Archief Etcetera

Zoeken naar  Auteur


4 document(en) met "Childs en Ga-lotta"



Nr. 13, April 1986 • Mark Deputter, Patricia Kuypers • DE DANS ONTSPRONGEN
Opvallend in dit opzicht is het feit dat juist de twee "favorieten" van Klapstuk '85, de Lucinda Childs Dance Company en Groupe Emile Dubois zich net niet laten afleiden door niet-danselementen en...Fragment Vanuit dat oogpunt vertonen de produkties van Childs en Gallotta dan ook een grote consistentie in stijl...Eens te meer vormen Childs en Ga-lotta een uitzondering

Nr. 17, Maart 1987 • Michel Uytterhoeven • Op zoek naar de "next wave"
Ailey of Harlem dance Theater) en een kassucces uit Broadway (Cats of On your Toes). Die formule blijkt minder en minder efficiënt en het is net de BAM-elite die deze gaten in deze culturele markt van de...Ten slotte de Childsstudio op 541 Broadway: in een pand dat twintig jaar geleden gezamenlijk aangekocht werd door Lucinda Childs, Trisha Brown, David Gordon en Douglas Dunn...Ieder betrokken kunstenaar krijgt eenzelfde honorarium (400$ per week), er bestaan basisafspraken rond reis- en verblijfkosten en administratieve en technische vereisten

Nr. 32, December 1990 • Dirk Verstockt, Alexander Baervoets, Sigrid Bousset, Johan... • K R O N I E K
van Fellini en Rota, vrolijk en uitbundig, mysterieus en duister, slapstick en agressiviteit, Malaparte en Manara, kijkdoos en surrealiteit...De inhoudelijk nogal weinigzeggende term 'post-modern' verbindt haar met tijds- en geestesgenoten als Steve Paxton en Lucinda Childs, choreografen waarmee ze destijds samen het kunstenaarscollectief...Hoe bedreven, handig en virtuoos de twee acteurs, Lucas Vandervost (Casanova) en Bob De Moor (Frantisek) zich ook schikken naar en inhun rol, het resultaat blijft glad, koud en oninteressant

Nr. 34, Juni 1991 • Alex Mallems • Bob Wilsons The Black Rider
Muziek en beeld Compensatie voor het relatief zwakke tekstmateriaal bieden zonder enige twijfel de vlotte songs van Tom Waits, twaalf in totaal, die het stuk meestruc-tureren, indelen en...De dynamiek en het meeslepende ritme, het anarchistische ook, wat aan die cabaretachtige muziek gekoppeld zit, staat in contrast met de eerder statische en rationele theaterbeelden die Bob Wilson...Het oorspronkelijk, vlak ogend beeld, ingekaderd in een pyramidevormige lijst, krijgt diepte en perspectief en de acteur kan in zijn rol verrijzen






Development and design by LETTERWERK