Bruno Beltrão op Kunstenfestivaldesarts
Bruno Beltrão op Kunstenfestivaldesarts
Hiphop weg van de straat
BRUSSEL l Bruno Beltrão is weer te gast op het Kunstenfestivaldesarts. Hij werkt al jaren met straatjongeren uit Rio de Janeiro aan een vorm van choreografie die hiphop herdenkt voor de klassieke scène. Zijn vorige creatie voor KFDA, H2, combineerde zo het beste van twee werelden. Opvolger H3 is inderdaad een sequel maar legt ook nieuwe accenten.
door pieter t'jonck
Beltrão ging deze keer met negen in plaats van veertien dansers aan de slag. In het begin van het stuk verschijnen vaak scherp afgelijnde, felle lichtvlekken op de achterwand van het podium. Ze lijken op het zonlicht dat door een raam een kamer binnenvalt. Zo weet je meteen dat de plaats waar dit stuk zich denkbeeldig afspeelt niet de straat is, maar wel de dansstudio. Zo maakt Beltrão subtiel duidelijk dat het er hem niet om te doen is om op de wijze van straatartiesten verbluffende danskunstjes aan elkaar te rijgen. Hij wil iets onderzoeken. Vandaar dat op geen enkel moment in de voorstelling de pompende beat te horen is die hiphop gewoonlijk begeleidt. Vaak blijft het gewoon stil, soms is er bescheiden akoestische percussie of zachte jazzy funk. Toch hoor je op de achtergrond van in het begin het geronk van auto's en vrachtwagens. Anders gezegd: deze dansers hebben zich dan wel even teruggetrokken van de straat om hun dansidioom in de studio te ontwikkelen, maar ze blijven dicht bij die wereld staan.
Het meest verrassende van H3 is zeker dat de dans vaak een uitgesproken choreografische lijn volgt. Als de dansers samen op het podium staan, is dat heus niet alleen om voor elkaars kunstjes te supporteren. Die choreografie kun je gerust lezen als de choreografische pendant van de individuele zoektocht van de dansers naar contact. Beltrão maakt in de groepsbewegingen immers gebruik van een bijzonder virtuoze beweging die echter noch in de hiphop, noch in de hedendaagse dans veel voorkomt: hij laat zijn dansers aan onvoorstelbare snelheden achterwaarts, in grote cirkels rondhollen op het podium. Hoe ze niet om de haverklap tegen elkaar botsen, is soms een waar raadsel. Ook hier weer speelt een intense betrokkenheid op het geheel, op de groep, en een groot vertrouwen in elkaar een essentiële rol. Toch verliest Beltrão nooit de brutale energie van hiphop uit het oog. Er zijn zelfs nog heel veel momenten waarop te genieten valt van klassieke hiphopkunstjes. Beltrão verliest de roots van deze danskunst niet uit het oog maar toont gewoon dat er meer mee mogelijk is dan showcases aan elkaar rijgen.
Raffinerie, Molenbeek, tot en met zondag.
Meer recensies van KFDA op demorgen.be.
