Date 1996-12-13

Publication De Standaard

Performance(s) Modèle déposé

Artist(s) Poelvoorde, Benoît • Belvaux, Bruno • Lambert, Jean

Company / Organization

Keywords jukebox • déposé • altrus • arrivé • modèle • près • chez • café • benoît • uitvindingen

Benoît Poelvoorde met bekende trucs

Sinds zijn optreden in de film C'est arrivé près de chez vous is acteur Benoît Poelvoorde een echte ster in het Franstalige theater, met hoge bezoekersaantallen voor Modèle déposé als gevolg.

Ook live bespeelt hij het publiek als een volleerd cabaretier-conférencier. Hij nodigt in dit stuk een aantal kijkers uit om als figuranten (de actie speelt zich af in een café tegenover een theaterzaal) op de scène plaats te nemen Geregeld richt hij het woord tot de zaal. Alle manipulatieve trucs van het cabaret-genre wendt hij aan. Wat de publieke reactie ook is, steeds weet hij die zo om te buigen dat ze past in het vooropgestelde scenario. Qua amusementsgehalte verdient deze voorstelling daarom een tien.

Nochtans is Modèle déposé geen cabaret, maar een heus theaterstuk, zelfs met een vrij ouderwetse receptuur. Een man begint in een café ongevraagd zijn kijk op de wereld aan mensen op te dringen. Al snel blijkt achter zijn verwarde, mysogyne en soms zelfs paranoïde geraas een triest verhaal over een stukgelopen huwelijk te schuilen. Alle bekende ingrediënten van het genre komen aan bod: de man die zo zelfingenomen is dat hij niet merkt dat hij vervreemdt van zijn vrouw, de bekrompenheid van de kleinbruger die zich een groot uitvinder waant, etcetera.

Leuke vondst is dat de vrouw die deze René Altrus verloor de "bekende zangeres" Melissa is. Haar hit teistert de jukebox. Het bohémien-bestaan van de artieste blijkt een finale kortsluiting op te leveren met de bekrompen geest van de man, hoezeer Altrus zich ook laat voorstaan op zijn uitvindingen voor blinden en eenogigen. In een laatste beeld rijst de vrouw uit de jukebox op als vruchtbaarheidssymbool: een en al borst en buik.

Al zijn een aantal observaties van figuren en situaties vrij pertinent, een overdosis ongein en theateraal geschmier en een al te klassieke dramatische opbouw hebben als resultaat dat je acte neemt van het kleine "proces van een samenleving" dat dit stuk is, zonder er echt door geraakt te worden. De boodschap is net iets te bekend, de vorm te clichématig om echt overtuigend te zijn. In tegenstelling tot de verbluffend-brutale vormvondsten van C'est arrivé près de chez vous, hier dus allerminst een tien voor vorm en/of inhoud.