Date 1987-03-20
Publication De Standaard
Performance(s) Dollie, of avocado's bij de lunch • Rosemary Clooney's baby
Artist(s) Peyskens, Paul
Company / Organization
Keywords clooney • rosemary • dollie • baby • komedies • schriftuur • samengeplakt • teaterregisseur • gekommunikeerd • werkelijkheidsniveaus
Boeiend onderzoek, ook voor buitenstaanders: Studenten teaterwetenschappen spelen Rijnders
Als aanloop tot deze opvoeringen werd eerder dit jaar, onder impuls van
"Normaal"
Wat ook meteen opvalt is dat er in zijn stukken niet gekommunikeerd wordt. Er zijn enkel een aantal "namen" (personages zou al teveel gezegd zijn, want de protagonisten hebben een sterk wisselende en nauwelijks gedefinieerde psychologie) en een aantal "uitspraken". Deze hebben onderling op zo'n verschillende werkelijkheidsniveaus betrekking, dat je als toeschouwer voortdurend op het verkeerde been gezet wordt over de ware toedracht van het plot.
Het kurieuze, en wrang-komische daarvan is dat je je na zekere tijd begint te realizeren dat dergelijk gepraat, dat enkel bijeen gehouden wordt door een paar steeds weerkerende situaties en zinnetjes, eigenlijk een zeer "realistische" weergave is van de manier waarop mensen met elkaar omgaan. Of van de manier waarop mensen blijven geloven in een samenhangend levensverhaal, à la
De ene akteur pareert deze chaotische tekst vlotter dan de andere, de ene heeft ook minder last dan de andere van de konfrontatie met het publiek. Maar dat heeft een zekere charme, omdat de worsteling met het eigenaardig soort realisme van
Hier en daar zijn er enkele absurde toestanden ingelast in de stukken, die impliciet of expliciet refereren naar droombeelden van de figuren. Het zijn de kanttekeningen van de regisseur bij hun warrige psychologie. Een en ander maakt dat deze opvoering verre van perfekt is, maar wel boeiend in kontrast met professioneel akteerwerk in "well-made plays". En om dat soort onderzoek is het voor de studenten uiteindelijk ook allemaal begonnen.