Date 1986-04-11

Publication De Standaard

Performance(s) Embodiment

Artist(s) Dewit, Harry

Company / Organization

Keywords kontaktmikrofoonsembodimentguillaumehoorbaarisabellemetalenzingtcomédiennekostrumentxylofoon

Berichten van de avant-garde: "Embodiment" van Harry Dewit

BRUSSEL -- Wat Harry Dewit muzikaal aanricht zou je "konkrete muziek" kunnen noemen: de klanken die hij in "Embodiment" laat horen, ontstaan uit het bewegen van drie lichamen. De lichamen van Dewit zelf, Shusaka Takeuchi en de "comédienne" Isabelle Guillaume. Om dat geluid hoorbaar te maken dragen ze een pakje vol -- bij iedere danser anders afgestelde -- kontaktmikrofoons.

Het decor bestaat uit drie metalen frames, voor elke danser een, met grote luidsprekers erin en dikke metalen buizen erboven die -- bij wijze van ouverture -- door de drie dansers simultaan als een xylofoon aangeslagen worden. Het geheel staat op een laag platform, ook vol kontaktmikrofoons, waarop een bankje staat. Onder het zitvlak daarvan zijn elektrisch versterkte snaren geplaatst. Met kontaktmikrofoons in het verhemelte worden ook de ademhaling en kreten vervormd hoorbaar gemaakt.

Het geheel levert een soort performance op, hoewel dat de minst slechte van alle mogeljke genre-omschrijvingen is. De los gestruktureerde kruisverbanden tussen verschillende media (klank, licht, beweging...) maken de essentie uit van dit werk. "Créons des illusions" zingt Isabelle Guillaume. Dat is precies wat hier gebeurt: door de veelvuldige manipulaties van de klanken, de eigenaardige overeenkomsten of discrepanties in ritmes en bewegingen van de dansers, de onverwachte wisselingen in klankmateriaal (zoals het onverwachte gebruik van de menselijke stem die een begrijpelijke tekst zingt) worden bij het publiek sensaties uitgelokt die in hoge mate open blijven. Dewit bestormt zijn publiek met een geluidsmuur maar laat de betekenis ervan in het midden. Een soort toverwoud van klank, licht en beweging.

Wie "Kostrument" van Dewit heeft gezien zal wellicht niet voor grote verrassingen komen te staan. Door zijn direktheid en bloedernstige speelsheid blijft het een intrigerende manier van performing.

Nog te zien in 't Stuc te Leuven op 13 en 14 april om 20 u. 30.