Archief Etcetera

1128 document(en) met "Wat" • Resultaten 1041 tot 1060 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten • Een tweeling van Dimitri Leue
Marleen Baeten zag Maura en Zarah 'Wat onderscheidt uw lief van ieder ander, schoonste der vrouwen...Wat onderscheidt uw lief van ieder ander, dat u ons met zoveel klem daarom smeekt...Zijn ogen zijn duiven aan stromende beken, die zich wassen in melk en baden in overvloed...' Ook in Zarah beantwoordt de verliefde Matthias de voor de hand liggende vraag wat er dan zo

Nr. 62, December 1997 • Marleen Baeten, Wouter Van Looy • Huisje kunst
het voorjaar van 1997 vierde theaterhuis Bronks - wat staat voor BRussel ONder-wijs KunSt - zijn vijfde verjaardag...Het kjt moet naast de eigen producties ook grote producties van andere gezelschappen en theatermakers kunnen presenteren - wat de KJT-producties in de gelegenheid stelt om intussen te reizen - en...Ook bij De Kopergietery en bij Villanella stellen we vast dat de energie meer in de breedte dan in de diepte geïnvesteerd wordt, toch wat het produceren betreft

Nr. 62, December 1997 • Peter de Jonge • De blijde intrede van Amanda Miller
Het is niet duidelijk wat wel en wat niet bij het speelvlak hoort

Nr. 62, December 1997 • Fransien van der Putt • Hoe iets ontstaat uit niets
En daarin ligt nu juist wat wij kwaliteit noemen verborgen...Zijn manier van dansen, het feit dat hij zich nooit in een pose terugtrekt, wekt de indruk dat je precies kunt volgen wat er gebeurt...Wat met een enigszins kleffe analogie wel 'binnen en buiten' van de danser wordt genoemd, lijkt bij hem een continuüm te vormen

Nr. 62, December 1997 • Carl Hourcau • Tussen hersenen en beweging
Wat was bijvoorbeeld zijn inbreng in bianco...En pas aan het eind, aan het eind van de voorstelling, heb je de tijd om te denken aan wat 'daar' gebeurd is. Mijn verbeelding speelt bij het aanmaken van dit materiaal een grote rol, maar ik heb toch...Etcetera: Wat zijn de toekomstplannen

Nr. 62, December 1997 • Clara Van den Broek • Klapstuk 97 en het dansgeheugen
Zo ontstaat er een open netwerk en, wat meer is, een heuse Klapstukfamilie, want heel wat artiesten zijn productioneel met Klapstuk verbonden, of waren reeds op vroegere festivaledities te zien...Wat echter fijnzinnige ironie had kunnen zijn van hedendaagse dansers tegenover de dadaïstische en iconoclastische pretenties van de grootmeester, blijft hier steken in een flauw 'lachen met' van een...Danser en toeschouwer zitten wat dat betreft in hetzelfde schuitje: 'Zonder mijn blik blijft je lichaam wat het altijd was: een valstrik van eenzaamheid' (Jan Fabre), maar ook: 'Souvenirs van het

Nr. 62, December 1997 • Eric De Kuyper • De zin van een anachronisme
Alleen weet ik dat wat ik zie en hoor op de West End in 1980 geenszins klopt met wat er in die opvoering werd nagestreefd...Want, wat en hoe zouden we een besef hebben van wat in een bepaalde tijd libertinage heeft betekend, als we Marivaux niet hadden...Wat hebben we gewonnen

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
Niet de acteur die zegt wat hij zegt, maar de acteur die meent wat hij zegt is belangrijk...wat heb je gedaan, waar ben je mee bezig, wat heb ik gezien, wat vond ik mooi, heb je die film ook gezien, god god god da's een goeie regisseur, da's een goeie acteur... - allemaal dingen die vrij...Je bent nog enkel geïnteresseerd in wat je bezig houdt, wat je gaande houdt, wat je buiten jezelf brengt en vervoert... Mijn grote wens is daarom mijn leven te beëindigen in de geest van de grote Engelse

Nr. 62, December 1997 • Peter Anthonissen • Turn out the stars
Wat later blijft een microfoonstandaard eenzaam achter in een sobere lichtbundel: vijftig jaar na zijn dood rest er van Schmidt weinig meer dan zijn stem...het misschien om die sterfelijkheid te bezweren dat Hoghes idioom fundamenteel verschilt van wat en vogue is binnen de podiumkunsten...Een fel contrast met wat Fransien van der Putt optekende in Notes: 'Volgens Hoghe is het beter de grens tussen podium en zaal te respecteren, opdat een toeschouwer zelf kan bepalen wanneer en hoe hij

Nr. 62, December 1997 • Louis Paul Boon • Manifest: Lof der Boswell Sisters
En dan kwam de gestapo eens binnen net toen gij aan het zingen waart en ze hoorden het niet, ze vroegen mijn pas en gingen weer buiten, en ik werd wat wit toen ze weg waren en dacht: daar zal ik eens...van wat zijn uw ogen zo nat...En ik vraag me af, wat "vermakelijkheid" betekent in het hoofd van een oud mannetje

Nr. 62, December 1997 • Gojim 5.1 • Doodgewoon en levensecht
Bovendien zal die voortdurende registratie niet uit de toon vallen in wat hij zelf 'gedocumenteerde levens' noemt...uiteindelijk zelfs videodossier kunnen bijhouden van alles wat er met u gebeurt...Maar in een sm-relatie is niets wat het lijkt

Nr. 62, December 1997 • Marc Holthof • Een koning uit een washuis
Het bleef echter niet bij die persoonsverwisseling want wat gebeurde er...Pascal hield daarin de jonge hertog van Chevreuse voor wat het is om rijk, machtig en van adel te zijn...Wie het tot koning of theatermaker (of wat ook) schopt, wordt nooit of te nimmer ontmaskerd

Nr. 62, December 1997 • Willem Dauw • 'Star Quality'
En wat kon die...Dat je dacht: wat een onmogelijk wijfke...Die vertrouwde volkomen op de regisseur, zo van: 'Zeg wat je wilt, en ik doe het'. Etcetera: Heb je wel eens meegemaakt wat mensen sterrenkapsones noemen: sterren die het hoog in hun ster

Nr. 63, Maart 1998 • Marleen Baeten • Kansarmoede en kunst: een trend?
Kunstencentra en kunstinstellingen daarentegen zijn opvallend ondervertegenwoordigd op de Kunst en Democratie-dagen, en ook wat de kunstenaars betreft, zie je altijd dezelfde gezichten...Wat me het meest van al verbaasde was het feit dat het ook in de gespreksgroep over culturele centra en kunstencentra vooral ging over kunst maken met kansarme doelgroepen...Maar moet culturele participatie daarom voor eeuwig beperkt blijven tot wat de wijk te bieden heeft

Nr. 63, Maart 1998 • Pieter T'Jonck • Als spreken tot niets leidt
wat maakt het uit). Ze zijn en gedragen zich als insecten in een te klein terrarium...Een curiositeit van deze voorstelling, die de bittere nasmaak ervan nog versterkt, is de aanwezigheid van heel wat acteurs die vooral bekend werden door hun optredens op televisie...De soaps waarin ze spelen zijn immers, in hun triviale en eindeloze ontwikkeling, op een paradoxale manier de ondersteuning ('mothers little helper') en de ontkenning van wat hier zo open en bloot te

Nr. 63, Maart 1998 • Geert Sels • Kan theater nog pijn doen?
De voorstelling nam te weinig afstand tot het materiaal: ze herhaalde wat ís in de realiteit...Wat nu met die theatertaal...Wat ik zag was nochtans niet meer dan een kunstmatige constructie, die me de ingangen aanbood om er zelf iets bij te denken

Nr. 63, Maart 1998 • Wouter Van Looy • Iets leuks voor de kinderen
Al is er hier toch ook wat meer aan de hand...Geen gelegenheid wordt daarbij onverlet gelaten om het publiek wat uitleg mee te geven over het theater en de opera...Jammer, want wat op dit vlak wordt gepresteerd staat in schril contrast met wat de opera's de afgelopen jaren voor hun 'echt' publiek op de planken hebben gebracht

Nr. 63, Maart 1998 • Marleen Baeten • Op zoek naar vaste bodem in de...
Terecht vermeldt het programmablaadje dat Othello en De koopman van Venetië veel meer zijn dan 'relevante teksten waarmee we wat kunnen vertellen over de status van het vreemde en het bevreemdende

Nr. 63, Maart 1998 • Koen Tachelet • Ten Oorlog
Tom en ik voelden ons vrij om uit de brontekst scènes te selecteren in functie van wat wij voor ogen hadden...Het is veel spannender om te zien wat een acteur doet vanuit intuïtie en bevlogenheid, of om te ontdekken wat er aan verhaal ontstaat wanneer je enkel 'italienne' door de tekst gaat...Wat ik niet wist, was dat sommige acteurs niet ten dienste wilden staan van de anderen en van de vertelling

Nr. 63, Maart 1998 • Koen Tachelet • Ten Oorlog
Wat heet succes...Wat heeft gemaakt dat dit project, is geëvolueerd 'van een kinderlijk sprookje tot een demonische helletocht'? Heeft het enkel met de grootte van het project te maken, of is er meer aan de hand...Een mooi idee, maar de praktijk was anders,' zegt Jan Decleir, 'wij konden niet spelen in dat decor, en uiteindelijk is het ook verdwenen, wat een wonde heeft veroorzaakt die wellicht nooit geheeld