Diepzinnige frivoliteit
Dans > 'Myth' van Sidi Larbi Cherkaoui
ANTWERPEN l Myth van Sidi Larbi Cherkaoui is een paradoxale voorstelling. De megaproductie van Het Toneelhuis ging woensdag in wereldpremière in deSingel. Qua inhoud is het een haast naïeve parabel, een dansmusical over liefde en verlossing. Toch fascineert Myth. En dat niet alleen door de polyfone middeleeuwse muziek van de Italiaanse Patrizia Bovi en haar ensemble Micrologus.
door Pieter T'Jonck
Myth speelt zich af in een zaal gedomineerd door een hoge dubbele deur. Links ervan staat een bibliotheek. Her en der liggen schedels. Een skelet zit op een bank naast een vrouw. Op een plateau boven de bibliotheek zitten de muzikanten. Ze zetten de toon voor de gebeurtenissen, zeker als Bovi zich in de actie mengt. Cherkaoui ziet de ruimte als een wachtkamer of zelfs een voorgeborchte van de hemel of hel achter de poort. Inderdaad, de personages houden afstand zoals mensen in een wachtkamer dat doen. Meteen als het stuk begint, sluipen in het zwart gehulde figuren het podium op. Ze hangen als schaduwen rond de personages. Die lijken zich daar, op de nuffige Ulrika Kinn Svensson na, niet bewust van. Zij probeert die 'duivels' echter met woeste uithalen te verdrijven. Maar ze is geen partij voor hen. Als volleerde strijders uit The Matrix ontduiken ze moeiteloos haar vuisten. Ze peigeren haar af zonder een vinger uit te steken.
In een notendop is dit de boodschap van het stuk: je kunt je schaduwen, dat wat je bezwaart of wat je niet wilt erkennen in jezelf, niet negeren. Zowel Svensson als Darryl Woods, in een fantastische travestierol, sarren de weerloze Ann Dockx, een meisje met het syndroom van Down, om hun zelfhaat te kanaliseren. Het stuk evolueert zo naar een slot waarin slechts Iris Bouche nog als zwarte schim achterblijft. Alle andere schaduwen namen een gedaante van vlees en bloed aan. Sri Louise maakt als eerste die overstap. In een hilarische scène duikt ze op in de trouwjurk van Ann Dockx, die maar niet kan beslissen of ze wil trouwen met Marc Wagemans.
Cherkaoui plundert in dit stuk alle mogelijke religieuze voorstellingen en verknoopt die tot zijn eigen sprookje. Geboorte en dood van Christus staan hier bijvoorbeeld centraal. Beide scènes typeren het stuk: geen zwaarbeladen ernst hier. Cherkaoui ensceneert ze op een frivool vrijpostige, maar toch niet provocerende manier. Alsof het vanzelf spreekt, giet hij ze in een jasje van hiphop en kendo. En meteen fascineren ze weer.
Sri Louises kijk op The Wizard of Oz leert hoe je dit stuk moet lezen. Ze noemt The Wizard een sprookje dat ons uitlegt hoe 'thuiskomen' rijmt op 'zichzelf vinden' en uiteindelijk 'God vinden'. Daar draait het ook hier om. Ook hier kreeg die boodschap een frivole, maar ook ontzettend virtuoze en inventieve vorm. Cherkaoui brouwt uit acrobatie, oosterse vechtkunst, jazzballet en moderne dans een cocktail van amusante, intrigerende, verbluffende beelden. Het zotte, het ontroerende en het diepzinnige vallen hier samen in muziek en beweging. Dat wonder is de ware boodschap van dit verhaal.
Myth, tot 27 juni in deSingel. Info: www.toneelhuis.be.
Dit is de boodschap van het stuk: je kunt je schaduwen, dat wat je bezwaart of wat je niet wilt erkennen in jezelf,
niet negeren
n Cherkaoui brouwt uit acrobatie, oosterse vechtkunst, jazzballet en moderne dans een cocktail van amusante, intrigerende, verbluffende beelden.
