Een kwaadaardig meesterwerk: Gerecenseerd theater
Een kwaadaardig meesterwerk
Gerecenseerd theater
Big 2 (Show/Business)
Zaterdag 19 juniLimelight Kortrijk
(tijd) - 'Big 2 (Show/Business)' van Superamas is een meesterwerk: met zijn vormelijke spitsvondigheid en licht kwaadaardige humor stelt het pertinente vragen waar je niet zo meteen een antwoord op hebt. Kunst dus.
Bij het binnenkomen van de zaal wacht een band het publiek op. De band speelt relaxed luchtgitaar op loungemuziek van Saint-Germain. Op een filmscherm volgt een fragment uit de filmkomedie 'Zoolander'. Een mannelijk fotomodel vraagt zijn vrienden of ze niet iets zouden moeten doen voor 'de mensen' in plaats van er alleen maar lachwekkend goed uit te zien. Antwoord: net door onze 'look' helpen we de mensen dromen, en in geval van nood is er nog altijd cappuccino. Daarna maakt het stel een uitgelaten ritje door de stad dat eindigt bij een benzinestation. Daar loopt het fout: hun jolige spelletje benzinespuiten eindigt met een ontploffing.
Het filmfragment is niet toevallig: 'Big 2' exploreert het fantasma van de onmiddellijke en totale vervulling van verlangens - eeuwig jong, 'good-looking' en sexy - van de westerse cultuur. Denken aan een reclameclip volstaat om duistere gedachten te verdrijven. De onwaarschijnlijke aanspraken op dat geluksbeeld hebben echter een prijs: wat verdrongen wordt, keert terug als de angst voor een onvoorspelbare, catastrofale ramp.
'Big 2' bevat slechts twee livescènes die voortdurend, met minieme variaties, herhaald worden. In 'overdub' dan nog wel, alsof de acteurs buiksprekerpoppen zijn. In de eerste scène ontmoeten twee mannen in een cosmeticawinkel een knappe airhostess (Elisa Benureau). Die plooit zich als een perfecte fantasie naar hun verlangens. Die verlangens zijn minder duidelijk dan hun verwerkelijking. Dat blijkt uit een filmpje, waarin Benureau verschijnt als een 'catwoman' die een man een beurt geeft. De montage suggereert eerst een gewelddadige confrontatie, maar eindigt in een anticlimax. De liveset eindigt voorspelbaar als een verdubbeling van het 'Zoolander'-fragment. Met Benureau in pikante lingerie bespuit het stel elkaar met deodorants.
In de tweede scène praat een lid van Superamas met John Rose, de directeur van Rolls Royce, over diens zakelijke perspectieven. Het gesprek, waarin Rose opmerkt dat hij 5.000 mensen ontslagen heeft door de economische malaise in de luchtvaart, stokt abrupt als alweer Benureau het podium opkomt. Plots heeft Rose geen aandacht meer voor zaken. Bijna kwaadaardig wordt deze scène doorsneden met gemanipuleerde beelden van de jonge cineast Jean-Luc Godard. Hij heeft het over film als brug tussen kunst en werkelijkheid. Even later spreekt hij over de bijzondere status van de artiest, die als enige vrouwen kan sommeren plaats te nemen in zijn universum. Wat dat betekent, blijkt op het einde als we een gore clip van Britney Spears als mannenverslindende airhostess zien. 'Kunst' en pure exploitatie verdubbelen elkaar op obscene wijze. Ook hier steekt bij de zoveelste herhaling 'Zoolander' de kop op. De acteurs bekladden elkaar met whisky tot plots een mitrailleur de scène aan flarden schiet. Waarna 'business as usual' volgt.
Een epiloog met theatercriticus Martin Hargreaves is de kers op de taart van dit stuk. Hij vraagt zich af of er wel een kritische positie buiten het mediacircus mogelijk is. Inderdaad een goede vraag na deze 'Big 2'.
Pieter T'JONCK
Nog te zien van 24 tot 26 juni in de Beursschouwburg, Brussel. In oktober in het STUK in Leuven. Inlichtingen en reservering: 02/550.03.50 of www.beurschouwburg.be .
