Vernissage Fabre in Louvre: de kunst van het feesten
PARIJS l Even leek de voertaal in het Louvre woensdagavond niet langer Frans maar Nederlands. Tenminste toch in de Richelieu-vleugel, sectie 'Maîtres du Nord'. Daar had onder massale belangstelling de vernissage plaats van L'ange de la métamorphose, Jan Fabres afspraak met de kunstgeschiedenis. Zowat de halve Belgische kunstwereld, van Arno tot Marc Didden, van Stefan Hertmans tot Wim Delvoye, waren present. Maar het echte feest volgde pas achteraf.
Door Pieter T'Jonck
Koningin Paola, een trouwe Fabrefan, beet de spits af: om zes uur stipt begon ze haar rondgang door de zalen waar Fabre zijn eigen werk vernuftig binnengeloodst had tussen de indrukwekkende collectie oude kunst. Iets minder talrijk - alhoewel - was de groep die twee uur later haar opwachting maakte aan de ambtswoning van de Belgische ambassadeur. Een taxichauffeur herkende het adres meteen: 'Dat is toch die plaats waar er altijd geweldige feestjes zijn? Natuurlijk ken ik die.'
De man herinnerde zich blijkbaar het bewind van de vorige ambassadeur, want de huidige heeft de kunst van het feesten niet zo goed onder de knie: van het aangekondigde buffet kwam, door een hortende catering, nauwelijks iets in huis. De receptie draaide zo vooral uit op een hongerige gelegenheid voor de Franse pers om onze vorstin van nabij te monsteren.
Troubleyn, de organisatie van Fabre, had echter haar eigen maatregelen genomen om van deze vernissage een gedenkwaardige avond te maken. Op de 'Rive Gauche' had zij voor de gelegenheid een wondermooie, en bovendien zeer toepasselijke, ontmoetingsplek gevonden: de 'Ecole des Beaux Arts'.
De centrale hal is een prachtige, hoge ruimte, bijna als een Romaanse kerk. De muren ervan zijn bezaaid met gipsen afgietsels van beroemde kunstwerken, modellen van kapitelen en zelfs een kopie van een deel van de schilderijen van de Sixtijnse kapel. De aanpalende binnentuin wordt afgezoomd door een, voor de gelegenheid feeëriek belichte, ommegang: elke boog ervan omlijst een kopie van een beroemd beeldhouwwerk.
Je stelt je in dit gebouw zo voor hoe kunststudenten er zwoegen om zich de kunst van hun illustere voorgangers eigen te maken. Een leuke voetnoot bij Fabres tentoonstelling, die ook aansluiting zoekt bij de kunstgeschiedenis .
Maar je kon net zo goed de indruk krijgen dat je even in het decor van Greenaways The Cook, The Thief, His Wife and Her Lover verdwaald was: over de lengte van de hal stond een tafel afgeladen vol eten en drank. Rockgroep Mont Pussy gaf er van jetje, al had bandlid Luc Tuymans forfait moeten geven. Dat alles was meer dan voldoende om de sfeer van piëteitsvolle studie van de kunsten definitief te verjagen. De 'oh's' en 'ah's' waren, zelfs bij het verwende publiek niet van de lucht. Aan dit mooie liedje kwam tegen één uur een eind. Maar daarom was het feest zelf niet voorbij, want de hele meute verzamelde daarna nog eens op de Rive Droite in de tuin van Palais Royal.
Fabre heeft zijn entree in Parijs echt niet gemist. Hij plaatste zichzelf niet alleen in een grote picturale traditie, hij rakelde ook de Belgische traditie van uitbundige feesten met veel zwier op. En: hij bracht voor één nacht een ware volksverhuizing op gang. Ook daarin blijft de man verbazen.
n Jan Fabre doet een geëxalteerde uitleg tegen koningin Paola, een fan van de kunstenaar die dus niet op de opening van de tentoonstelling mocht ontbreken.
