Archief Etcetera

4 document(en) met "Fuge van Beethoven"

Nr. 37, April 1992 • Pieter T'Jonck • De lucht is zwanger van onuitgesproken verlangens
De relatie met een groot produktiehuis als De Munt, met totaal andere werkwijzen, ver van de onderzoekende en tastende manier van werken van choreografe Anne Teresa De Keersmaeker, zou het proces van...Erts werd de muziek van Beethoven, Webern en Schnittke uitgevoerd door het Arditti String Quartet...Het mooiste deel was voor mij de dans op de Grosse Fuge van Beethoven

Nr. 43, November 1993 • Pieter T'Jonck • Melancholische miniaturen
Van de start met hedendaagse modernen in Fase heeft de muziek een kreeftbeweging gemaakt, die uiteindelijk, via Bartok en Webern, over Beethoven terugvoerde tot de achttiende eeuw, tot 'eeuwige...De eerste dans, nadat Jos Van Immerseel alleen Toccata BWV 914 vertolkte, op Fantasie und Fuge BWV 904, opent Johanne Saunier alleen op het podium...Het hele fragment rond deze Fantasie und Fuge is opgebouwd als een miniatuurtje, een proeve van een mogelijke benadering van deze muziek

Nr. 49, April 1995 • Véronique Rubens • Verborgen intenties
Van Bartok tot Bach over Mozart en Beethoven heen, grijpt ze steeds verder in de tijd...Spelen en leren De inzet van de produktie heeft op die manier minder te maken met het opbouwen van een 'spektakel' dan met het doordrijven van het spelplezier van de makers...Ook de verwisselbaarheid van sommige delen suggereert dat de kracht van ieder deel — of van iedere presentatie van een werkproces — voorrang heeft op de opbouw van het geheel

Nr. 114, December 2008 • Bart Philipsen • Fuga van het onvoorstelbare
De kleur van de opgaande zon is al lang niet meer die van de zon, niet meer die van de natuur maar van de geschiedenis, van de mensen en de techniek die de wereldoorlogen van de twintigste eeuw tot de...Ze wordt namelijk gaandeweg prominenter in de drie opeenvolgende delen van de voorstelling, die zich in de tijd (en dus in de structuur van het getuigen) steeds verder van het trauma van de Holocaust...Wat doe ik met de onvermijdelijke en zelfs noodzakelijke rol van ‘vertolker van’, van ‘getuige-van-de-getuige’? Terwijl deze laatste al getuigt van een toestand waarin woorden als ‘ik’ en ‘mens’ hun