Sinds vele jaren bijt Brussel de spits van het nieuwe dans- en theaterseizoen af met het Festival Bellone Brigitinnes. Patrick Bonté en Monique Duren, die de artistieke leiding van het festival waarnemen, gaven het festival deze keer het motto Wat je van jezelf biedt, is wat de wereld van je ziet. Deze wat krakkemikkige vertaling van een aforisme van de jonge Nietzsche verwijst naar de toenemende dwang die allerlei instanties, vooral via elektronische media, op ons uitoefenen om onszelf kenbaar te maken en te definiëren. Hoe sterk is desondanks ons verlangen om aan de norm, aan de vraag naar gelijkvormigheid te ontsnappen, vragen zij zich af. Dat verlangen, zo gaan ze verder, is in elk geval prominent aanwezig bij kunstenaars die trouw blijven aan hun diepste eigenheid, de bron van universele emoties.
Deze wat zwaarwichtige, zeer negentiende-eeuwse gedachte over de eigen-aardigheid van de kunstenaar, neemt niet weg dat het tweetal een erg aantrekkelijk programma samengesteld heeft. Caterina Sagna, de Alias Compagnie, Cathérine Baÿ en Cie Thor passeerden afgelopen week reeds de revue. Deze week is het de beurt aan Bert van Gorp, Charlotte vanden Eynde, Cécile Loyer, Maren Strack, X-Act en Xavier Leroy. De kers op de taart werd gereserveerd voor het laatste weekend waarin de Compagnie Mossoux-Bonté (het gezelschap van Bonté zelf en zijn partner Nicole Mossoux) en Ingrid von Wantoch Rekowski hun opwachting maken. Van Gorp, Loyer en Vanden Eynde brengen op donderdag 29 en vrijdag 30 augustus om 20u30 telkens elk een korte voorstelling.
Dances for Aliens is Van Gorps bijdrage aan zo'n avond. Samen met Sean Tuan John brengt hij een vrolijk-koldereske voorstelling die doordrenkt is van de sfeer van de jaren 60. Een haardroger blaast er bloemblaadjes, een stofzuiger speelt een geef acht en een schaar heeft er iets met de bips van de mannen.
De Française Cécile Loyer is hier vooral bekend van Capture d'un caillot, een stuk van Karine Pontiès waarin zij met haar levendig acteer- en danswerk de show steelt. Na haar eerdere solos Blanc en Ombres presenteert ze nu Détail. Dit korte stuk reflecteert over de dubbelzinnigheid van het woord detail, dat zowel overbodigheid als raffinement kan connoteren. Zij komt tot de vaststelling dat de essentie van een persoon vaak in details zit, ook die details die we liever zouden negeren.
Charlotte vanden Eynde brengt hier nogmaals, samen met Sharon Zuckerman, de korte voorstelling Zij Ogen waarvoor de basis werd gelegd tijdens haar studieperiode bij PARTS. Deze verbluffende eersteling toont in sterke beelden de fundamentele dubbelzinnigheid van het lichaam: nu eens ervaar je het op vervreemdende wijze als puur materie, dan weer is het een volledig geconstrueerd artefact, dat niets natuurlijks meer heeft.
Maren Strack is een Duitse performster die voor het eerst in België te zien is met twee werken. Strack laveert tussen dans en theater met voorstellingen die het vooral van sterke beelden moeten hebben. In Latex bijvoorbeeld test ze de weerstand uit van een latex jurk die aan de grond genageld is. In Muddclubsolo vertelt ze, opgehangen aan de haren en getooid in een reuzenhoepeljurk, allerlei ondeugende verhalen. Beide voorstellingen zijn te zien op 31 augustus om 19u30.
Aansluitend speelt om 20u30 The Mirror, een solo-voorstelling van Kitt Johnson. Ook deze artieste staat hier voor het eerst. Zij studeerde dans, contact-improvisation, gevechtssporten en butoh. In haar werk zoekt ze, naar eigen zeggen, naar toestanden waarin de ander in ons kan opduiken. Die zin voor het mystieke blijkt ook uit haar omschrijving van The Mirror. Haar personage is een en al innerlijk mysterie. Deze dame van het hoge noorden, dienares van het rijm, voert haar rituelen op in wonderlijke avondschemering, waarin vamps afgunstig zijn op haar schaduw. Voor liefhebbers van het genre.
In schril contrast met deze noordse nevelflarden staat het scherpe licht van Xavier le Roys cerebrale benadering van het medium dans. Deze Franse doctor in de biologie, die na zijn promotie de wetenschap vaarwel zei om in Berlijn een carrière als choreograaf uit te bouwen, staat hier met twee voorstellingen die twee jaar geleden reeds te zien waren op KunstenFestivaldesArts. Self Unfinished (maandag 2 september 20u30) is een van de meest vervreemdende solos van de laatste jaren. De eerste paar minuten vergast Le Roy ons op een verbluffende imitatie van een robot. Abrupt onderbreekt hij die actie, als om te zeggen dat deze wijze om het eigen lichaam te herdenken zinloos is. Na een contemplatieve wandeling rond het podium laat Le Roy zijn lichaam dan de vreemdste mutaties ondergaan. Nu eens lijkt hij op een eetklare kip, dan weer op een soort alien. Elke aanvaarde voorstelling van het lichaam is hier zoek. Vanuit het standpunt van de danser is de zaak echter anders: volledig opgekruld heeft hij een uniek gezichtspunt, als het ware van binnen uit, op zijn lichaam. Le Roys actie is een contemplatie van zijn eigen lichaam die de kijker onherroepelijk buitensluit. Zo bekeken is de voorstelling een weigering om iets voor te stellen, een koppig staren naar dat vreemde continent dat we ons eigen lichaam noemen, maar waarvan we ons meestal nauwelijks bewust zijn. Dat hier geen hogere of diepere betekenis te zoeken valt, maakt Le Roy laconiek duidelijk door de voorstelling te besluiten met een song van Diana Ross. De tekst Upside down, boy you turn me, inside out and round and round is de letterlijke samenvatting van wat er te zien was. Product of Circumstances (dinsdag 3 september, 20u30) is minder radicaal: hier verklaart en becommentarieert Le Roy zijn benadering van het fenomeen dans. Spreken wordt hier dans en omgekeerd.
Alle voorstellingen hebben plaats in de Brigitinnenkapel in de Korte Brigittinenstraat in Brussel of in het tegenovergelegen Kapellekerkstation (Recyclart). Reservaties : 02/506.43.00 of brigittines.tec@belgacom.net . Tickets: 8 euro
