Archief Etcetera

308 document(en) met "Overal Maar" • Resultaten 141 tot 160 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 51, Augustus 1995 • Paul Slangen, Veerle Van Bun • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Met Een Tartuffe doen ze wat ze al altijd gedaan hebben, maar nu ook voor een breed publiek, zonder dat het plat en commercieel is. Ik heb me die avond van de voorstelling heel goed geamuseerd, en...Ik wil vernieuwend werken in deze Noordlimburgse landelijke grensgemeente, maar ik wil ook niet egotrippen met 5 toeschouwers in de zaal, integendeel: ik wil zoveel mogelijk mensen bereiken...Het zal nooit wennen, denk ik, maar het hoort nu eenmaal bij mijn job, vrees ik

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Joris Lamers • Het toneel helemaal leegruimen
Ik heb me daar natuurlijk ook veelvuldig aan bezondigd, maar nu dacht ik, ik moet dat dan maar doen, onvoorbereid opgaan in een serie van monologen, dan moeten het ook maar echt monologen zijn...Maar al bij het zien van onze voeten onder het gordijn van het kleedkamertje, begon die man heel hard te schreeuwen dat het zo absoluut niet ging en dat hij weg zou gaan en dat wij eerst maar eens...Maar omdat mijn vader schreef en ook wel toneelstukjes schreef voor ons op zolder, in eerste instantie alleen maar monologen, want mijn broertjes waren te klein om mee te doen, waarvan ik mij nog

Nr. 51, Augustus 1995 • Hilde Van Caudenberg, Kees Blijleven • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Er was geen sfeer, overal ritselende zakjes chips, een op en neer geloop, en niemand die verantwoordelijk was om voor wat rust te zorgen...Geen zaalverantwoordelijke die ingreep, ook de ouders lieten maar begaan...Noem het voor mijn part theaterdiscipline, maar als je ergens van wil genieten, kan je niet met andere dingen bezig zijn

Nr. 51, Augustus 1995 • Tom Blokdijk, Pol Eggermont • Achterover zitten en publiek zijn
Bands die nog maar net begonnen zijn - eigenlijk hebben ze niet zo veel te vertellen, en kunnen ze amper een gitaar vasthouden, maar ze willen wel heel graag...Je moet het wel straat noemen, maar als het echt een straat wordt en je beseft niet meer wat eronder zit, en je krijgt er een probleem mee, dan kun je het niet meer oplossen...Wat je ziet is de 'status quo' hoe het er met die personages voorstaat, maar zonder de oorzaken te kennen

Nr. 52, Januari 1995 • George Brugmans, Klazien Brummel • 59-95: is de cirkel rond?
Het lijkt misschien niet altijd zo, maar het Nederlandse danslandschap verschilt in nogal wat opzichten van het Vlaamse/Belgische...De Nederlandse regering had namelijk eindelijk besloten geld vrij te maken voor het ballet, maar wilde maar één gezelschap subsidiëren...De Shaffy Paradox leek geëlimineerd, maar helaas niet ten gunste van de Mickery Methode

Nr. 53, December 1995 • Peter De Jonge • Een zacht memento van alle verdrukten
Het heeft er de schijn van, maar Meinwärts is complexer dan dat...Schmidt bijvoorbeeld wordt niet verpersoonlijkt, maar opgeroepen door zijn afwezigheid: krakende 78-toeren platen, een bloementuil op de vloer, een microfoon in een lege lichtcirkel...Aids is voor Hoghe niet interessant, maar een van de vele vormen van slachtofferschap: hij verwerpt net deze selectiviteit, die een variant op de objectiverende blik is. Hij wil gedenken, vergeten

Nr. 54, Februari 1996 • Wouter Van Looy • Een biotoop van zot geweld
Vernieuwers binnen het jeugdtheater kunnen wel rekenen op een talrijk, maar blijkbaar zeer kritisch ontvangstcomité, dat hen even snel langs de achterdeur zal buitenwerken als dat ze langs de voordeur...Voor een doorgedreven zoektocht naar artistieke hoogvliegers zijn bij Victoria noch de tijd, noch de middelen, maar vooral niet de wil aanwezig...Met De beste Belgische danssolo zet Victoria niet alleen de deur open voor jonge dansers, maar ook voor een diversiteit aan stijlen

Nr. 54, Februari 1996 • Pieter Van Bogaert • Something is sparkling in this age of...
Het bestaat waarschijnlijk al veel langer, maar voor mij werd deze emotie voor het eerst herkenbaar neergezet enkele jaren geleden in Franciska Lambrechts' video Allons Travailler...Niet dat alles zo snel gaat, of dat er zoveel gebeurt, maar gewoon omdat de 'horizon' hier zo ruim is: het decor van Michel Van Beirendonck, de toeschouwers recht tegenover je (in de repetitieruimte...Geen episch drama, geen pluche zetel gevoel, maar het gevoel dat Bronks iets met die stad aan de Zenne zou kunnen te maken hebben

Nr. 54, Februari 1996 • Johan Thielemans • Het woord dat mij ontbreekt
de afgelopen maanden heeft zowel Amsterdam als Brussel willen bewijzen dat het in een scènische uitvoering een extra-dimensie krijgt, maar in beide gevallen werd vooral aangetoond dat het stuk in die...Maar de discussie tussen Mozes en zijn broer Aron hadden voor Schönberg zelf een persoonlijk, filosofisch belang...Nu Amsterdam nog maar eens bewezen heeft welk een sterk stuk Moses und Aron is, kan je alleen maar hopen dat het een vanzelfsprekend stuk wordt, met een plaats binnen het gangbare repertoire

Nr. 55, April 1996 • Gunther Sergooris • Verboden en vergeten
Denk maar aan het voorbeeld van Richard Strauss, die men niet alleen zijn samenwerking met joodse librettisten als Hofmannsthal en Zweig vergaf, maar ook de modernistische muziek van Salome en Elektra...Maar het hoefde helemaal niet: er waren altijd voldoende vrijwilligers om zich van die taken te kwijten...Maar het is een fenomeen dat bijna overal onder een of andere vorm opduikt

Nr. 55, April 1996 • Adri De Brabandere • Toonladders van de beweging
De moderne epistèmè zou dan in het ballet niet zozeer worden ingeleid door Noverre, die weliswaar het verhaal en de handeling beldemtoonde, maar eerder bijvoorbeeld - maar dit vergt diepgaander...Drie, vier- of vijfdimensioneel houdt nog maar weinig verschil in. De ruimte heeft opnieuw haar overzichtelijkheid en doorzichtigheid verloren...Hier is geen sprake meer van Newtoniaanse fysica, maar van relativiteitstheorie en theorieën over het heelal waarin expansie en zwarte gaten aan de orde zijn

Nr. 55, April 1996 • Marc Holthof • De jicht van de zonnekoning
Raeves toont niet de reële lichamen van de studenten van het Hoger Instituut voor Dans en Danspedagogie (Lier), met hun kleine onvolkomenheden of zonnebank-kleur, maar een algemeen, zeer esthetisch...Maar in de moderne cultuur is het anders, wij voelen blijkbaar niets (of alleszins is dat toch geen theoretische beschouwing waard), wij kunnen alleen nog maar op onszelf toekijken...Maar dat tasten is steeds meer een bedreigde zintuigsoort die men blijkbaar wil vervangen door kijken, alleen maar kijken

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Anna Luyten • Alice in Wonden-land
Van zodra we die Toyota hadden, zagen we overal op straat Toyota's. 'Kijk pa, nog een Toyota...Een zinnelijke wereld maar broeierig van gedachten...een plotse monoloog komt ze met een scène die Barnes geschrapt had maar toch op scène gezet wordt

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Peter De Jonge • Revolte onder het promenadedek
De acteursarena, de traditionele, fysieke scène is slechts één element, geen ruimte meer maar een evenzeer geënsceneerd object, in Brace Up: Finished Story en The Emperor Jones voorgesteld door een...Nabijheid is geen fysieke nabijheid meer, aangezicht tot aangezicht, maar is van de orde van de nabijheid van Internet en e-mail correspondenten of van een intercontinentaal telefoongesprek...Haar woorden 'Oh, the filthy beast' halen zijn zelfbeeld onderuit: 'I was scared... She didn't belong'. Het dringt niet tot hem door dat haar reactie niet met zijn persoon, maar met zijn positie

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Josse De Pauw • Van saters en eiknimfen
Hamadryade: Maar ditmaal blijft er niemand over...Hamadryade: Ja, maar wie heeft de grote goden getart...kennen alles, maar zoiets eenvoudigs kennen we niet

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Laat de kunst nu maar een bolhoed...
Zelfs het groepje essays over De Braekeleer, Magritte en Fabre is op het eerste gezicht mysterieus: het zijn drie kunstenaars, dat wel, maar de band ertussen...? En waarom staat het slotessay - Overal...Maar daar is een uitzondering op: een bepaalde wijze van portretteren, van het gerimpelde gelaat van oude mensen, kan een waardigheid tonen die niet monumentaal is, maar spreekt over het verouderen...Maar het lichaam is enkel waar, niet in hoe het verschijnt, maar in de wijze waarop het tussenbeide komt

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Als het centrum leeggelopen is
Op een bijna exemplarische wijze toont het immers hoe graag we het maatschappelijk belang en de plaats van zowel het theater als de stad zouden willen aantonen, maar hoe moeilijk dat ons tegelijk valt...Maar dat verlegt het probleem natuurlijk alleen maar...Daar is niets tegen, integendeel, maar het blijft wel een open vraag hoe sterk dit soort voorstellingen verankerd zit in de Brusselse realiteit

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Eric Min • Een kille ochtend in Rue du Progrès
beland - gevonden wordt, opgeraapt en verwonderd bekeken'. Dan zou blijken dat het gebouw geen brok hemeltergende banaliteit is maar iets bijzonders, ook al houdt de doorsnee Brusselaar er wellicht niet van...Het complex veranderde de stad wel, maar deed dat zonder grimas, zonder kerven of verwensingen...Ook vandaag nog priemt er iets als surrealisme 'doorheen het afgebladderde, maar nog steeds beklijvende sensuele beeld'. De auteur houdt van het gebouw; dat is zijn goed recht en het is ook nog schoon

Nr. 58, December 1996 • Marleen Baeten • Gesprek met Guy Cassiers
Maar artiesten moeten een ontwikkeling doormaken...Je kan alleen maar hopen dat de belangrijke theatermakers deze gezelschappen in handen zouden nemen...De situatie zou er alleen maar op verbeteren, op artistiek vlak, maar ook op vlak van management en van tewerkstelling

Nr. 59, Maart 1997 • Daniël Biltereyst • Een bijziende zoektocht naar legitimiteit
Evenveel cultuur en kunst, maar wel voor een veel ruimer publiek: dat is zowat de magische, in één enkele adem uitgesproken formule die het kunstenbeleid van de brtn zal gaan bepalen...Dit lijkt natuurlijk een stokoude analyse, maar de ontwikkelingen in de Vlaamse media- en cultuurindustrie bevestigen haar stelselmatig en zelfs op een karikaturale wijze...Maar net zoals er een versplinterde (maar tegelijk ook samenhangende) politieke identiteit bestaat, is er meer dan ooit sprake van een complex cultureel burgerschap