Jonathan Burrows was tot 1988 sterdanser bij het Londense Royal Ballet, maar verliet daarna het gezelschap voor een eigen parcours als choreograaf dat uitblinkt door zowel fijnzinnigheid als avontuurlijkheid. In Vlaanderen werd hij onder meer bekend door The Stop Quartet, Things I dont know en het bijna verbijsterende improvisatieduet met Jan Ritsema Weak Dance, Strong Questions. Wellicht herinnert u zich ook nog het kleinood Hands, een choreografie voor twee handen die oorspronkelijk gedacht was als een BBC-film, op piano begeleid door Matteo Fargion. Met diezelfde Matteo Fargion maakt hij nu in het Kaaitheater Both Sitting Duet.
Burrows over deze voorstelling: Matteo en ik werken al 15 jaar samen. We hebben veel gemeen. Na een onderbreking van twee jaar in onze samenwerking wilden we de dingen die we al geprobeerd hebben, samen nemen om ze wat meer op de spits te drijven. Deze keer is de rolverdeling echter anders: we bewegen beiden samen, hoewel Matteo een muzikant en geen getrainde danser is. Dus vertrokken we al zittend om alvast lichamelijk een gemeenschappelijk uitgangspunt te hebben. Na een tijdje besloten we het daarop te houden. Vandaar de titel van dit stuk. Een interessant vertrekpunt is dat je het publiek uitnodigt om op een andere wijze te zitten en te kijken omdat de aandacht op een heel kleine ruimte gevestigd wordt. Afgaand op wat bezoekers ons tot nu toe zeiden, heeft dit het paradoxaal effect dat die nauwe ruimte heel groot lijkt te worden. Je kan het wat vergelijken met de live-uitvoering van Hands.
De voorstelling verschilt sterk van Weak Dance, Strong Questions: Dit stuk is sterk gearticuleerd en geritmeerd, in tegenstelling tot het werk met Jan Ritsema, dat nauwelijks een gearticuleerde vorm had. Wat mij in dit werk erg aantrekt, is het zoeken naar manieren om op een intieme manier tijd te delen met iemand anders. Dat is bijzonder moeilijk, zelfs zo goed als onmogelijk, omdat iedereen een ander tijdsbesef heeft. Het vraagt veel compromissen om te komen tot een punt waarop je op hetzelfde ritme ademt.
Hoe het publiek deelneemt aan een gebeurtenis als deze? Ik versta de verhouding met de kijker als een vorm van dialoog, maar ook als een overeenkomst over een bepaalde vorm van uitwisseling. Zelfs als je honderd mensen uitnodigt, is dat helemaal anders dan wanneer ze ook een ticket kopen. Dat is een risico. Hoe de dialoog nu zal uitdraaien, wat het publiek hieruit kan halen, dat weet ik nog niet precies. Daarvoor moeten we het uitvoeren: zonder publiek ontbreekt er gewoon een hele laag in de voorstelling. Ik heb natuurlijk wel een zekere intuïtie. Het gaat in elk geval over het beperken van de aandachtsfocus, en dat opent ook de vraag naar de betekenis van ruimte in een voorstelling. Maar we zijn geen minimalisten: de middelen zijn wel minimaal, maar de voorstelling is geen onderzoek, in de stijl van minimal art, naar specifieke kwaliteiten of karakteristieken van een voorstellingsruimte.
Both Sitting Duet staat op 10 en 11 oktober om 20u30 in de Kaaitheaterstudios in de Onze-Lieve-Vrouw-van-Vaakstraat, 1000 Brussel. Er wordt ook hernomen op 8 en 9 januari 2003. Inlichtingen en reservaties : www.kaaitheater.be of 02/201.59.59.
Aankomend talent
Via WERKHUIS/producties geeft Rosas jaarlijks minstens twee choreografen de kans een korte dansvoorstelling te maken. Het eerste dubbelprogramma toont werk van de Belg Andy Deneys en de Poolse Magdalena Reiter.
Ex-PARTSstudent Andy Deneys danste in 1999 het opgemerkte duet Extra Dry van en met Emio Greco. In 2000 richtte hij zijn eigen dansgezelschap Galothar op en maakte hij zijn eerste eigen choreografie, 9 Floorscenes. Hoewel die laatste voorstelling geen onverdeeld succes was, gaf Deneys telkens blijk van een ongewone bezieling. In zijn nieuwe duet Miura verona danst Deneys met Mariana Garzón García op de live pianomuziek van Sammy Ben Yakoub. Alex Fostier staat in voor de elektronische klanken. Magdalena Reiter studeerde aan de Nationale Balletschool van Gdansk en aan PARTS. Ze nam in 2000 deel aan The X-Group en creëerde daar het bijzonder mooie duet All these apropos. Voor WERKHUIS/producties maakte ze het trio Attention, een ontmoeting van twee vrouwen en een man, gebaseerd op The Listening King van Italo Calvino. Miura Verona/Attention is te zien in de Monty, Montignystraat 3, 2018 Antwerpen, op 11 en 12 oktober om 20u30. Nadien op tournee.
Inlichtingen en reservaties : www.monty.be of 03/238.91.81.
Conceptueel Thomas Lehmen was al 23 en vooral bedrijvig als muzikant toen hij ging studeren aan de School for New Dance Development in Amsterdam. Sindsdien werkte hij als danser en choreograaf bij onder anderen Sasha Waltz en Mark Tompkins. Sinds 1997 maakte hij kort na elkaar een viertal werken, waarmee hij zich een adept van de conceptuele dans toonde, in de lijn van Jérôme Bel en Xavier le Roy. Kaaitheater presenteert nu voor het eerst in België twee van zijn voorstellingen. Distanzlos is een performance-solo waarin Lehmen niet-gerealiseerde ideeën en concepten opduikelt uit oude notitieboekjes. Hij vertelt en toont wat hij ermee wou doen. Op die manier komen vragen over de verhouding tussen werkelijkheid en enscenering aan de orde. Lehmens vraag is waarom de werkelijkheid minder reëel wordt op een podium. In Mono Subjects staan drie dansers-muzikanten-performers op het podium. Ze pretenderen niet iemand anders te zijn, maar zijn gewoon zichzelf. Op die manier neemt Lehmen op lichtvoetige wijze een loopje met zwaarwichtige kwesties die in de moderne dans te pas en vooral ten onpas aan de orde gesteld worden, zoals Wanneer wordt een gewone beweging dans of Wanneer is een beweging concreet, en wanneer is zij abstract? De Duitse kritiek kon dit werk alvast bijzonder smaken.
Distanzlos staat op 15 en 16 oktober in de Kaaitheaterstudios in Brussel, telkens om 20u30. Mono Subjects volgt op 18 en 19 oktober, zelfde plaats en tijd.
Inlichtingen en reservaties: www.kaaitheater.be of 02/201.59.59.
En nog veel meer
Theaters hebben de onhebbelijke gewoonte te geloven dat niemand na oktober nog naar voorstellingen gaat kijken en programmeren in deze maand dan ook dat het een lieve lust is. Zo presenteert Les Brigittines in Brussel, in de Korte Brigittinenstraat in de Brusselse Marollen, van 9 tot 19 oktober (met onderbreking op 13, 14 en 15 oktober) om 20u30 een solo van Enzo Pezzella, met de veelzeggende, aan Verdi ontleende titel Va Pensiero. Een avond met Pezzella is vaak op zijn minst onderhoudend. Laat u dus niet afschrikken door het thema: de voorstelling draait immers rond de vraag naar de draad die de mens met de engel verbindt (reserveringen op 02/506.43.00).
In Brugge kunt u in de stadsschouwburg op 12 en 13 oktober om 20u30 gaan kijken naar Les petits poissons, de Belgische première van een stuk van de in Duitsland werkende Samir Akika en zijn gezelschap Lilja. Hier spelen dansers hun favoriete filmscènes na in een wassalon terwijl ze zelf ook gefilmd worden.
