Theater dat de realiteit lichtjes stoort en beroert
Festival Bellone Brigittines in Brussel
(tijd) - Elk jaar, net voor het theaterseizoen begint, is de Brusselse Brigittinenkapel het toneel van een klein, maar niet onaardig internationaal festival voor wat je, bij gebrek aan een beter woord, 'beeldend theater' zou kunnen noemen: hybriede voorstellingen die zich ergens op de grens tussen dans, theater en muziektheater bevinden, met een sterke klemtoon op het visuele en het lichamelijke.
Het motto van deze editie is 'Légers dérangements du réel', slecht vertaald als 'Echt, maar licht gestoord'. In hun voorwoord bij de festivalbrochure gooien de festivaldirecteurs Monique Duren en Patrick Bonté meteen de knuppel in het hoenderhok van het hedendaags theater. Kunst, zo stellen zij, moet er maar eens mee ophouden de dagelijkse werkelijkheid te imiteren. 'De piramides werden ook niet gebouwd met een strohut als model!' Op het podium willen we lichamen zien die bewegen en spreken, gaan ze verder, maar dan zonder (psychologisch) realisme. Dat terrein wordt genoeg bestreken door tv en film. In het theater worden we daarentegen, met en door de nabijheid van de performer, geconfronteerd met de kronkelwegen van onze dromen en gedachten.
Op die stelling valt wellicht veel af te dingen, maar ze strookt wel met de kunstenaarskeuze van het festival. In 'Brutalis' gaat de danseres Karine Ponties bijvoorbeeld de confrontatie aan met intrigerende zwartwittekeningen van de striptekenaar Thierry Van Hasselt. Ze verandert als een kameleon van gedaante, om nu eens als een nauwelijks herkenbaar dier, dan weer als een hysterische vrouw te verschijnen. Dat levert sterke beelden op, al lijdt het werk onder een wat stuurloze opeenstapeling van vondsten. Vormelijk coherenter is Charlotte Vanden Eyndes exploratie van het lichaam in 'Map me', een voorstelling die ze maakte met haar partner Kurt Vandendriessche. Door middel van projecties op hun beider naakte, bewegende lichaam worden allerlei associaties rond het lichaam op een directe, vervreemdende manier opgeroepen.
Lichaamsinstallaties
Nog een oude getrouwe van het festival is Nicole Mossoux, die al jaren een team vormt met festivaldirecteur Patrick Bonté. Haar werk evolueert steeds meer van danstheater in de richting van installaties rond het menselijk lichaam. Dat is ook het geval in 'Générations' waarin twaalf dansers een voorstelling lang op één plaats in de ruimte blijven staan. Door middel van vooraf bepaalde bewegingen communiceren de dansers met elkaar. Het publiek kan zich tussen de dansers door bewegen en zo zijn eigen voorstelling opbouwen.
Daarnaast presenteert het festival ook 'W(arning) H(azardous) A(rea)', een recent werk van Régine Chopinot, een grote naam in de Franse dans. Andere gasten zijn de Duitse Iris Meinhardt, de Française Veronica Vallecillo en het duo Andrea Caruso Saturnino en Maxence Rey. Zij brengen samen op één avond elk een kort werk. Ook uit Brazilië ten slotte komt de Compagnie Lia Rodrigues, met 'Ce dont nous sommes faits', een werk dat onze kijk op de realiteit van het lichaam wil verstoren. PTJ
De Brigittinenkapel ligt vlakbij de Brusselse Kapellekerk. Het Internationaal Festival Bellone Brigittines 2004 loopt tot 4 september. Info: 02/506.43.00 of www.brigittines.be
