Archief Etcetera

16 document(en) met "Axel Ik"

Nr. 2, Maart 1983 • Sigrid Vinks • Klimmen, kruipen, wurmen, struikelen: Jürgen Gosch toont...
Voor al deze voorstellingen werkte Gosch samen met Axel Manthey als decor- en kostuumontwerper en Wolfgang Wiens als dramaturg...Bij Gosch zal - zoals ik onlangs te zien kreeg in het Vlaams theater - een mollige, niet al te mooie actrice nooit spelen alsof ze een rijzige, aantrekkelijke vamp is. Dit is geen pleidooi voor...Ik wil niet zeggen dat dergelijke personages altijd door langbenige actrices gespeeld moeten worden, maar wel dat een reëel gegeven als de fysiek van een acteur/actrice niet veronachtzaamd kan worden

Nr. 8, September 1984 • (advertentie)
GERARD BOHNER (BRD), Schwarz Weiss zeigen minimale dansen in een decor van Axel Manthey; i.s.m...appel voor oma ARNHEMS POPPENTHEATER, Mensen vliegen niet, Thomas POPPENTEJATER PIRON, Een mannetje dat niet kon slapen LEEN PERSIJN, Ik zeg ... ik word MIEKE KRIK, De

Nr. 8, September 1984 • Franz Marijnen, Rob Scholten • Jules Verne een project
Aan het eind blijft de figuur van Prof Lidenbrock over,) Lidenbrock Axel ! (Er gebeurt niets) Axel, kom tevoorschijn, Ik zie je wel staan...Axel (Lacht ongelovig) Ja, maar ... Ik moet toch verwekt zijn ? (Denkt na) Ah 1 Ik begrijp het...Axel Dus ik ben eigenlijk een doodgeboren kindje, Zo voel ik me niet

Nr. 13, April 1986 • Johan Thielemans • Jürgen Gosch: "Ik wou graag eens met...
Zo had ik in Nachtasyl twee acteurs die mij boeiden: ik was beniewd ze te zien in de rollen van Wozzeck en Marie...Ik hoop dat het een collectieve arbeid is, niet alleen met de acteurs, maar ook met de decorontwerper (Axel Manthey). Als ik zeg dat het niet om een nieuwe interpretatie van stukken gaat dan moet er...Ik heb het gevoel dat ik alles getoond heb wat ik kon

Nr. 13, April 1986 • Klaas Tindemans, Marianne Van Kerkhoven • Oidipoes in de kinderkamer
OIDIPOES auteur: Sofokles; vertaling: Hölderlin; groep: Thaliatheater (Hamburg); regie: Jürgen Gosch; scenografie, kostuums: Axel Manthey; dramaturg: Wolfgang Wiens; acteurs: Ulrich Wildgruber...Dit effect is dubbel doordringend, omdat het volume van het koor meestal pianissimo is. Prachtig werk, zonder meer, en ik wil er dan graag de evoluties over de scène bijnemen, die soms wat al te sterk...Het tragische Ik staat daar in al zijn verschrikkelijke en kwetsbare eenzaamheid

Nr. 16, Januari 1987 • Alex Mallems, Johan Thielemans, Klaas Tindemans, Hildegard... • KRONIEK
Ik weet het niet, maar de vonk slaat zeker niet over-ook niet echt naar de rest van het publiek krijg ik de indruk bij een wel gul, maar zeker niet ovationeel applaus op het eind...Ik besluit om nog een keertje te gaan kijken en ik ben niet alleen: de zaal zit afgeladen vol...Het obscene liedje van de gehangene Als ik werk van Kantor zie, dan word ik zeer diep aangesproken

Nr. 18, Juni 1987 • Pol Arias, Johan Thielemans, Luk Van den... • K R O NI E K
Voor mij, en nu spreek ik voor mezelf, is altijd doorslaggevend geweest of een voorstelling iets te maken heeft met iets dat mij beweegt, dat mij in verwarring brengt, waar ik niet uit ben...Dat weet ik niet, maar ik heb er ongeveer negentig gezien...Ik sta ook heel huiverig tegenover wat er nu gebeurt met al deze nieuwe Vlaamse theatermakers die, op één na, Ivo van Hove geloof ik, allemaal gevraagd zijn om in Nederland

Nr. 19, September 1987 • Mark Deputter • Drang naar vernieuwing leeft in grootste schouwburgen
Een jonge briefschrijfster in Die Bühne verwoordt het zo: "Het lijkt wel alsof het Peymann-tijdperk een groot, wonderlijk gastoptreden is, waarvoor ik dankbaar ben, maar kan dat op termijn bevredigen...Klopt, alleen doet de neiging om zich te laten meedrijven op gemakkelijk publiek-succes vaak de ogen sluiten voor de noodzaak van een herdachte aanpak van dit lang misprezen genre: "Ik geloof niet...een crisis van de operette; die heeft altijd al goed gelopen en ik wil toch niet voor een leeg huis spelen

Nr. 21-22, Mei 1988 • Klaas Tindemans, Johan Thielemans, Gunther Sergooris, Erwin... • K R O N I E K
De acteur tovert vanzelf emoties voor bij "Ik moet, ik moet, ik moet...Tijdens talrijke reizen en onderzoeken ben ik echter tot een andere conclusie gekomen...Ik erken het recht van anderen om daar anders over te denken, maar ik zie geen toneel zonder maatschappelijke betrokkenheid

Nr. 31, September 1990 • Gunther Sergooris • HET SPOOK VAN DE OPERA
Nadat ik me jaren beziggehouden heb met diverse vormen en technieken, verbeeld ik me een bepaalde weg gevonden te hebben...Ik heb me voor Un malheureux vêtu de noir (libretto : Johan Thielemans, dramaturgie : Karst Woudstra, regie : Axel Manthey) erg beperkt in mijn materiaalkeuze...Ik zeg dit met de nodige ironie : schandelijk eigenlijk, maar misschien onvermijdelijk

Nr. 32, December 1990 • Rud Vanden Nest • Un malheureux vêtu de noir
Het scènedoek van Axel Manthey (naast regisseur ook decorateur) laat daaromtrent geen enkele twijfel bestaan : een geschilderde hightech versie van één of andere figuurnummer-zoveel uit een oude...Het oog De Duitse regisseur/decorateur Axel Manthey, die in het programmaboek wordt geïntroduceerd als iemand voor wie "de kunstmatigheid de eigenlijke realiteit van het theater is", levert...Subjectief echter, zou ik van dezelfde opera wel een enscenering willen zien die mij de alomtegenwoordige waanzin niet alleen demonstreert, maar ook laat voelen

Nr. 52, Januari 1995 • Bart Stouten • Op de wankele brug van woord naar...
Het problematische van Becketts personages ligt nu juist in het eindeloos doorratelen van die stem, die met toenemende verstomming en onbegrip ('ben ik dat...Alleszins leveren sommige van die documenten, zoals de brief aan zijn vriend Axel Kaun uit 1937, een mooie hermeneutische ruggesteun voor nieuwe Beckett-acteurs...De gedachte aan slagen of falen zou Beckett volkomen vreemd zijn, lees ik opeens

Nr. 54, Februari 1996 • André Lepecki • Schrijven in beweging
Want door in te roepen wat al altijd aan het oog en het woord is ontgaan, verlang ik misschien te veel en baken ik een pad af dat niet direct het meest rechte is. Het is het pad van de geschiedenis...Ik heb hem keer op keer opnieuw gelezen voor ik naar het volgende tekstdeel overging...dit verschijnen en verdwijnen ligt de problematische kern van de danskritiek (en van de choreografie), want daarin ligt het element dat het mogelijk maakt te zeggen: ik ben aan het dansen, ik zie dans

Nr. 83, Januari 2002 • Peter Anthonissen, Dries Moreels • Met al je systemen open door het...
Ik verbaas me voortdurend ook over de turnover nieuwe leiding en een nieuw programma...Het Kaaitheater zou - ik overdrijf - evengoed in Australië kunnen liggen...die zin zeg ik: heel wat van de mensen die momenteel de-cision makers zijn, zitten nog altijd in een achterhaald discours

Nr. 97, Juni 2005 • Nancy Delhalle • Het landschap aan de overkant
het Théâtre de la Place in Luik heb ik steeds voorstellingen geprogrammeerd die een heel groot publiek aanspraken...En in dat laatste geval heb ik het over theater dat zich opsluit in zijn artistieke expressie, dat de wereld uitsluit...Maar ik zou mijn project eerder als ‘humanistisch’ omschrijven

Nr. 113, September 2008 • Frederik Le Roy • Needcompany’s Sad Face / Happy Face. Verhalen...
Het hoofdpersonage Axel, een professor genetica, staat symbool voor het geloof in de maakbaarheid van mens en geschiedenis...Vorm en inhoud vallen hier samen en de toeschouwer wordt meegenomen in de mentale verwarring van de door schuldgevoel verteerde Axel...De lichte, optimistische fabel wordt een donker treurspel over de onmogelijke rouwarbeid van Axel en Catherine