Antwerpen achterna
Cultuurcentrum Brugge imiteert de komende weken het programma van deSingel in Antwerpen: twee artiesten die daar kind aan huis zijn staan nu kort na elkaar in Brugge. De Franse choreograaf van Albanese afkomst Angelin Preljocaj studeerde in New York bij Merce Cunningham en danste bij Bagouet en Farber vooraleer hij in 1984 zijn eigen gezelschap oprichtte. Ondanks zijn opleiding bij Cunningham is zijn werk lang niet zo puristisch: Preljocaj houdt wel van een mooi verhaal en een sprekende bewegingstaal. Dat legde hem geen windeieren: Preljocaj choreografeerde op vraag van de meest prestigieuze festival-, opera- en kunsthuizen meer dan 20 dansproducties.
Ook zijn film- en videowerk werd meermaals bekroond, onder andere in 1993 met Le Grand Prix International Video Danse. In 2001 creëerde hij de double bill 'Helikopter' en 'Le Sacre du Printemps'. 'Helikopter' is een stuk voor zes dansers op fascinerende muziek van Karlheinz Stockhausen: de klank van vier violen wordt er gecombineerd met het geluid van de schroeven van vier helikopters. De videokunstenaar Holger Förter zorgt hierbij voor een virtueel scènebeeld. 'Le sacre du printemps' is Preljocaj zijn eigen interpretatie voor twaalf dansers van het beroemde ballet van Nijinsky uit 1913 op muziek van Stravinski.
Metzger, Zimmerman en de Perrot is een heel wat jonger gezelschap. Gregor Metzger (voorheen danser bij Béjart en bij het Spaanse Fura dels Baus), Martin Zimmermann (circusartiest bij Compagnie Anomalie) en Dimitri de Perrot (dj bij de Zürichse hiphopgroep Sendak) brachten met hun debuut Gopf een virtuoze mimische en humoristische dansvoorstelling. Hun tweede voorstelling 'HOI' is opnieuw een mix van muziek, dans theater en acrobatie waarvoor ze zich inspireerden op oude sagen, mythen en sprookjes uit het Zwitserse berglandschap. De scratchmuziek van De Perrot bepaalt de sfeer. Met zijn platendraaier imiteert hij klank en sfeer van authentieke Zwitserse instrumenten. Danser Metzger en acrobaat Zimmermann gebruiken de fysieke vervormingen van bergbewoners om hun tragikomische personages te creëren. Een flexibel decor, waarvan de onderdelen steeds andere functies opnemen, ondersteunt het verhaal. Zo wordt een houten wand een hooizolder, een hooizolder een brug, een brug een tafel, een tafel een koe, enzovoort.
'Helikopter/Le sacre du printemps' van Preljocaj is te zien in het Brugse Concertgebouw op zaterdag 12 april 2003 om 20u30. 'Hoi' van Metzger, Zimmerman en de Perrot staat in de Magdalenazaal op vrijdag 18 en zaterdag 19 april om 20u30. Inlichtingen en reservering: 050/44.30.40 of www.brugge.be/cultuurcentrum/
Het lichaam, dat vreemde ding
Met 'Vrouwenvouwen' en 'Benenbreken' maakte Charlotte vanden Eynde, op het einde van haar studies aan de choreografie-opleiding PARTS, twee verrassend sterke voorstellingen over het (vrouwelijke) lichaam. 'Lijfstof', een voorstelling gemaakt samen met Ugo Dehaes bewees dat het hier niet om een toevalstreffer ging. De voorstelling opent met een pikzwarte scène, die overspoeld wordt door een luide ruis. Dat is geen toeval. De voorstelling gaat, in overdrachtelijke zin, over de ruis die het lichaam en de dingen veroorzaken. Eens je het lichaam op zich beschouwt, en dus niet in zijn dienende rol van drager voor onze gedachten en handelingen, blijkt het een bevreemdend ding. We controleren het niet helemaal, het kan onkenbaar en vreemd worden, en het schijnt eigen lusten en verzuchtingen op te roepen. 'Lijfstof' exploreert, in een haast willekeurige nevenschikking van beelden, dit eigen leven van het lichaam, en de relatie die het met andere dingen onderhoudt. Dat levert ongemeen sterke scènes op. In de eerste zie je twee kartonnen dozen gevuld met rozige klompen vlees: lichamen zonder hoofd, en dus on(her)kenbaar, zonder identiteit. In de tweede scène hangt het lichaam van Ugo Dehaes tussen twee houten kasten. Enkel zijn borstkas is belicht, de rest van het lichaam versmelt door zwarte stof met de kasten. Zo lijkt hij wel en ribstuk dat klaar hangt om gevild te worden, was het niet dat deze homp vlees, nerveus en trillend van de krachtinspanning, op en neer beweegt. Vanden Eynde manipuleert dit ding op een naïef-kinderlijke manier, als een speeltje. Touwtjes die ze spant striemen de huid bijvoorbeeld. Fopspenen die ze onder de ribbenkast plakt, geven dit lichaam plots het uitzicht van de onderbuik van een reusachtige zeug. Uit alle scènes blijkt een zelfde conceptueel patroon: lichamen verdingelijken of verliezen hun vaststaande duiding. Vrouwelijk en mannelijk beginnen bijvoorbeeld door elkaar te lopen. Het lichaam wordt gemanipuleerd als een ding en omgekeerd. En de dingen overtroeven en overmeesteren soms het lichaam. Zelfs in scènes waarin je het gezicht van de dansers ziet, blijft dat zo, omdat de dingen rond hun lichaam dan vaak de overhand nemen. Wat overblijft is steeds bevreemding. In de laatste scène bijvoorbeeld overstemt het gehuppel van speelgoeddiertjes het spel van de lichamen bijna.
'Lijfstof' staat op 12 april om 20u15 in CC Genk, Dieplaan 2, Genk. Inlichtingen en reservering: 089/30.93.11 of www.dansinlimburg.be .
Samenstelling: Pieter T'JONCK
