Archief Etcetera

292 document(en) met "DOE JE ZE WEL EEN" • Resultaten 161 tot 180 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Het verdwijnen
Naar mijn gevoel gaat Eidos:Telos heel intens over de dood; niet de aardse dood - alhoewel: wat doe je met die danser die zijn benen onder het danstapijt steekt, alsof hij in de aarde wil verdwijnen...Misschien is een choreografie wel een stad en een choreograaf een levende cel, misschien is creëren wel het stimuleren/organiseren van die stromen van energie...Kan je vastlopen in professionaliteit, in een soort van overprofessionalisering

Nr. 59, Maart 1997 • Myriam Van Imschoot • Forsythe met friet
Je zou je door minder laten opjagen, maar Forsythe beantwoordt de vragen met een ontstellend gemak, tussen een hap en een slok door, nu eens zeer abstract pratend over 'separate models of body...Bloemen moeten zich niet op een andere wijze uitdrukken dan ze al zijn, ze maken deel uit van een goddelijke schikking, ze zijn een 'fact of divine formation'. Ballet was voor Balanchine een zeer...Dan zou je van je stoel willen springen en roepen: 'kom dan, geef je, ga er nu eindelijk eens tegenaan'. Deze reflex is allicht een stille erkenning van het feit dat er in de perceptie van een

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • In het brandpunt
Het is alleen door het jarenlang te werken op locaties dat je het verschil gaat zien tussen spelen in een theater en spelen daarbuiten, dat je ervan overtuigd raakt dat je niet meer in een theater wil...Op grond daarvan vragen ze zich af hoe Shell zich moet opstellen in het geval sociale waarden nog wel blijven gelden én in het geval dat niet meer zo is. Terwijl ze dat voor een groot deel zelf kunnen...Je kan die mensen immers verontrusten, je gaat hen voorspiegelen dat er met hun leven méér mogelijk is. Dat anderhalve maand in een andere wereld vertoeven kan ook een verschrikkelijke ervaring zijn

Nr. 60, Juni 1997 • Pol Arias, Marleen Baeten • Van kermisspelers en religieuze spelers
Het gevaar was wel dat ze soms aan een acteur vroegen om een rol te spelen zoals ze die zelf zouden gespeeld hebben, maar het had ook voordelen...Je voelt dat wel aan, maar toch doe je dat na jaren acteren in de grote zaal niet automatisch...Vroeger moest je op een terrasje gaan zitten en kijken hoe mensen gaan, hoe ze reageren

Nr. 60, Juni 1997 • Marianne Van Kerkhoven • Een sculptuur van sneeuw
Brulin: 'Teirlinck was een enorme persoonlijkheid, een universele geest die je verstand opentrok; een groot verteller ook: je hing aan zijn lippen...De cultuur waarin we leven is een artificiële cultuur; ze steunt op een kunstmatig gestructureerde geschiedenis; een geschiedenis als een gevang; daar sta ik buiten...Klassieke stukken horen voor mij tot die gevangeniscultuur; als je die wil bewerken, moet je daar enorm veel energie in steken en dan nog kan je ze nooit in het juiste perspectief plaatsen

Nr. 61, Januari 1997 • Klaas Tindemans • Shakespeare en het pelliculetaboe
Shakespeare is een heilig auteur, zijn naam staat niet voor theatraal potentieel, maar voor een even heilige tekst, een verzegelde 'letterlijkheid'. Liefst voer je hem zelfs niet meer op...Je kan alleen maar het al te vertrouwde tekstmateriaal - een onduidelijke tragedie met lange, richtingloze monologen (Hamlet), een liefdestragedie in prikkelende verzen (Romeo + Juliet), een kroniek...Als je de desintegratie van gevoelens en verlangens wil tonen, door beelden te verbrokkelen en stijlcitaten te vermengen, dan moet je je niet bezighouden met dramaturgische futiliteiten: een L.A

Nr. 61, Januari 1997 • Marleen Baeten • De kunst van het herinneren
En je weet dat je op de lange reis die je voor de boeg hebt, om wakker te blijven bij het geschommel van de kameel of de jonk, één voor één al je herinneringen op zult roepen, en dat jouw wolf een...er wel een 'binnen' en een 'buiten'? Gaat het eerder om een 'vroeger' en een 'nu'? Of zijn we getuige van een gesprek met het alter ego...Samen met een 'zwarte' lezing van een bekende Europese theatertekst en een zelden geziene zorg voor kwaliteit tot in de kleinste details maken ze de voorstelling tot een onvergetelijke ervaring, tot

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
Maar eenmaal de partners de stap gezet hebben, zijn ze meestal zeer enthousiast, zodat ze het na een tijdje ook wel zonder ons kunnen...Marc Verstappen gaat nog een stapje verder en poneert dat een voorstelling op de eerste plaats boeiend moet zijn voor de ouders als je wilt dat ze ingang vindt bij de kinderen...Je zou ze als obscure avant-garde kunnen presenteren, maar wij hebben geopteerd voor een ongewone opzet op een ongewone plek: zes-meter-hoge schommels in een kerk

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
Daarin vind ik dan een ingang om iets anders te zijn, die arm verandert dan met een beetje verbeelding, poëzie kun je zeggen, hoop, in iets compleet anders, onverwachts...Ik hou van dingen die meer dan een kleur hebben, die een dubbele interpretatie hebben, je ziet ze zo, maar ze zouden ook iets anders kunnen zijn...Ik kan wel zeggen dat ik niet met zeer concrete, volledig uitgewerkte intenties de studio instap, maar wel met een aantal primitieve ideeën en het verlangen om die, zonder woorden, uit te drukken

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
De persoonlijke associaties zijn belangrijk tijdens het werken aan een voorstelling; je moet ze je zodanig eigen maken dat ze effectief een lichamelijk geheugen vormen...Het gaat niet zozeer om het feit dat er mensen in de zaal zitten, wel dat je voelt dat er een openheid is, dat je merkt "ha, ze leven...hij zei "nee, ik vind naakt vreselijk op een scène, dus je moet niks". En toen deed ik op een gegeven moment die monoloog, en ik dacht "ik trek gewoon mijn kleren uit, ik doe het zo - want daar gaat

Nr. 62, December 1997 • Willem Dauw • 'Star Quality'
Het decor is een vogelnest, je steekt je hoofd erdoor, je wordt geschminkt als een ei, en dan mag je ongezouten commentaar leveren op alles wat je wilt...Nouja, ze kwam wel eens buiten, maar dan zonder make-up, met vettige haren, en in een jeans en een slobbertrui...Die vertrouwde volkomen op de regisseur, zo van: 'Zeg wat je wilt, en ik doe het'. Etcetera: Heb je wel eens meegemaakt wat mensen sterrenkapsones noemen: sterren die het hoog in hun ster

Nr. 63, Maart 1998 • Koen Tachelet • Ten Oorlog
De repetities zelf hebben achttien maanden geduurd, zes keer langer dan bij een 'normale' productie, maar wel minder dan de helft van de totale voorbereiding...Ten Oorlog als voorstelling een mijlpaal in de theatergeschiedenis wordt, zoals na de première overhaast werd beweerd, dat zal de tijd wel uitwijzen...Guy van Sande: Tk vond wel dat Shakespeare gediend was met zo een radicale bewerking, maar het geheel was zo gigantisch dat het onmogelijk was om het systematisch te bespreken

Nr. 63, Maart 1998 • Peter Anthonissen • Ontmoeting op de pijngrens
Een fenomeen van claustrofobische aard ongetwijfeld, dat mij in te volle ruimtes wel eens overvalt, maar mij in het theater normaal gesproken onbelet laat...De actrice zit rechts op het toneel, drank en sigaretten binnen handbereik, en werkt zich in sneltreinvaart doorheen het boek: als een papegaai heeft ze haar tekst gememoriseerd, nu moet hij er zo...Allicht, maar dan de tranen van een volleerde actrice die een eigen interpretatie geeft aan Stanislavski's 'emotioneel geheugen', alsof ze de reactietijd tussen de emotionele herinnering en de

Nr. 63, Maart 1998 • Pascal Gielen • Corps incorporated
Over het algemeen hebben mijn voorstellingen een enorm publiek succes, maar ze vormden blijkbaar wel een probleem voor de programmatoren-maffiosi zoals die van het IETM...Als voorstelling an sich is Corps(e) een pareltje en vormt ze een consequent geheel...Maar je zit natuurlijk met drie kunstenaars in je achterhoofd te kijken, die werken als een tekst bij theater

Nr. 64, Juni 1998 • Alexander Baervoets • Smits, virtuositeit, hiphop, politiek en de hedendaagse...
Haalt ze het, dan krijgt ze een ovatie... De danseres voltrekt een ritueel dat, als ze dit tot een goed einde brengt, de bevrijding betekent voor alle deelgenoten...Ik doe dit niet door met amateurs te werken of met mensen uit een andere discipline, neen, mijn dansers moeten over een voldoende technische bagage beschikken en over de moed om die kennis, dat hele...Dans is een boom in de wind, vallen in je droom, draaien tot je dronken wordt

Nr. 65, Januari 1998 • Patrick Allegaert • Waarom kijk je omhoog?
Ook Dirk Pauwels is het eens met het feit dat de selectie veel meer gebeurt vanuit een vermoeden dan vanuit een weten: 'Je krijgt minderwaardige kandidaten, maar ook kandidaten die je anders nooit zou...De volgende dag werkten ze aan een nieuw toonmoment aan de hand van de repetitievideo's. Dirk Pauwels: 'Op dat toonmoment zat het juist, hetgeen ze toonden ging over "troost".' Voor Mette van der Sijs...Ze vindt het een enorme luxe: 'Het is uitermate goed dat je over alles kunt spreken, dat je elke domme vraag kunt stellen

Nr. 65, Januari 1998 • Marianne Van Kerkhoven • Lucht van de stallen
Telkens ik zelf iets te zeggen had, drukte zich dat wel uit in een decor, een plan voor een productie, een regie of een script of nam het een andere vorm aan...Ik kan je wel iets aanbieden; ik kan putten uit een wereldwijde kring van mensen met wie ik gewerkt heb en voor wie ik respect heb, en van wie ik denk dat ze een - zeer verschillende - inbreng kunnen...Ten Cate: Ik ben er trots op dat er geen huisstijl is. Als ze iets gemeen hebben is het dat je ze allemaal kan vragen waarom ze dit zonodig doen en dat ze daar een antwoord op weten

Nr. 65, Januari 1998 • Marleen Baeten • Een verlangen naar onsterfelijkheid
De dood is geen 'belevenis'. 'Wat een belevenis onderscheidt van een gewone ervaring is namelijk, vooreerst, dat ze een waarachtig einde kent in de vorm van een vervulling - en niet een uitdoven...Het herlezen van een dagboek kan echter wel toelaten 'een structuur terug te vinden in het ongeordende materiaal van het leven, een soort "metafysische eenheid" (Pavese) die het leven omvormt tot een...Terugblikken, een samenhang zoeken doe je pas wanneer je al een eind achter de rug hebt

Nr. 66, December 1998 • Veronique Patteeuw • De tijd van de muziek
Om die tijdsduur te meten, transponeer je ze naar de ruimte; je draagt bijvoorbeeld een uurwerk om aan te geven hoe laat het is, hoe lang iets duurt...Als je zegt dat tijd een structuur is die buiten het leven staat, en als je bedenkt dat de mens - een levend wezen - toch ingeschreven is in het leven zelf, kan je toch een duidelijk verschil opmerken...Je wordt op een gegeven moment totaal overrompeld door een bepaald gevoel van waarheid, we zeggen dan wel 'waarheid' omdat we eigenlijk niet weten wat het is, niet weten hoe het te benoemen

Nr. 66, December 1998 • Marleen Baeten • Een opera van Bach?
Maar uiteindelijk vonden ze die barokmuziek toch wel plezierig, zeker toen ze voelden dat ze er op een andere manier mee konden omgaan dan alleen maar heel letterlijk of analytisch...Vertrouw erop dat je dingen kan doen en dat ik wel zal zeggen of het te veel of te weinig is.' Ze zijn daar enorm correct in. Af en toe hebben ze ideeën en dan komen ze vragen of het kan...Van sommige stukken had ik de indruk dat ze moesten gespeeld worden door een groot orkest en dan zie je dat vier mensen hetzelfde effect kunnen bereiken