italiaanse avant-garde: "Il ladro... • 29 november 1985
Maar dat hoeft de pret niet te drukken...om in een palazzo terecht te komen; de bewoners zijn de buren die je nooit ziet, maar van wie je alleen de geruchten hoort". De manier waarop de akteurs bewegen en dansen, is een montage -- maar dan...die zin is de voorstelling enigszins schatplichtig aan de post-moderne koreografie, maar uiteindelijk blijft van de ideeën van iemand als Paxton nog weinig te merken

Mooi is nog niet interessant: Ginette Laurin:... • 5 december 1985
Dat maakt van haar optreden dan wel een mooie, maar eigenlijk niet zo bijster interessante voorstelling...Maar de fascinatie die kan uitgaan van een lichamelijk onderzoek van het werkelijke vallen van het werkelijke lichaam, verdwijnt hier onder de zucht om het publiek te behagen...Het onderstreept wel dat Ginette Laurin heel wat kan, maar dat dat kunnen eigenlijk voor niets meer of minder aangewend wordt dan vlot, onderhoudend en zeer vakkundig, maar daarom niet direkt

Teater Malpertuis knap in vader-drama: "De moed... • 13 december 1985
De vader (Dries Wieme) is een slimme oude vos, maar tegelijk ook een wat zielige kerel, iemand die zijn hele leven baantjes als kelner heeft gehad...Maar hoewel hij hem als een hond behandelt, kan hij zich van de vaderfiguur niet losmaken

Vlaamse versie van Griekse komedie: "De vogels",... • 14 december 1985
Overduidelijk is er hard aan dit projekt gewerkt, en het resultaat is een behoorlijk amusante, maar nogal ongelijkmatige voorstelling...Berend Dikkers overtuigt het minst in de rol van kolonel Tereus, maar er is eigenlijk geen enkel moment, zelfs niet bij de herhaaldelijke rolwisselingen (de 14 personages worden door 4 akteurs...Daarbij wordt de aktie goed ondersteund door live uitgevoerde muziek van Piet Slangen en Brick, en een simpele maar erg efficiënte scenografie, met leuke maskers en enkele rekwisieten die inventief

Soefistische mystiek als spektakel: "De konferentie van... • 16 december 1985
Destijds schreef Klaas Tindemans in deze kolommen dat de voorstelling vormelijk zeer verzorgd en onderhoudend was, maar de inhoudelijke uitdieping van het tema te wensen overliet...Spektakel, omdat het oogmerk van deze voorstelling niet is: iets uit te diepen, maar oogverblinding...Maar na een uurtje vraag je je toch af waarom bij elke betekenisvolle uitspraak (en bijna alle uitspraken zijn dat) de uitroeptekens bij wijze van spreken aan en uit beginnen te flitsen

Nicole Mossoux vervormt dansend vrome beelden: Inspiratie... • 17 december 1985
De voorstelling wordt dan ook niet gekenmerkt door een sober gebruik van bewegingsmateriaal: er wordt geput uit een heel rijke traditie, maar de verdichting, de heftige motorische vervorming van vrome

Patricia Kuypers danst voetbal: "Elle s'en foot" • 18 december 1985
Maar expliciet gaat de voorstelling daar pas op het einde over: op de klankband is een verslag te horen van de wedstrijd België-Frankrijk...Door de vertraging, en omdat de voetballers geen mannen maar vrouwen zijn (die er "verstand" van hebben), kijk je voortdurend met het ene oog naar observaties over het voetballende lichaam, en met het...Een van de aangrijpendste momenten is dan ook een parafraze op Handkes "angst van de doelwachter". Een debuut dat nog schatplichtig is aan meer illustere voorgangers, maar toch het (veelbelovende

Halfslachtige Harold Pinter: "De Thuiskomst" door "De... • 21 december 1985
Maar precies met die akteurs loopt het nogal mis...Het echtpaar, Johan Van Lierde en Lucienne De Nutte, akteert nogal wazig; het is niet duidelijk of zij zo maar wat rondhangen omdat ze met hun rol niet goed blijf weten, of geënsceneerd werden als...vertaald door „vleesnat", maar het ging hem Pinter duidelijk niet biefstuk

Schilderen op dans met licht: "Sans Légende"... • 13 januari 1986
Ze kan op de scène bij gebrek aan licht moeilijk echt bestaan, ze bestaat vooral als schaduw, als projektiescherm, als een ding dat probeert een eigen leven te leiden maar; daarin verstoord wordt door...Deze voorstelling vraagt dan ook een grote inspanning van de kijker, die maar ten dele beloond wordt