Date 2005-10-15

Publication De Tijd

Performance(s) Actor’s Cut

Artist(s)

Company / Organization Kassys

Keywords cut • actor • kassys • film • codes • oktoberbeursschouwburg • pastiches • bevoegdheid • docudrama • kunstenaar-regisseur

Acteurs als idioten

Acteurs als idioten

'Actor's Cut'

donderdag 13 oktoberBeursschouwburg Brussel

(tijd) - Het Nederlandse ensemble Kassys maakt met zijn stuk 'Actor's Cut' een kleine tournee door Vlaanderen. Vooruit Gent coproduceerde de voorstelling. Hun werk snijdt een voor theatermakers heikel thema aan: hoe bepalen de codes van de populaire beeldcultuur, film of televisie de manier waarop we met fictie omgaan. En in het bijzonder: hoe theater bekeken, begrepen en gemaakt wordt.

De titel 'Actor's Cut' is een ondubbelzinnige knipoog naar het kwaliteitslabel 'Director's Cut' dat een film soms meekrijgt als hij een tweede keer in roulatie komt. Dat label suggereert: dit is een betere film, want de kunstenaar en niet de commercie had het voor het zeggen. Een dubieus statement, want overduidelijk commercieel van inspiratie.

Op enkele uitzonderingen na komen acteurs er, in verhouding met regisseurs, bekaaider af. Het gemiddelde niveau van een gesprek met acteurs beperkt zich tot besmuikte vragen als: 'Hoe was het om met x of y het bed in te duiken?' Daarop volgt dan meestal een even onbenullig antwoord, wat stof geeft aan de overtuiging dat acteurs idioten zijn wie niets menselijks vreemd is in ijdelheid, afgunst, lust en alle verdere hoofdzonden.

Zelfinbeelding spant onder hun ondeugden zeker de kroon. Dat laat meteen het ergste vermoeden als acteurs de laatste bevoegdheid in de montage van een film krijgen. In plaats van het verlichte overschouwen van de kunstenaar-regisseur, die betekenis sticht, zouden we dan het schouwspel krijgen van acteurs die elkaar het beeld uit proberen te dringen. Ziedaar meteen het script van 'Actor's Cut'. Het publiek is aanwezig bij de première van een nieuwe film van Kassys, voorafgegaan door een idioot interview. Dan volgt de film. Die begint als een flutverhaaltje, een houterig geacteerd en gemonteerd docudrama over twee mensen die elkaar toevallig ontmoeten en bij wie het meteen 'klikt'. Het vervolg introduceert 'drama': de man blijkt eigenlijk verloofd met een ander en gaat trouwen, terwijl de vrouw gebukt gaat onder de zorg voor haar zieke vader.

Net dan ontdekken de acteurs, die live meekijken, dat ze het beeld en de plot mee kunnen manipuleren, met desastreuze, maar hoogst vermakelijke gevolgen, niet het minst omdat in moordend tempo de codes en 'tics' van allerlei genres gepasticheerd worden. Toch stelt net dat ook een probleem: de voorstelling mist alle kritische massa. Het blijft bij een verzameling pastiches. Het wordt nergens duidelijk op wie of wat Kassys zijn pijlen richt, noch waarom. Tenzij ze willen aantonen dat acteurs inderdaad leeghoofden zijn. Maar dat lijkt, voor een stel excellente acteurs, dan weer net te masochistisch om waar te zijn. Zijn ze gewoon het spoor bijster?

Pieter T'JONCK

Nog in Vooruit Gent op 18 en 19 oktober (www.vooruit.be ) en op Klapstuk, Leuven op 25 en 26 oktober (www.klapstuk.be )